Jest to konsekwencja wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 19 grudnia 2012 r. wydanego w sprawie prejudycjalnej Alder et Alder (C-325/11). Trybunał stwierdził, że obowiązek wskazywania pełnomocnika dla doręczeń powinien być ograniczony do sytuacji, w której strona ma miejsce zamieszkania lub zwykłego pobytu w państwie, które nie jest członkiem UE.
Od 1 stycznia 2016 r. strona ma obowiązek ustanowienia w kraju pełnomocnika do doręczeń, w przypadku gdy nie ustanawia pełnomocnika ogólnego lub szczególnego, jeżeli:
- zmienia adres miejsca zamieszkania lub zwykłego pobytu na adres w państwie niebędącym państwem członkowskim UE,
- nie ma miejsca zamieszkania lub zwykłego pobytu w Polsce lub w innym państwie członkowskim UE i składa w kraju wniosek o wszczęcie postępowania lub w kraju doręczono jej postanowienie o wszczęciu postępowania.
Doręczanie pism pełnomocnikowi podatnika - urząd może wysłać zwykły list
Powyższych zasad nie stosuje się, jeżeli doręczanie pism stronie następuje za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
W razie niedopełnienia przez stronę obowiązku ustanowienia pełnomocnika do doręczeń, pismo uznaje się za doręczone pod dotychczasowy adres w kraju, a organ podatkowy pozostawia w tym zakresie pismo w aktach sprawy. W pozostałym zakresie do pełnomocnictwa do doręczeń stosuje się przepisy dotyczące pełnomocnictwa szczególnego (art. 138f § 4 Ordynacji podatkowej). Pełnomocnictwo do doręczeń składa się na formularzu PPD-1, a zawiadomienia o jego zmianie, odwołaniu lub wypowiedzeniu – na formularzu OPD-1.
Zobacz więcej aktualności na IFK Platformie Księgowych i Kadrowych >>