Tak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Administracji Skarbowej z dnia 2 maja 2018 r., 0111-KDIB1-3.4010.43.2018.1.APO.
Sprawa dotyczyła spółki prowadzącej działalność gospodarczą m.in. w zakresie produkcji i sprzedaży autobusów oraz innych pojazdów silnikowych. W ramach swojej działalności spółka zawiera szereg umów, głównie z podmiotami publicznymi. Ze względu na dużą wartość zawieranych transakcji oraz wymogi wynikające z istniejących regulacji prawnych, spółka przystępując do podpisania umowy lub przetargu jest zobowiązana przedstawić odpowiednią gwarancję instytucji finansowej, która zabezpiecza ryzyko kontrahenta spółki. Z tytułu uzyskiwanych gwarancji spółka uiszcza na rzecz gwaranta wynagrodzenie stanowiące opłatę za ich udzielenie.
Na tle wskazanego wyżej stanu faktycznego, podatnik zadał pytanie organowi podatkowemu, czy koszty związane z uzyskaniem gwarancji należy zaliczyć do kosztów finansowania dłużnego na gruncie ustawy o CIT.
Polecamy: INFORLEX Ekspert
Polecamy: INFORLEX Biznes
Spółka uznała, że ponoszone przez nią koszty uzyskania gwarancji, jako wydatki niezwiązane z uzyskaniem i korzystaniem ze środków finansowych, nie stanowią kosztów finansowania dłużnego. Uzasadniając swoje stanowisko powołała się na brzmienie Dyrektywy ATAD, która wskazuje wprost na konieczność istnienia związku pomiędzy ponoszonymi kosztami gwarancji i zabezpieczeniami z pozyskiwaniem finansowania. Spółka podkreśliła, że otrzymując gwarancje nie uzyskuje i nie korzysta z finansowania przekazywanego przez gwaranta. Uzyskanie gwarancji w żadnym zakresie nie wiąże się z otrzymaniem lub korzystaniem przez spółkę ze środków finansowych o charakterze dłużnym (takich jak . kredyt czy pożyczka). Ponadto, ponoszenie kosztów związanych z uzyskaniem gwarancji jest związane z podstawową działalnością spółki, a celem jej pozyskania jest w szczególności spełnienie określonych warunków zawierania umów lub warunków przetargu zgodnie z oczekiwaniami kontrahentów spółki.
W świetle przywołanego przez spółkę stanu faktycznego, organ uznał stanowisko podatnika za prawidłowe. Organ zauważył, że przez koszty finansowania dłużnego rozumie się wszelkiego rodzaju koszty związane z uzyskaniem od innych podmiotów, w tym od podmiotów niepowiązanych, środków finansowych i z korzystaniem z tych środków, w szczególności odsetki, w tym skapitalizowane lub ujęte w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, opłaty, prowizje, premie, część odsetkową raty leasingowej, kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań oraz koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych, niezależnie na rzecz kogo zostały one poniesione.
Organ uznał, że przedstawione przez spółkę koszty uzyskania gwarancji nie wiążą się z przekazaniem spółce żadnych środków finansowych, z których mogłaby korzystać. Tym samym koszty te, jako niezwiązane z uzyskaniem lub korzystaniem z finansowania dłużnego, nie będą stanowiły dla spółki kosztów finansowania dłużnego, o których mowa w art. 15c ust. 12 ustawy o CIT.
Wybór przepisów
Art. 15 c [Koszty finansowania dłużnego]
(...) 12. Przez koszty finansowania dłużnego rozumie się wszelkiego rodzaju koszty związane z uzyskaniem od innych podmiotów, w tym od podmiotów niepowiązanych, środków finansowych i z korzystaniem z tych środków, w szczególności odsetki, w tym skapitalizowane lub ujęte w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, opłaty, prowizje, premie, część odsetkową raty leasingowej, kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań oraz koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych, niezależnie na rzecz kogo zostały one poniesione.
Stanisław Nidecki
Źródło: taxonline.pl