Przeniesienie na kontrahenta kosztów związanych z dyskontem weksla nie podlega opodatkowaniu VAT. Z tego powodu operacja ta nie powinna być dokumentowana fakturą VAT. Dokumentem właściwym dla przeniesienia poniesionych wydatków będzie nota obciążeniowa. Szczegóły wraz z dekretacją - w uzasadnieniu.
UZASADNIENIE
Zasady obrotu wekslami określa ustawa z 28 kwietnia 1936 r. - Prawo wekslowe. W omawianym przypadku spółka otrzymała od swojego kontrahenta weksel z tytułu zapłaty za sprzedany towar. Następnie, korzystając z refinansowej funcji weksla, złożyła go w banku do dyskonta. Nietypowo zastosowanym rozwiązaniem jest tu natomiast fakt, że zgodnie z zawartym porozumieniem koszty uzyskania kredytu dyskontowego (prowizja banku oraz odsetki za okres od daty wykupu weksla do terminu jego płatności) ostatecznie miały obciążać kontrahenta.
Powstała więc wątpliwość, czy koszty związane z dyskontem weksla, które zgodnie z zawartym porozumieniem ostatecznie miały obciążać kontrahenta, będą korzystać ze zwolnienia z VAT, czy też będą opodatkowane według stawki podstawowej.
Stanowisko w omawianej sprawie odnajdujemy w decyzji Izby Skarbowej w Rzeszowie z 5 kwietnia 2007 r., sygn. IS.II/2-443/317/06. W zapytaniu skierowanym do urzędu skarbowego podatnik zajął stanowisko określające jako prawidłowe zwolnienie z VAT operacji refakturowania kosztów dyskonta weksla. Naczelnik Urzędu Skarbowego uznał stanowisko podatnika za prawidłowe. Postanowienie to zostało jednak zmienione przez Dyrektora Izby Skarbowej, który w uzasadnieniu swojej decyzji stwierdził m.in.:
(...) W sytuacji gdy strony transakcji sprzedaży towarów umówiły się - jak w przedstawionym stanie faktycznym - iż nabywca towarów zwróci sprzedawcy poniesione przez niego koszty kredytu dyskontowego, zwrot tych kosztów nie rodzi obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług. Należy podkreślić, iż koszty te nie są związane z jakimkolwiek świadczeniem pomiędzy tymi podmiotami usługi, w rozumieniu art. 8 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.). Ostatecznym odbiorcą usługi banku - kredytu dyskontowego jest E., nie można zatem uznać za prawidłowe stanowiska podatnika w kwestii refakturowania tej usługi (...).
Okazuje się więc, że żadne z rozważanych przez podatnika rozwiązań nie jest prawidłowe. Ponieważ zgodnie z przedstawionym stanowiskiem tego typu świadczenia nie podlegają przepisom ustawy o VAT, w konsekwencji nie należy ich dokumentować fakturą VAT. Zgodnie z przyjętym w praktyce rozwiązaniem, w sytuacji gdy nie mają zastosowania przepisy ustawy o VAT, dokumentem właściwym dla przeniesienia poniesionych wydatków będzie nota obciążeniowa.
PRZYKŁAD
W maju spółka X dokonała sprzedaży towaru o wartości 23 000 zł + 22% VAT. W ramach zapłaty kupujący - spółka Y dostarczyła weksel o wartości nominalnej 30 060,00 zł. Jednocześnie w zawartej umowie spółka Y zobowiązała się do zwrotu spółce X kosztów poniesionych przez nią w celu uzyskania kredytu dyskontowego, które w omawanym przypadku wyniosły 1800 zł.
1. Faktura za sprzedany towar:
Wn konto 201„Rozrachunki z odbiorcami” (w analityce: spółka Y) 28 060,00 zł
Ma konto 730„Sprzedaż towarów” 23 000,00 zł
Ma konto 222„Rozrachunki z urzędem skarbowym z tytułu VAT należnego” 5 060,00 zł
2. Pokrycie należności wekslem obcym:
Wn konto 140„Weksle obce” 30 060,00 zł
Ma konto 201„Rozrachunki z odbiorcami” (w analityce: spółka Y) 28 060,00 zł
Ma konto 750„Przychody finansowe” 2 000,00 zł
3. Wykup weksla przez bank przed terminem płatności:
Wn konto 131„Rachunek bieżący” 28 260,00 zł
Wn konto 755„Koszty finansowe” 1 800,00 zł
Ma konto 140„Weksle obce” 30 060,00 zł
4. Nota obciążeniowa dokumentująca poniesione koszty dyskonta weksla:
Wn konto 240„Pozostałe rozrachunki” (w analityce: spółka Y) 1 800,00 zł
Ma konto 750„Przychody finansowe” 1 800,00 zł
Kliknij aby zobaczyć ilustrację.
Kliknij aby zobaczyć ilustrację.
l ustawa z 28 kwietnia 1936 r. - Prawo wekslowe - Dz.U. Nr 37, poz. 282; ost.zm. Dz.U. z 2006 r. Nr 73, poz. 501
Izabela Grochola
główna księgowa w spółce z o.o.