Tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 17 lutego 2016 r. (sygn. III SA/Wa 3220/15).
Sprawa dotyczyła spółki, która jest członkiem międzynarodowej grupy podatkowej z siedzibą w Niemczech. Spółka jest podmiotem zarejestrowanym w Niemczech w formie niemieckiego odpowiednika polskiej spółki akcyjnej. Spółka jest zarejestrowana w Polsce dla celów VAT i posiada polski numer NIP.
W celu prowadzenia działalności w najbardziej optymalny sposób na różnych rynkach europejskich, spółka zastosowała koncepcję przewidzianą przez niemieckie prawo, tzw. umowę o zarządzanie. W ramach „umowy o zarządzanie” spółka sprzedaje we własnym imieniu wyroby swoich zależnych spółek produkcyjnych, ale na rachunek danej spółki zależnej. Ponadto, w celu promowania sprzedaży produktów przez spółkę na rzecz klientów mających swoją siedzibę lub zakład w Europie, spółka korzysta z usług świadczonych przez pośrednio od spółki zależnej spółki, będącej rezydentem podatkowym Szwajcarii. Agent został zarejestrowany dla celów podatkowych w Polsce - posiada zarejestrowany w Polsce oddział stanowiący jego stały zakład w rozumieniu przepisów podatkowych. Oprócz działań marketingowych, zatrudnieni w Polsce pracownicy agenta zobowiązani są także składać prawnie niewiążące oferty klientom w imieniu i na rachunek spółki.
Polecamy: Monitor Księgowego – prenumerata
Na tym tle spółka zapytała organ podatkowy czy działalność prowadzona przez agenta w ramach umowy skutkuje powstaniem stałego zakładu spółki w Polsce w rozumieniu ustawy o CIT oraz polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Prezentując własne stanowisko spółka wskazała, że kryteria wymagane dla uznania agenta za stałego przedstawiciela spółki w rozumieniu art. 5 ust. 5 polsko-niemieckiej UPO nie zostały łącznie spełnione, gdyż brak jest zależności agenta od spółki, a agent nie działa w imieniu spółki z uwagi na brak pełnomocnictwa do jej reprezentowania.
Organ uznał to stanowisko za nieprawidłowe. W uzasadnieniu wskazał, że działalność pracowników agenta konstytuuje istnienie stałego zakładu spółki na terytorium Polski w świetle postanowień polsko-niemieckiej UPO oraz ustawy o CIT. Tym samym nie znajdą w przedmiotowej sprawie zastosowania przepisy art. 5 ust. 4 polsko-niemieckiej UPO.
WSA w Warszawie również nie zgodził się ze stanowiskiem spółki. Agent będący rezydentem podatkowym Szwajcarii, posiadający w Polsce zakład i wykonujący na rzecz spółki czynności polegające na promocji sprzedaży, jest jednocześnie jej stałym zakładem. Okoliczności sprawy świadczą o tym, że agent nie jest podmiotem niezależnym. W ocenie organu, którą sąd podziela, te czynności wykonywane przez agenta nie mają charakteru jedynie pomocniczego czy przygotowawczego, wspierają proces czynności sprzedaży, są swego rodzaju czynnościami sprzedaży. Prawidłowe jest zatem stanowisko organu, że szwajcarska spółka stanowi stały zakład dla spółki.
Patrycja Łukasiewicz