Amortyzacja
Termin „amortyzacja” dotyczy jedynie posiadanych przez przedsiębiorcę środków trwałych. Polega ona na dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych, mających na celu właściwe określenie stopnia zużycia składników majątku służących do prowadzenia działalności gospodarczej. Odpisy amortyzacyjne dokonywane są przez systematyczne planowanie rozłożenia wartości danej rzeczy na czas amortyzacji.
Przepisy prawa podatkowego dają możliwość rozpoczęcia amortyzacji środków trwałych przedsiębiorstwa najwcześniej miesiąc od wpisania go do ewidencji i rozpoczęcia używania. Natomiast zakończenie amortyzacji odbywa się z dniem, w którym cała wartość rzeczy zostanie odpisana, bądź w chwili sprzedaży firmy lub jej likwidacji. Amortyzacja środków trwałych wliczana jest w koszty uzyskania przychodów, a w konsekwencji prowadzi do zmniejszenia kwoty zobowiązania z tytułu podatku dochodowego.
Amortyzacja miejsca postojowego
Aby skorzystać z możliwości amortyzowania miejsca postojowego, zwrócić należy uwagę, czy spełnia ono warunki konieczne do zakwalifikowania go jako środek trwały.
Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stawiają dla środków trwałych następujące wymogi:
- zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
- stanowią własność lub współwłasność podatnika,
- są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania (kompletność i zdatność do użytku należy postrzegać nie tylko w aspekcie fizycznym, ale również na płaszczyźnie prawnej),
- przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok (decyzja w tym względzie należy do podatnika),
- są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu
- nie są wymienione w katalogu środków trwałych zawartym w art. 22c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
W związku z powyższym uznaje się, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie poniesione przez podatnika, racjonalnie uzasadnione wydatki, które pozostają w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Mogą to być koszty bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, bądź takie, które służą ich zabezpieczeniu. W związku z powyższym, jeśli zakupione miejsce postojowe spełnia powyższe przesłanki, można rozpocząć jego amortyzację.
Stawka amortyzacji
Problematyczną kwestią jest określenie stawki amortyzacji. Z wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, wynika, iż do podziemnych garaży i zadaszonych parkingów oraz budynków kontroli ruchu powietrznego sklasyfikowanych do rodzaju 102 w Klasyfikacji Środków Trwałych stosuje się stawkę amortyzacyjną w wysokości 4,5 proc. Można jednak spotkać pogląd, że właściwą ustawową roczną stawką amortyzacyjną przewidzianą dla lokali niemieszkalnych, czyli na przykład dla podziemnej hali garażowej stanowiącej odrębny lokal, właściwą jest stawka 2,5 proc. W związku z powyższym właściwym będzie dokonanie klasyfikacji miejsca postojowego do właściwego grupowania Klasyfikacji Środków Trwałych.
Polecamy: CIT 2018. Komentarz
W praktyce dochodzi jednak do sytuacji, w których lokal oraz miejsce w garażu są ze sobą nierozerwalnie złączone, i nie mogą stanowić odrębnego przedmiotu sprzedaży. W takiej sytuacji amortyzowane powinny być łącznie, przy zastosowaniu stawki przewidzianej dla lokali niemieszkalnych.
Potwierdzeniem powyższego jest interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 stycznia 2013 roku (sygn. IPPB1/415-1223/12-4/MT), w której organ wskazuje, iż „skoro lokal mieszkalny i miejsce postojowe stanowią nierozerwalną całość i nie mogą być przedmiotem odrębnej sprzedaży to stanowią jeden środek trwały, o ile spełniona będzie definicja środka trwałego”.