Czy w przypadku zawarcia z jednym pracownikiem dwóch umów o pracę, każda na część etatu, przy obliczeniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych należy policzyć koszty uzyskania przychodu od każdej zawartej umowy? - Pismo z 25 lipca 2006 r. nr PD-415/32/06
ODPOWIEDŹ US – SKRÓT
Przy obliczeniu należnej zaliczki na podatek dochodowy zakład pracy jest zobowiązany uwzględnić koszty uzyskania przychodów od każdego stosunku pracy w pełnej wysokości, bez względu na przekroczenie limitu rocznego, natomiast pracownik w składanym za rok podatkowy zeznaniu powinien uwzględnić koszty we właściwej wysokości.
KOMENTARZ EKSPERTA
Opinia organu podatkowego wydaje się na pozór korzystna dla pracownika, ale czy tak jest rzeczywiście? Przepis art. 22 ust. 2 pkt 1 updof mówi wyraźnie, że przy uzyskiwaniu przychodów ze stosunku pracy od jednego zakładu pracy koszty te wynoszą 102,25 zł miesięcznie, nie więcej niż 1227 zł rocznie. Bez względu na liczbę umów zawartych z danym pracodawcą koszty potrąca się w jednej wysokości od sumy przychodów ze wszystkich umów. Przepis nie mówi, że koszty potrąca się odrębnie od każdej umowy. Organ podatkowy przyjął błędne stanowisko, odwołując się poprzez analogię do sytuacji, gdy umowy zawierane są z dwoma różnymi zakładami pracy. Jak wiemy, stosowanie analogii w prawie powinno być dokonywane z dużą ostrożnością, a w analizowanym przypadku nie ma podstaw do jej stosowania. Dla pracownika stanowisko organu podatkowego może tylko niepotrzebnie prowadzić do powstania dopłaty w zeznaniu rocznym. Stosując stanowisko organu podatkowego, płatnik potrąciłby w roku kwotę 2454,00 zł kosztów. Jak wiemy, roczny limit zryczałtowanych kosztów wynosi w najlepszym przypadku 2300,94 zł.
ODPOWIEDŹ US – WYCIĄG
Na podstawie art. 14a § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa Naczelnik Urzędu Skarbowego w Jaśle informuje:
Stosownie do treści art. 31 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej, zakładami pracy, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.
Z kolei art. 32 ust. 2 powyższej ustawy mówi, iż za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b).
Biorąc pod uwagę powyższe, zakład pracy będący płatnikiem jest zobligowany od wypłaconych w rozumieniu art. 31 ww. ustawy przychodów potrącać koszty uzyskania, zgodnie z zasadami wynikającymi z treści art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 ustawy. Artykuł 22 ust. 2 ustawy stanowi, że koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, w przypadku gdy:
• podatnik uzyskuje przychody od jednego zakładu pracy – wynoszą 102,25 zł miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1227,00 zł,
• podatnik uzyskuje przychody równocześnie od więcej niż jednego zakładu pracy – nie mogą przekroczyć łącznie 1840,77 zł za rok podatkowy,
• miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę – wynoszą 127,82 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1533,84 zł,
• podatnik uzyskuje przychody równocześnie od więcej niż jednego zakładu pracy, a miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę – nie mogą przekroczyć łącznie 2300,94 zł za rok podatkowy.
Z opisanego stanu faktycznego wynika, iż z jednym pracownikiem zawarto dwie umowy o pracę, a więc nawiązano dwa odrębne stosunki pracy, analogicznie jak w przypadku zawarcia umów o pracę z dwoma różnymi zakładami pracy. A zatem przy obliczeniu należnej zaliczki na podatek dochodowy zakład pracy jest zobowiązany powyższymi przepisami do uwzględnienia kosztów uzyskania przychodów od każdego stosunku pracy w pełnej wysokości, bez względu na przekroczenie limitu rocznego, natomiast pracownik w składanym za rok podatkowy zeznaniu powinien uwzględnić koszty we właściwej wysokości.