Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał decyzję, w której określił podatnikowi zobowiązanie podatkowe za 2002 r. W uzasadnieniu wskazano, że podatnik w 1998 r. podpisał umowę renty, która na podstawie przepisów obowiązujących w tamtym okresie mogła być odliczona od dochodu. Jednak po zakończeniu obowiązywania art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. po 31 grudnia 2001 r., przestało to być możliwe. Podkreślono jednocześnie, że ustawodawca dokonując zmiany w ustawie podatkowej nie przewidział – tak jak to uczynił w przypadku regulacji dotyczących odliczenia wydatków mieszkaniowych – przepisów, zgodnie z którymi prawo do odliczenia od dochodu rent świadczonych osobie fizycznej przechodzi na lata następne.
Zarówno w odwołaniu jak i skardze podatnik argumentował, że organy bezpodstawnie nie uwzględniły zasadnego i zgodnego z prawem korzystania z odliczeń od dochodu za 2002 r. renty długoterminowej. Podkreślał, że ustawodawca w art. 26 ust. 1 pkt 1 nie określił, do kiedy można odpisywać rentę ani jej limitu. Zatem mając na uwadze, że polskie prawo nie działa wstecz i obowiązują przepisy z dnia zawarcia umowy, to korzystanie z przedmiotowej ulgi jest możliwe w jego przypadku do 2009 r., tj. do terminu określonego w umowie.
Rozstrzygając sprawę sąd stwierdził, że w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2000 r. takie odliczenie było możliwe. Od 1 stycznia 2001 r. nastąpiła zmiana przepisów. W związku z tym brak jest podstaw do dalszych odliczeń od dochodu z tytułu zawartej umowy renty, ponieważ ustawodawca nie dopuścił takiej możliwości prawnej. W wyroku podkreślono natomiast, że brak uprawnienia opartego na przepisach prawa podatkowego upoważniającego do odliczenia renty od dochodu nie stoi w sprzeczności z przepisami prawa cywilnego pozwalającymi na realizację samej umowy do czasu wskazanego w umowie.
Michał Stuczyński