W wykazie prac legislacyjnych i programowych Rady Ministrów, pojawił się na początku lipca br. a następnie na stronach Rządowego Centrum Legislacji projekt zmian w ustawie o CIT i ustawie o PIT przewidujący m.in. podwyższenie z obecnych 3.500 zł do 5.000 zł, limitu wartości środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych umożliwiającego jednorazowe zaliczenie wydatków na nabycie tych środków lub wartości do kosztów uzyskania przychodów.
Limit ten jest bardzo istotny, bowiem zgodnie z art. 16d ustawy o CIT (analogiczny jest przepis art. 22d ustawy o PIT) podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 3500 zł. A w takim przypadku wydatki poniesione na ich nabycie stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.
Warto pamiętać, że w przypadku czynnych podatników VAT, którzy mają prawo do odliczenia VAT naliczonego, jednorazowe zaliczenie do kosztów będzie możliwe w przypadku tych składników majątku, których wartość zakupu nie przekroczyła 3500 zł netto bez VAT. Natomiast w przypadku podmiotów niebędących czynnym podatnikiem VAT (przez co nie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego) cena nabycia liczona jest łącznie z podatkiem VAT.
Polecamy: Monitor Księgowego – prenumerata
Zasadą jest stopniowe zaliczanie do kosztów podatkowych wydatków na nabycie lub wytworzenie środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych poprzez tzw. odpisy amortyzacyjne.
Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h–16m ustawy o CIT (i analogicznych art. 22h–22m ustawy o PIT), gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3500 zł, podatnicy (o ile wcześniej nie skorzystali z ww. możliwości zaliczenia tych wydatków bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów), mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.
Warto pamiętać, że zgodnie z ustawami o PIT i o CIT, jeżeli podatnicy nabędą lub wytworzą we własnym zakresie środki trwałe i wartości niematerialne i prawnych, o wartości początkowej przekraczającej 3500 zł, i ze względu na przewidywany przez nich okres używania równy lub krótszy niż rok nie zaliczą ich do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, a faktyczny okres ich używania przekroczy rok, podatnicy są obowiązani, w pierwszym miesiącu następującym po miesiącu, w którym ten rok upłynął:
1) zaliczyć te składniki majątku do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, przyjmując je do ewidencji w cenie nabycia albo koszcie wytworzenia;
2) zmniejszyć koszty uzyskania przychodów o różnicę między ceną nabycia lub kosztem wytworzenia a kwotą odpowiednich odpisów amortyzacyjnych, przypadającą na okres ich dotychczasowego używania;
3) stosować odpowiednie stawki amortyzacji w całym okresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych;
4) wpłacić, w terminie do 20 dnia tego miesiąca, do urzędu skarbowego kwotę odsetek naliczonych od dnia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie składników majątku do dnia, w którym okres ich używania przekroczył rok, i naliczoną kwotę odsetek wykazać w rocznym zeznaniu podatkowym. Przy czym odsetki od różnicy, o której mowa w pkt 2, są naliczane według stawki odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych obowiązującej w dniu zaliczenia składnika majątku do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.
Wyżej wymienione zasady stosuje się odpowiednio w przypadku zaliczenia wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie składników majątku o wartości początkowej przekraczającej 3500 zł do kosztów uzyskania przychodów, a następnie zaliczenia tych składników do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych przed upływem roku od dnia ich nabycia lub wytworzenia; w tym przypadku odsetki nalicza się do dnia zaliczenia ich do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.