Dotychczas wszelkie korekty faktur trzeba było dokonywać w miesiącu, w którym została zaksięgowana pierwotna faktura. Nie miało znaczenia to, czy korekta dotyczyła zwrotu towaru czy była spowodowana zwykłą pomyłką, np. błędem rachunkowym. W praktyce powodowało to dużo zamieszania. Korekta zapisów z poprzednich miesięcy wpływała na kolejne miesiące księgowe, przysparzając firmom dodatkowych obowiązków. Czasem konieczna była korekta kilku okresów podatkowych, jak również korekta zeznania rocznego.
Obecnie, jeśli korekta nie jest spowodowana zwykłą pomyłką, to dokonuje się jej poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów lub przychodów osiągniętych w tym okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona lub otrzymana faktura korygująca. Innymi słowy korekty dokonuje się na bieżąco, czyli w miesiącu, w którym została wystawiona lub otrzymana faktura korygująca.
Nowe przepisy ułatwiły podatnikom rozliczanie bieżących transakcji, takich jak na przykład zwrot towarów, ale jednocześnie wprowadziły nowe utrudnienia. Jeśli bowiem w danym okresie rozliczeniowym, w którym podatnik otrzymał fakturę korygującą zmniejszającą kwota poniesionych kosztów jest niższa od kwoty zmniejszenia, to przedsiębiorca musi zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty.
W takiej sytuacji wartość zmniejszającą koszty należy zaksięgować po stronie przychodów. Podobnie jest w przypadku przychodów, lecz tutaj należy zastosować mechanizm odwrotny. Jeśli firma wystawi korektę zmniejszającą i jednocześnie nie osiągnie w danym okresie rozliczeniowym przychodów, które byłyby wyższe od kwoty zmniejszenia, to musi wpisać tę fakturę w koszty.
Podstawa prawna: ustawa z dnia 5 sierpnia 2015 roku o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw