Pismo z 29 kwietnia 2005 r. nr 1471/NTR2/443-100/05/MŻ
Czy usługi faktoringowe są opodatkowane
PYTANIE DO US
Jakie są zasady opodatkowania zakupu usług faktoringowych od podatników podatku od wartości dodanej zarejestrowanych na potrzeby tego podatku w innym kraju członkowskim niż Polska, a w szczególności określenia podstawy opodatkowania w podatku od towarów i usług – zgodnie z art. 29, oraz stawki podatkowej – zgodnie z art. 41 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług? Spółka pełni funkcję faktoranta, natomiast podmiot zagraniczny – funkcję faktora. Wynagrodzenie dla podmiotu zagranicznego liczone jest od wartości brutto przejętej wierzytelności (należności) w oparciu o następujące stawki: 5% jako prowizja stanowiąca opłatę z tytułu bezzwrotnego i nieograniczonego przejęcia przez podmiot zagraniczny ryzyka niewypłacalności odbiorców strony, 3% jako skonto stanowiące opłatę za uregulowanie należności przysługującej stronie od swoich odbiorców usług przed terminem ich wymagalności. Odbiorca natomiast zobowiązany jest dokonać płatności należności bezpośrednio podmiotowi zagranicznemu.
ODPOWIEDŹ US – SKRÓT
Opodatkowaniu 22% stawką podlegają zatem wszelkie płatności, do których zobowiązana jest strona w związku z zawartą umową faktoringu. Pozostałe zasady – w treści interpretacji.
KOMENTARZ EKSPERTA
Urząd skarbowy zajął słuszne stanowisko w sprawie podstawy opodatkowania oraz stawki VAT. Podstawą opodatkowania VAT przy usługach faktoringu są wszelkie składniki wynagrodzenia, niezależnie od postaci czy nazwy, należne faktorowi od faktoranta z tytułu zawartej umowy. Omawiane usługi są wyłączone ze zwolnienia z VAT.
ODPOWIEDŹ US – WYCIĄG
Na podstawie art. 14a § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie informuje:
Zgodnie z art. 27 ust. 3 pkt 2 i ust. 4 pkt 4 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w przypadku usług bankowych, finansowych i ubezpieczeniowych łącznie z reasekuracją, z wyjątkiem wynajmu sejfów przez banki – świadczonych na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę – miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania. Opisana usługa świadczona jest na rzecz strony, tj. podatnika mającego siedzibę na terytorium Polski, przez podmiot z siedzibą na terytorium innego państwa członkowskiego Wspólnoty, w związku z czym miejscem jej świadczenia jest terytorium Polski.
Powyższe stanowi, w myśl art. 2 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, import usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest, stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, strona jako usługobiorca. Zgodnie z ww. przepisem podatnikami są bowiem również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju. Przy tym na podstawie ust. 3 art. 17 ustawy w przypadku, o którym mowa w art. 27 ust. 3, ww. przepis stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju.
Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy obrotem, stanowiącym podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług, jest kwota należna z tytułu sprzedaży (pojęcie to na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy obejmuje również świadczenie usług), pomniejszona o kwotę należnego podatku. W myśl powołanego przepisu kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.
WAŻNE!
Podstawa opodatkowania w przypadku umów faktoringu obejmuje wszelkie składniki wynagrodzenia, niezależnie od postaci czy nazwy, należne faktorowi od faktoranta z tytułu zawartej umowy (dyskonto, prowizja itp.).
Powyższe należy również odnieść do importu usług, w przypadku którego podstawą opodatkowania jest – zgodnie z art. 29 ust. 17 ustawy – kwota, którą usługobiorca jest obowiązany zapłacić, z wyjątkiem gdy na podstawie odrębnych przepisów wartość usługi zwiększa wartość celną importowanego towaru albo gdy podatek został rozliczony przez usługodawcę.
Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1, w związku z poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy, zwolnione od podatku od towarów i usług są usługi pośrednictwa finansowego, z wyłączeniem m.in. usług ściągania długów oraz faktoringu (pkt 5). Oznacza to, że ww. usługi nie korzystają ze zwolnienia i są opodatkowane według stawki podstawowej – 22%.
W ocenie naczelnika urzędu skarbowego opodatkowaniu 22% stawką podlegają zatem wszelkie płatności, do których zobowiązana jest strona w związku z zawartą umową faktoringu. Jednocześnie naczelnik tutejszego urzędu zauważa, iż w przypadku importu usług, bez względu na stawkę podatku, według której jest opodatkowany, winien on być wykazywany w deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług (VAT-7) w części C.2 (poz. 32 i 33).
Inne pisma dotyczące omawianego zagadnienia, zamieszczone w bazie internetowej:
• IS.IX/3-0050/388/04