Po otrzymaniu w 2006 roku decyzji określających PIT za 2000 rok, podatnik złożył wnioski o przyjęcie zabezpieczenia w formie depozytu gotówkowego w celu zabezpieczenia należności określonych decyzjami wraz z wnioskiem o wstrzymanie wykonania tych decyzji. Powoływał się przy tym na art. 33d i 224a Ordynacji podatkowej. Dokonał wpłaty na rachunek depozytowy. Organ podatkowy wydał jednak postanowienia o odmowie przyjęcia zabezpieczenia, powołując się na ochronę interesów Skarbu Państwa w związku ze zbliżającym się terminem przedawnienia. To stanowisko podtrzymał organ odwoławczy.
Podatnik złożył skargę do WSA. Zarzucił organom podatkowym naruszenie zasady praworządności. Argumentował, że żaden przepis nie wskazuje, że organ ma tzw. luz decyzyjny przy przyjmowaniu zabezpieczeń. Ma świadczyć o tym brak wskazanych dyrektyw wyboru, którymi powinien kierować się organ, a które ustawodawca wskazuje w innych przypadkach przyznania organom swobody wyboru. Zdaniem strony, w takim przypadku organ może odmówić przyjęcia zabezpieczenia, jeśli nie spełnia ono wymogów, a nie dlatego, że zbliża się termin przedawnienia. Organy podatkowe, wszczynając postępowanie tuż przed upływem terminu przedawnienia, powinny brać po uwagę takie ryzyko.
WSA, oddalając skargę, przychylił się do stanowiska organów podatkowych. Z przepisów nie wynika obowiązek przyjęcia zabezpieczenia, bo nigdzie nie pojawia się sformułowanie organ przyjmuje. W przedmiotowej sprawie przyjęcie zabezpieczenia doprowadziłoby do wstrzymania wykonalności decyzji, a w konsekwencji do przedawnienia zobowiązania i naraziłoby Skarb Państwa na straty
Sygn. akt I SA/Lu 432/07, I SA/Lu 424/07