W podniesionej sprawie podatnik w roku 2002 nie uzyskał żadnych przychodów w Polsce, jednocześnie jednak otrzymywał wynagrodzenie za pracę wykonywaną w tym okresie na stanowisku kapitana statku morskiego, świadczonej na podstawie umowy o pracę zawartej za pośrednictwem zagranicznego przedsiębiorstwa, mającego swoją siedzibę w Norwegii.
Zdaniem organów skarbowych firma, z którą umową związał się podatnik, działała jedynie jako zarządzająca w imieniu i na rzecz zatrudniającego go armatora z siedzibą poza Unią Europejską - na Bermudach. Należy zaznaczyć, że w 2002 roku Polskę i Bermudy nie łączyła umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania , co więcej Bermudy znajdują się na liście krajów stosujących tzw. szkodliwą konkurencję podatkową, potocznie zwanych „rajami podatkowymi”.
W związku z powyższym organy podatkowe uznały, że wskutek braku dowodów na uiszczenie podatku od wynagrodzenia podatnika z tytułu wykonywanej pracy, należny podatek należy pobrać w Polsce. Podatnik zaskarżył decyzję do sądu administracyjnego argumentując swoje stanowisko tym, że w jego ocenie zatrudniające go przedsiębiorstwo miało miejsce zarządu na terytorium Norwegii, a nie na Bermudach oraz jest to miejsce faktycznego zarządu, gdzie podejmowane były kluczowe dla przedsiębiorstwa decyzje.
Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargę podatnika, podatnik zaskarżył więc wyrok WSA do NSA, zgodnie z trybem instancyjnym.
NSA podzielił stanowisko sądu wojewódzkiego. W jego ocenie skarżący nie podważył ustalenia , że miejsce faktycznego zarządu będącego jego pracodawcą znajdowało się na Bermudach.
Konkludując omawiany wyrok potwierdza dotychczasową linię orzeczniczą sądów administracyjnych - miejsce faktycznego zarządu w przedłożonej sprawie pozostaje bez znaczenia.
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 sierpnia 2009 r. (sygnatura II FSK 470/08) w kwestii przychodów z pracy najemnej w związku z miejscem faktycznego zarządu.
Maciej Szulikowski
Radca Prawny i Partner Zarządzający
M. Szulikowski i Partnerzy Kancelaria Prawna