Zgodnie z § 12 ust. 4 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów jeżeli w dowodzie księgowym podane jest wartościowe określenie operacji gospodarczej tylko w walucie obcej, podatnik posiadający ten dowód jest obowiązany przeliczyć walutę obcą na złote, po obowiązującym w dniu dokonania operacji kursie, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o podatku dochodowym.
Zacytowany przepis odwołuje się do regulacji zawartej w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Przeczytaj: Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych
W zdaniu drugim ust. 1 art. 22 ustawy ustalono, że koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłoszonych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu.
Zgodnie z przyjętą linią orzecznictwa sądów administracyjnych koszt jest poniesiony, gdy nastąpiła faktyczna zapłata a nie wtedy, gdy wystawiono fakturę czy ją zarachowano.
Zastosowanie w praktyce tego przepisu jest więc ograniczone do sytuacji, w której dowód księgowy dociera do podatnika w dniu dokonania przez niego faktycznej zapłaty z określonego tytułu lub dokonana zapłata poprzedza moment otrzymania dowodu księgowego.
Jeżeli jednak w dniu sporządzania zapisu w księdze nie znamy kursu waluty obcej z dnia poniesienia kosztu, gdyż zapłata nastąpić ma w późniejszym terminie, wtedy wartość dokonanej operacji w walucie obcej podlega przeliczeniu na złote wg średniego kursu NBP z dnia zarachowania kosztu, która następnie, już po dokonanej zapłacie, ulega (w razie wystąpienia różnic kursowych) obniżeniu lub podwyższeniu o różnicę wynikającą z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłoszonego przez NBP z dnia zarachowania kosztu.
Porównaj: Koszty według ustawy o rachunkowości
Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.
Podstawa prawna:
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów ( Dz.U z 2003 Nr 152 poz 1475 ze zm.)