Tak wynika z interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 lipca 2017 r. (0111-KDIB1-2.4010.73.2017.3.BG).
Sprawa dotyczy producenta elementów do maszyn i przyczep rolniczych, który zawarł umowę ze spółką włoską, której pracownicy mają wdrożyć koncepcje lean manufacturing w jego przedsiębiorstwie. Konsultanci włoscy, zgodnie z umową, stworzą w ramach polskich struktur zespół, który będzie zajmował się lean manufacturingiem, przeprowadzi warsztaty, przekaże wiedzę i zaproponuje rozwiązania w zakresie konsultowanej koncepcji. W ramach dwuletniej umowy zespół konsultantów przekaże informacje poufne, które są istotne, ważne i użyteczne dla producenta. Całość wiedzy, która ma być przekazana nie jest zapisana na jakichkolwiek nośnikach, przekazywana jest wyłącznie przez konsultantów.
Na tym tle spółka zwróciła się do organu podatkowego z wnioskiem o interpretację, w którym zapytała, czy wynagrodzenie za świadczone usługi stanowi zapłatę za świadczenie usług doradczych, czy przekazanie know-how, a także, czy przedsiębiorca jest zobowiązany do pobrania podatku u źródła od wynagrodzenia za świadczenie spółki włoskiej.
Prezentując własne stanowisko spółka wskazała, że do określenia pojęcia i istoty know-how można posłużyć się definicją stosowaną w ustawodawstwie Komisji UE, zgodnie z którą przez know-how rozumie się zespół technicznych informacji, które są poufne (nie są powszechnie znane i dostępne), istotne (zawierają ważne informacje o sposobie wytwarzania usługi lub produktu) oraz zidentyfikowane (opisane i utrwalone w sposób umożliwiający sprawdzenie czy spełnia wyżej wymienione kryteria). Przedmiot omawianej umowy nie spełnia ostatniego z warunków, a więc nie można uznać go za know-how.
Polecamy: Pakiet żółtych książek - Podatki 2018
Z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Polską a Włochami wynika, że przychód z tytułu świadczonych usług należy klasyfikować, jako zyski przedsiębiorstw. Przychód taki podlega opodatkowaniu wyłącznie w państwie siedziby usługodawcy, chyba że usługi świadczone są przez zakład usługodawcy położony w państwie siedziby usługobiorcy, a więc nie jest wymagane pobranie podatku u źródła.
Organ uznał to stanowisko za prawidłowe. W uzasadnieniu wskazał, że w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z know-how. Co prawda wiedza przekazywana przez spółkę włoską jest poufna, istotna i użyteczna, to jednak nie spełnia kryterium zidentyfikowania. Nie występuje tu przekazanie specjalistycznej wiedzy, opisanej w trwały sposób, aby można było zbadać kryterium poufności i istotności. Jest to przypadek umowy na świadczenie usług doradczych przy wykorzystywaniu przez świadczącego specyficznej wiedzy, umiejętności, czy doświadczenia. Stąd obowiązek opodatkowania tych świadczeń nie wystąpi. Umowa polsko-włoska nie wymienia bezpośrednio, jako źródła przychodów wynagrodzenia z tytułu świadczeń doradczych. W takiej sytuacji wynagrodzenie, jakie uzyskuje spółka włoska, należy kwalifikować na podstawie art. 7 umowy polsko-włoskiej jako „zyski przedsiębiorstw”. Oznacza to, że podatnik posiadając certyfikat rezydencji spółki włoskiej, nie jest obowiązany z tytułu świadczenia usług doradczych do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego.
Jacek Walasek
Źródło: taxonline.pl