Ta korzystna dla podatników interpretacja znalazła potwierdzenie w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego. Pytanie zostało skierowane w sprawie spółki akcyjnej, której organy podatkowe zakwestionowały rozliczenie podatku dochodowego za 2000 rok.
Powodem było zaliczenie przez spółkę do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych z tytułu zdyskontowania obcych weksli przed terminem ich wykupu.
Otóż spółka zgodziła się przyjąć od kontrahentów zapłatę w wekslach. Żeby jednak uzyskać gotówkę wcześniej niż w terminie wykupu weksla, który strony ustaliły, podatniczka złożyła weksle do dyskonta. Wyglądało to tak, że spółka przedstawiała weksle w banku przed terminem ich wykupu i otrzymywała gotówkę. Nie była to jednak cała kwota z sum wekslowych. Bank pomniejszał je o wartość obliczonego dyskonta (prowizja banku i odsetki dyskontowe). Tym samym spółka dostawała pieniądze szybciej, bo przed dniem, na jaki umówiła się z wystawcą weksla, ale w kwocie mniejszej.
Koszty dyskonta weksli spółka potraktowała jako koszty uzyskania przychodu. Innego zdania były jednak organy podatkowe. Uznały, że dyskonto weksla można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, ale dopiero w dacie wykupu weksla przez dłużnika wekslowego, a nie, jak to zrobiła spółka, w dacie jego naliczenia przez bank.
Spółka przegrała przed sądem I instancji, a NSA rozpatrując jej skargę kasacyjną, powziął wątpliwości interpretacyjne.
Ostatecznie siedmioosobowy skład NSA uznał, że podatnik w 2000 roku sporne wydatki mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie ogólnej definicji kosztów z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jak podkreślono w uzasadnieniu uchwały, nie ma wątpliwości, że spółka od czerwca do grudnia 2000 r. złożyła weksle do dyskonta. Można więc mówić o ciągłości jej działania, a weksle spełniały funkcje kredytu. W ocenie sądu odsetki dyskontowe to w tym przypadku cena kredytu, a wystawca weksla nie był obciążany z tego tytułu. To posiadacz weksla ponosił ciężar kosztów.
Jak podkreślił sąd, posłużenie się wekslami było finansowaniem bieżącej działalności, i wystawienie, a potem zdyskontowanie jest najwygodniejszą formą zapłaty, zwłaszcza gdy nabywca nie ma środków na zapłatę. W ocenie NSA spółka mogła potraktować wydatki na prowizje bankowe i odsetki dyskontowe jako celowe wydatki ponoszone w związku z przychodami z działalności.
Sygn. akt II FPS 8/06
Aleksandra Tarka