Zatrudnieni pracownicy pochodzący z obcych krajów są nierezydentami.
Rezydentem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub inny podmiot, którzy mają miejsce zamieszkania lub siedzibę w kraju. Mają zdolność zaciągania zobowiązań i nabywania praw we własnym imieniu. Za rezydentów uważa się także znajdujące się w kraju oddziały, przedstawicielstwa i przedsiębiorstwa utworzone przez nierezydentów.
Nierezydentem zaś są wyżej wymienione podmioty, mające miejsce zamieszkania lub siedzibę za granicą. Podobnie jak rezydenci mają zdolność zaciągania zobowiązań i nabywania praw we własnym imieniu. Nierezydentami są także oddziały, przedstawicielstwa i przedsiębiorstwa utworzone przez rezydentów.
Pracownicy, poprzez umowy oddelegowania (które zostały zawarte pomiędzy nimi a ich pracodawcami) świadczą swoją pracę w siedzibie spółki. Spółka zapewnia im (oprócz wynagrodzenia) szereg innych udogodnień m.in. mieszkanie, samochód służbowy, przelot do kraju rodzimego, naukę języka polskiego i edukację dla ich dzieci, ubezpieczenie społeczne oraz pokrywa inne, określone koszta.
Polecamy: Czy obiad z kontrahentem w restauracji to reprezentacja, czy koszt uzyskania przychodu
Kalkulator odsetek podatkowych
Czy wymienione wydatki na rzecz pracowników- obcokrajowców stanowią koszty uzyskania przychodu spółki?
Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), zwaną dalej ustawą o CIT.
Regulacje podatkowe nie zawierają wyliczenia wydatków, które uznawane są za koszty uzyskania przychodów. Przedstawiony jest jednak katalog wydatków, które nie mogą być uznane za takie koszty.
Na podatniku ciąży obowiązek wykazania, że dany wydatek stanowi koszt uzyskania przychodu. Poza tym musi istnieć związek kosztów z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą. Poniesienie tych kosztów ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.
Koszt podatkowy musi spełniać następujące wymogi:
1) pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
2) nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT,
3) być właściwie udokumentowany.
Wymóg nr 1: Spółka zatrudniła pracowników- nierezydentów, ponieważ ich wykształcenie oraz kwalifikacje były ponadprzeciętne a znalezienie podobnych specjalistów w kraj napotykało trudności.
W związku z tym spółka oczekuje, że ich praca przyczyni się do osiągnięcia sukcesu w postaci wysoko zmotywowanego zespołu oraz osiągnięcia satysfakcjonującej pozycji na rynku. Wydatki związane z możliwością świadczenia pracy przez nierezydentów i przychód spółki pozostają zatem w związku przyczynowym .
Wymóg nr 2: Opisane wydatki nie znajdują się na liście wydatków określonej w art. 16 ustawy o CIT.
Należy zaznaczyć, że wydatki o charakterze osobowym poniesione na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych (z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o CIT).
W opisywanym przypadku żaden z pracowników nie zajmuje takiego stanowiska ani nie pełni takiej funkcji. Wartość tych świadczeń doliczana jest do przychodu pracownika ze stosunku pracy. Ponoszenie przez spółkę koszów dotyczących oddelegowanych do niej pracowników powinno wynikać z umów zawartych pomiędzy spółkami (spółką z o.o. oraz spółkami, w których zatrudnieni są nierezydenci) i oddelegowanymi pracownikami.
Wynika to z tego, że świadczenia dokonywane przez Spółkę nie mogą być świadczeniami, które są ponoszone za inny podmiot gospodarczy. Należy to udokumentować w dowodach księgowych. W związku z czym podpunkt 3) również zostaje spełniony.
Wymóg nr 3: Udokumentowanie następuje w postaci dowodów księgowych, które powinny potwierdzać wystąpienie związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy kosztami a przychodami Spółki.
Podatnicy mają obowiązek prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami. Powinno to następować w sposób zapewniający określenie:
- wysokości dochodu (straty),
- podstawy opodatkowania
- wysokości należnego podatku za rok podatkowy.
(art. 9 ust. 1 ustawy o CIT).
Na podstawie powyższych regulacji należy uznać, że koszty świadczeń ponoszone przez spółkę z o.o. na rzecz oddelegowanych do niej pracowników, a wynikające z podpisanych umów, mogą stanowić w spółce koszty uzyskania przychodów (art. 15 ust. 1 ustawy o CIT).
Tekst powstał na podstawie indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 16 sierpnia 2011 roku, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (nr IPPB5/423-597/11-3/RS).