Zasady dotyczące podatku tonażowego unormowane zostały przepisami ustawy o podatku tonażowym. Wśród zawartych tam regulacji odnaleźć można rozstrzygnięcie kwestii tego, co stanowi podstawię opodatkowania podatkiem tonażowym, a także informację o jego wysokości.
Podatek tonażowy
Zgodnie z literalnym brzmieniem przepisu, podstawę opodatkowania podatkiem tonażowym stanowi dochód przedsiębiorcy żeglugowego z działalności podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 3 ust. 1 i 2 ustawy o podatku tonażowym (dalej "ustawa"), odpowiadający iloczynowi dobowej stawki ustalonej zgodnie z art. 5 ust. 1-3 ustawy oraz okresu eksploatacji w danym miesiącu wszystkich statków przedsiębiorcy żeglugowego, z których dochód opodatkowany jest podatkiem tonażowym.
Oznacza to, iż podstawę opodatkowania podatkiem tonażowym stanowi dochód przedsiębiorcy, który odpowiadać powinien iloczynowi dobowej stawki, wysokość której uzależniona jest od pojemności netto statku, pomnożony przez okres, o którym mowa jest powyżej. Regulacje te uważa się za oderwane od dochodów, które faktycznie osiąga podatnik z tytułu działalności związanej z żeglugą.
Okres eksploatacji statku w omawianej sytuacji nie stanowi faktycznego okresu jego wykorzystywania w żegludze międzynarodowej, a okres, w którym ma on w sposób potencjalny możliwość bycia wykorzystywanym w owej żegludze – czyli czas, w którym okręt figuruje w Polskim Rejestrze Okrętowym. W konsekwencji oznacza to, iż okresem eksploatacji potrzebnym do obliczenia podstawy opodatkowania jest suma eksploatacji owych statków w danym miesiącu.
Stawka dobowa natomiast ustalana jest w zależności od pojemności netto statku od każdych stu jednostek, według stawek wyrażonych w euro, określonych w tabeli przewidzianej w art. 5 ustawy.
Dochód przedsiębiorcy żeglugowego, zwanego armatorem, nie łączy się z innymi jego dochodami dla potrzeb obliczania należności wynikającej z podatku dochodowego od osób fizycznych czy innych podatków dochodowych.
Stawka podatku tonażowego w większości sytuacji przewidywanych ustawą wynosi 19 procent, jednakże ustawa przewiduje także wyjątek, w którym stawka ta to 15 procent. Sytuacja ta ma miejsce, gdy chodzi o przychody uzyskane przez przedsiębiorcę żeglugowego będącego podatnikiem podatku tonażowego ze sprzedaży statków, w części niewykorzystanej na nabycie własności lub udziału we współwłasności, remont, modernizację lub przebudowę statków, w okresie 3 lat od dnia sprzedaży.
Kto podlega obowiązkowi podatkowemu?
Podatek tonażowy ma za zadanie umożliwić armatorom zyskania statusu godnej konkurencji na żeglugowym rynku międzynarodowym. Ponadto w dłuższej perspektywie ustawodawca wykazuje chęć dążenia do zawrócenia statków pod bandery narodowe – przy poprzednich regulacjach wielu przedsiębiorców przerejestrowywało okręty na bandery zagraniczne, by uzyskać korzystniejsze stawki podatkowe.
Sprawdź: INFORLEX SUPERPREMIUM
W celu wyboru podatku tonażowego jako sposobu opodatkowania, armator powinien złożyć stosowne oświadczenie. Składa się je do organu podatkowego właściwego w sprawach podatku tonażowego, którym obecnie jest naczelnik urzędu podatkowego właściwy w sprawach podatku dochodowego. Należy dokonać tego przed 20. stycznia pierwszego roku podatkowego okresu opodatkowania, zaś w przypadku rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego oświadczenie należy złożyć do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia tej działalności.
Przedsiębiorca podlega opodatkowaniu podatkiem tonażowym przez 10 lat, i podczas tego okresu nie ma możliwości dokonania zmiany opodatkowania. W tym okresie ciąży na nim obowiązek obliczania należnego podatku, wpłacania go do urzędu skarbowego oraz składania rocznego zeznania w terminie do 31 stycznia.