W wyroku z 15 marca 2007 r., w sprawie C-35/05 Reemtsma Cigarettenfabriken GmbH przeciwko Ministero delle Finanze, ETS rozważał kwestię, kiedy stosujemy przepisy VIII dyrektywy dotyczące zwrotu VAT dla podatników niemających siedziby lub miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju, w którym dokonali zakupu towarów i usług.
Przedmiotem orzeczenia była następująca sprawa: Spółka mająca siedzibę w Niemczech nie posiadała stałego zakładu we Włoszech. W 1994 r. spółka włoska świadczyła na jej rzecz usługi reklamowe i marketingowe, w związku z którymi wystawiła na rzecz spółki niemieckiej faktury, w których wykazała kwotę VAT. Podatkiem tym została obciążona niemiecka spółka, która dokonała jego zapłaty na rzecz włoskiego skarbu państwa. Niemiecka spółka uznała jednak, że VAT został zapłacony nienależnie, bowiem rzeczone usługi były świadczone na rzecz podatnika mającego siedzibę w innym niż Włochy państwie członkowskim, w tym przypadku w Niemczech. Dlatego VAT był należny w tym ostatnim państwie członkowskim. Włoskie organy podatkowe odmówiły jednak jego zwrotu.
Rozważając sprawę, czy taki zwrot przysługuje, ETS uznał, iż artykuły 2 i 5 VIII dyrektywy Rady 79/1072/EWG z 6 grudnia 1979 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstwa państw członkowskich odnoszącego się do podatków obrotowych - warunki zwrotu podatku od wartości dodanej podatnikom niemającym siedziby na terytorium kraju należy interpretować w ten sposób, że nienależny podatek od wartości dodanej wykazany w wyniku błędu w wystawionej na rzecz odbiorcy usług fakturze, a następnie wpłacony na rzecz skarbu państwa członkowskiego, będącego miejscem świadczenia tych usług, nie może podlegać zwrotowi w świetle tych przepisów. Ponieważ zakres prawa do odliczenia, w rozumieniu art. 17 VIII dyrektywy, nie może zostać rozszerzony na VAT nienależnie wykazany w fakturze i wpłacony na rzecz organu podatkowego, dlatego nie może podlegać zwrotowi.
Ponadto sąd uznał, że zasady neutralności, skuteczności i niedyskryminacji nie sprzeciwiają się przepisom krajowym, zgodnie z którymi jedynie dostawca może żądać od organów podatkowych zwrotu kwot wpłaconych nienależnie z tytułu VAT, a odbiorca usług może wnieść przeciwko dostawcy powództwo cywilne o zwrot nienależnego świadczenia. Jeżeli jednak zwrot podatku VAT okaże się niemożliwy lub nadmiernie utrudniony, państwa członkowskie, w celu przestrzegania zasady skuteczności, powinny określić środki niezbędne do umożliwienia odbiorcy odzyskania podatku nienależnie wykazanego w fakturze.
Zasady równoważności i niedyskryminacji nie sprzeciwiają się przepisom krajowym, zgodnie z którymi odbiorca usług może wystąpić jedynie przeciwko dostawcy, a nie przeciwko organom podatkowym, podczas gdy w krajowym systemie podatków bezpośrednich istnieje przypadek, w którym - w razie nienależnego pobrania podatku - zarówno podmiot zobowiązany do pobrania podatku, jak i podmiot zobowiązany do zapłaty podatku mogą wystąpić przeciwko organom podatkowym.
Dlatego w przypadku, gdy kontrahent wystawi nam fakturę, wykazując VAT nienależnie, np. nie uwzględniając przepisów dotyczących miejsca świadczenia, to możemy wystąpić jedynie do dostawcy o wystawienie faktury korygującej. Nie możemy sami wystąpić z wnioskiem o zwrot do urzędu skarbowego, który zwraca VAT podmiotom zagranicznym, ponieważ nie jest to zakup, przy którym przysługuje nam prawo do odliczenia VAT.