Przedsiębiorcy jako szczególnie ważna kategoria obywateli, w której upatruje się motoru napędowego rozwoju gospodarczego Polski, często narażeni są na spory w których stroną przeciwną są organy ścigania, administracja rządowa i samorządowa oraz organy kontrolne. Szczególnie dla małych i średnich przedsiębiorców, których nie stać na profesjonalną obsługę prawną, są to spory trudne do wygrania nawet jeśli racje są po ich stronie.
Powołanie RPP zagwarantowałoby wszystkim przedsiębiorcom, w tym także indywidualnym, możliwość realnego dochodzenia swoich praw. RPP strzegłby praw tej, coraz liczniejszej grupy społecznej, odgrywającej dużą rolę w rozwoju gospodarki.
Kompetencje RPP wykazują pewne podobieństwo do kompetencji Rzecznika Praw Obywatelskich i Rzecznika Praw Dziecka, które to instytucje mają umocowanie konstytucyjne. RPP podejmuje działanie z własnej inicjatywy jak również na wniosek przedsiębiorców, pracodawców albo organizacji zrzeszających przedsiębiorców lub pracodawców. Do kompetencji Rzecznika nie należy jednak podejmowanie spraw, w których stronami postępowania są przedsiębiorcy pozostający w sporze między sobą lub w sporach z pracownikami.
W przypadku gdy do RPP skierowany jest odpowiedni wniosek, Rzecznik może: podjąć sprawę, poprzestać na wskazaniu wnioskodawcy przysługujących mu środków działania, przekazać sprawę według właściwości innemu organowi, nie podjąć sprawy – zawiadamiając o tym wnioskodawcę i osobę, której sprawa dotyczy. Jeżeli RPP podejmie się sprawy ma dwie możliwości działania: samodzielne prowadzenie postępowania wyjaśniającego lub zwrócenie się o zbadanie sprawy lub jej części do właściwych organów (w szczególności do organów nadzoru, prokuratury, kontroli państwowej, zawodowej lub społecznej, zgodnie z ich kompetencjami).
Do kompetencji RPP zaliczyć można również możliwość zwracana się do właściwych organów, organizacji lub instytucji, z prośbą o podjęcie działań na rzecz przedsiębiorcy z zakresu ich kompetencji. Organy i instytucje te powinny podjąć sprawy skierowane przez Rzecznika, a o podjętych działaniach lub zajętym stanowisku obowiązane byłyby poinformować Rzecznika w terminie 30 dni. W przypadku niedotrzymania terminu 30-dniowego lub w sytuacji gdy Rzecznik nie podzielałby stanowiska organów, organizacji lub instytucji do których zwrócił się z prośbą o podjęcie działań, Rzecznik może zwrócić się do właściwej jednostki nadrzędnej o podjęcie odpowiednich działań.
Istotnym uprawnieniem RPP jest występowanie do właściwych organów z wnioskami o podjęcie inicjatywy ustawodawczej bądź o wydanie lub zmianę innych aktów prawnych.
Nowe przepisy miałyby wejść w życie z dniem 1 stycznia 2017 r.
Oprac. Alicja Fal
Zobacz więcej aktualności na IFK Platformie Księgowych i Kadrowych >>