Ministerstwo Finansów wyjaśniło kwestię opodatkowania polnych dróg. Przypomnijmy: w Gazecie Prawnej opisywaliśmy przypadek Andrzeja Wianeckiego z województwa opolskiego, który posiada grunty rolne w trzech gminach. Do 2003 roku gminy nie naliczały mu podatku od dróg polnych, natomiast od 2004 roku zaczęły naliczać, powołując się na pismo Ministerstwa Finansów z 19 kwietnia 2004 r. (LK-2273/LP/03/PP). Podatnik odwołał się do Samorządowego Kolegium Odwoławczego, które uznało, że gminy nie powinny naliczać podatku od nieruchomości od dróg polnych.
MF stwierdziło, że wyjaśnienie z 19 kwietnia 2004 r. dotyczy interpretacji art. 2 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2006 r. nr 121, poz. 844).
Jak podkreślono, zgodnie z art. 21 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz.U. z 2005 r. nr 240, poz. 2027 z późn. zm.), podstawą wymiaru podatków są dane wynikające z ewidencji gruntów i budynków. Na podstawie par. 68 ust. 3 pkt 7 lit. a) rozporządzenia ministra rozwoju regionalnego i budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz.U. nr 38 poz. 454), drogi oznaczone symbolem dr zaliczane są do terenów komunikacyjnych, wchodzących w skład gruntów zabudowanych i zurbanizowanych. Grunty zajęte pod wewnętrzną komunikację gospodarstw rolnych wlicza się do przyległego do nich użytku gruntowego. Zatem grunty takie, co do zasady, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, lecz podatkiem rolnym.
W konkluzji resort wyjaśnił, że drogi dojazdowe do gruntów rolnych stanowiące drogi polne nie podlegają przepisom ustawy o podatkach i opłatach lokalnych w sytuacji, gdy oznaczone zostaną w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne.
Łukasz Zalewski