Jeśli fiskus wie o zdarzeniu gospodarczym, z którym wiążą się należności podatkowe, nie oznacza to, że umorzy je automatycznie. Należności te muszą być znane.
Podatnik zwrócił się do organów podatkowych z wnioskiem o restrukturyzację należności podatkowej z tytułu zryczałtowanego podatku od sprzedaży nieruchomości i prawa użytkowania wieczystego. Fiskus odmówił objęcia restrukturyzacją części należności. Podkreślił, że restrukturyzacji podlegają określone należności, m.in. podatkowe, które były znane na dzień 30 czerwca 2002 r. Zaległość w zryczałtowanym podatku od sprzedaży nieruchomości, której restrukturyzacji domagał się podatnik, nie była znana organowi w tej dacie. Wykryto ją dopiero podczas kontroli podatkowej, która miała miejsce później.
Podatnik nie zgodził się z tymi argumentami i wniósł skargę do sądu administracyjnego. Wyjaśnił, że organy wiedziały o zaległości przed ustawową datą. Jego rozliczenia z tytułu innych podatków (m.in. VAT) były przedmiotem badania organów podatkowych. Organy wiedziały też o sprzedaży nieruchomości w październiku 2000 r., o czym świadczy choćby to, że została opłacona opłata skarbowa od tej czynności.
Sąd I instancji przyznał rację podatnikowi. Do spełniania warunku objęcia restrukturyzacją wystarczyło to, że organy podatkowe znały i badały zdarzenie gospodarcze, z jakim wiązała się zaległość. Uchylił zarówno decyzje organu I, jak i II instancji.
Skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniósł dyrektor izby skarbowej. Podkreślono w niej, że przedsiębiorca złożył deklarację z wykazaną stratą, więc organ nie mógł wiedzieć o zaległości. Zaległość wykryto po 30 czerwca 2002 r. Sam fakt, że organy podatkowe wiedziały o sprzedaży, nie przesądza jeszcze o tym, że zaległość była znana. Nie każda przecież sprzedaż nieruchomości musi wiązać się z podatkiem.
NSA uwzględnił skargę organu podatkowego. Uchylił zaskarżony wyrok, a ponieważ spór dotyczył tylko interpretacji przepisów prawa materialnego, oddalił skargę podatnika. Sąd podkreślił, że w zaskarżonym wyroku błędnie interpretowa-no i zastosowano przepis art. 6 ust. 1 ustawy o restrukturyzacji. Zdaniem sądu nie sposób uznać, że ustawodawcy chodziło o znane organom podatkowym zdarzenia gospodarcze. Przepis jasno mówi o znanych należnościach. Ze złożonej deklaracji wynikała strata, a nie należność. Organy słusznie odmówiły więc restrukturyzacji spornej zaległości. Wyrok jest prawomocny.
Sygn. akt II FSK1143/05
ENCYKLOPEDIA PRAWA
RESTRUKTURYZACJA NALEŻNOŚCI – polega na ich umorzeniu w całości wraz z odsetkami za zwłokę lub opłatą prolongacyjną na zasadach określonych w ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców (Dz.U. nr 155, poz. 1287 z późn. zm.).
Aleksandra Tarka