Takie stanowisko zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji, której fragment przedstawiamy.
Ilekroć w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych jest mowa o ustawie o podatku od towarów i usług oznacza to ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.) - art. 4a pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych [aktualny tekst jednolity jest opublikowany w Dz.U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.].
Z kolei przez podatek od wartości dodanej, o którym mowa w art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług, rozumie się podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą.
Z powyższego wynika więc, że ustawa o podatku od towarów i usług rozróżnia pojęcie podatku od wartości dodanej i pojęcie podatku od towarów i usług. Sformułowanie "podatek od towarów i usług" jest określeniem podatku od wartości dodanej obowiązującym wyłącznie w Polsce, a nie w innych krajach. Tym samym nie można utożsamiać podatku od wartości dodanej obowiązującego w innym państwie niż Polska z podatkiem od towarów i usług obowiązującym w Polsce.
W konsekwencji stwierdzić należy, że cytowany art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie będzie miał w przedmiotowej sprawie zastosowania, ponieważ dotyczy podatku od towarów i usług, a nie podatku od wartości dodanej. Tym samym, dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, Spółka może uwzględniać w kosztach uzyskania przychodów wartość faktur dokumentujących poniesione koszty w kwocie brutto.
Podsumowując, Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów podatek od wartości dodanej związany z zakupami w Szwecji na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13 listopada 2017 r., sygn. akt 0115-KDIT2-3.4010.266.2017.1.AW
Od redakcji:
Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 updop podatek od towarów i usług, co do zasady, nie stanowi kosztu uzyskania przychodów. Wyłączenie to dotyczy podatku od towarów i usług niezależnie od tego, czy jest on dla podatnika należny czy naliczony. Kosztem mogą być jedynie wymienione w ustawie konkretne kategorie VAT należnego i naliczonego. Organy podatkowe uznają, że przepis ten nie obejmuje podatku od wartości dodanej. Także sądy administracyjne potwierdzają, że brak jest możliwości odpowiedniego zastosowania przepisów polskich o podatku od towarów i usług do zagranicznego podatku od wartości dodanej (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 27 grudnia 2007 r., sygn. akt I SA/GI 924/07). Dla podatników oznacza to uprawnienie do zaliczenia w koszty podatkowe wydatków poniesionych na zakup towarów i usług na terytorium państw członkowskich UE w wartości brutto, a więc łącznie z podatkiem od wartości dodanej. Wszystko to, jeżeli zakupy te nie stanowią wobec polskiego podatnika wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo importu usług.
Polecamy: Monitor Księgowego – prenumerata
Sławomir Biliński
prawnik, redaktor "MONITORA księgowego", ekspert podatkowy, autor licznych publikacji z prawa podatkowego i gospodarczego