Do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych wg zasad określonych w art. 16a–16m ustawy o CIT, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20 000 euro przeliczonej na złote wg kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania (art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).
Zaliczeniu do kosztów podlegają zatem odpisy amortyzacyjne wyłącznie od wartości samochodu nieprzekraczającej równowartości 20 000 euro.
Przepis art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT odnosi się do każdorazowego odpisu amortyzacyjnego dokonywanego przez podatnika.
Niedopuszczalność odpisów amortyzacyjnych
Podatnik nabył samochód osobowy:
- wartość samochodu – 100 000 zł,
- kurs średni euro w dniu przekazania samochodu do używania – 4 zł,
- odpisy amortyzacyjne kwartalne wg stawki 20% – 5000 zł (100 000 zł × 20%).
Wyliczenie udziału równowartości 20 000 euro w wartości samochodu z dnia oddania go do używania:
| 20.000 EURO (20.000 x 4 zł) x 100% | = | 80.000 zł x 100% | = 80% |
| wartość samochodu | 100.000 zł |
Wyliczenie odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszt podatkowy:
| udział równowartości 20.000 EURO w wartości samochodu | x | odpis amortyzacyjny | = | część odpisu amortyzacyjnego podlegająca zaliczeniu do kosztów |
| 80% | x | 5.000 zł | = | 4.000 zł |
Wyłączeniu z kosztów będzie podlegała część odpisów amortyzacyjnych w wysokości 1.000 zł (5.000zł – 4.000zł).
Co to jest samochód osobowy
Przez samochód osobowy należy rozumieć pojazd samochodowy zdefiniowany w art. 7 ustawy z dnia 1 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. Nr 178, poz. 1059).
Zasady amortyzacji samochodów osobowych
W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., ilekroć w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mowa jest o samochodzie osobowym – oznacza to pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:
1) pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanego na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2) pojazdu samochodowego mającego więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u którego długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3) pojazdu samochodowego, który ma otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4) pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5) pojazdu samochodowego będącego pojazdem specjalnym.
W przypadku pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony spełnienie wymagań określonych w pkt 1–4, pozwalających na niezaliczenie danego pojazdu samochodowego do samochodów osobowych, stwierdza się na podstawie:
- dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz
- dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.
Kopii zaświadczenia z okręgowej stacji kontroli pojazdów nie przedkłada się od 1 stycznia 2011 r. do urzędu skarbowego.
Przez pojazdy specjalne (pkt 5) należy natomiast rozumieć pojazdy wymienione w załączniku do ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 102, poz. 585):
- agregat elektryczny/spawalniczy,
- bankowóz,
- do prac wiertniczych,
- koparkę,
- koparkospycharkę,
- ładowarkę,
- do oczyszczania dróg,
- podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
- pomoc drogową,
- do zimowego utrzymania dróg,
- żuraw samochodowy,
- pogrzebowy.