W dotychczas obowiązującym stanie prawym warunkiem koniecznym do skutecznego wniesienia skargi na interpretację indywidualną było uprzednie wezwanie na piśmie przez podatnika Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, w terminie czternastu dni od dnia dowiedzenia się lub możliwości dowiedzenia się o wydaniu interpretacji, do usunięcia naruszenia prawa. Zgodnie z obecnie obowiązującym art. 53 § 2 ustawy – prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa.
W praktyce jednak podatnik może wnieść skargę na interpretację indywidualną następnego dnia, po dniu wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa, nie czekając na doręczenie odpowiedzi organu na to wezwanie (zob. uchwała NSA z dnia 27 czerwca 2016 r., I FPS 1/16).
Praktyczne znaczenie instytucji wezwania do usunięcia naruszenia prawa poza aspektem formalnym, tj. jako warunku dopuszczalności wniesienia skargi na interpretację indywidualną, jest niewielkie, bowiem przypadki zmiany stanowiska przez organ po wezwaniu go do usunięcia naruszenia prawa są sporadyczne. Wskazać przy tym należy, że wybicie się na plan pierwszy formalnego aspektu danej instytucji był jednym z głównych powodów wprowadzenia omawianej zmiany przepisów.
Sprawdź: INFORLEX SUPERPREMIUM
Biorąc pod uwagę dotychczasowy sposób funkcjonowania instytucji wezwania do usunięcia naruszenia prawa, wprowadzona zmiana w istocie rzeczy upraszcza procedurę wnoszenia skargi na interpretację indywidualną poprzez jej odformalizowanie. Wyeliminowanie – nie mającego większego praktycznego znaczenia – wymogu wezwania Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej do usunięcia naruszenia prawa należy ocenić z wszech miar pozytywnie.
Autor: Rafał Dąbrowski, Doradca Podatkowy, Starszy Manager w Departamencie Doradztwa Podatkowego Russell Bedford Poland
Artykuł pochodzi z RB Magazine wydawanego przez Russell Bedford