Taki wyrok niedawno wydał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie. W przypadkach wątpliwości interpretacyjnych organy podatkowe nie mają prawa sięgać do wersji umów o unikaniu podwójnego opodatkowania w innych językach niż język polski i tłumaczyć ich treść. Nawet przy pomocy tłumacza przysięgłego. Jeszcze niedawno praktyka w tym zakresie była inna.
7 października 2009 r. zapadł wyrok WSA w Warszawie (sygnatura akt III SA/Wa 101/09) w sprawie ustalenia przez organy podatkowe treści umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania poprzez tłumaczenie tekstu umowy. W tym celu organ podatkowy powołał tłumacza przysięgłego. Po przetłumaczeniu fragmentów umowy organ podatkowy stwierdził, że korzystne dla podatnika zapisy umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w języku polskim nie mają odzwierciedlania w wersji umowy w języku obcym. I następnie zastosował zapisy umowy w języku obcym. Sąd uznał, że jest to niezgodne z przepisami – organy podatkowe mają stosować zapisy umów o unikaniu podwójnego opodatkowania w języku polskim.
Przed wydaniem tego wyroku organy podatkowe zgadzały się na określanie zasad opodatkowania na podstawie tłumaczeń umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Przykładem może być interpretacja indywidualna z 2 września 2009 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygnatura IPPB4/415-426/09-2/JS) w sprawie prawa do odliczenia od podatku należnego w Polsce kwoty podatku w wysokości 10% wartości dywidend, która stanowiłaby podatek do zapłacenia na Cyprze, gdyby nie zwolnienie tego rodzaju dochodów od podatku zgodnie z wewnętrznym prawem cypryjskim.
Kluczem do zajęcia stanowiska organów podatkowych w tej sprawie było przeprowadzenie tłumaczenia na język polski wersji angielskojęzycznej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską a Cyprem. Podatnik nabył udziały w spółce z siedzibą na Cyprze i zasiadał w zarządzie tej spółki. Z tytułu posiadanych udziałów spółka planowała wypłacać dywidendy. Dodatkowo podatnik zamierzał pobierać wynagrodzenie za zasiadanie w zarządzie spółki albo pełnienia funkcji dyrektora. Zasady opodatkowania tych kwot reguluje umowa między Rządem Rzeczpospolitą Polską a Rządem Republiki Cypru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisana 8 grudnia 1993 r. w Warszawie.
Kiedy prezenty firmy dla pracowników są zwolnione z PIT
PIT-2 i inne oświadczenia, które zmniejszają zaliczki na PIT
Podatnik zwrócił uwagę we wniosku o wydanie interpretacji, że jego zdaniem polskie tłumaczenie tekstu umowy jest niezgodne z wersją angielską. Zgodnie z angielską wersją umowy, jeżeli polski rezydent osiąga dochody z tytułu dywidend, które mogą być opodatkowane na terytorium Cypru, Polska zobowiązana jest do umożliwienia odliczenia podatku podlegającego do zapłaty w Polsce, niezależnie od tego, czy dochód ten faktycznie został opodatkowany na Cyprze.
Umowa nie wymaga zdaniem podatnika, aby odliczenie od polskiego podatku uzależnione było od faktycznej zapłaty podatku na terytorium Cypru. Interpretacja polskiej wersji umowy może natomiast prowadzić do wniosku, iż odliczenie w Polsce jest możliwe, jedynie pod warunkiem faktycznego uiszczenia podatku na terytorium Cypru. Art. 30 umowy stanowi, że w przypadku rozbieżności przy interpretacji, tekst angielski uważany jest za rozstrzygający.
Podatnik przedstawił więc organowi do oceny wersję angielską umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską a Cyprem, organ podatkowy w odpowiedzi zajął stanowisko co do rozumienia przedstawionych do oceny fragmentów tej umowy w języku angielskim.
„Art. 24 ust. 1 lit. b) polsko – cypryjskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w wersji angielskiej dotyczy potrącenia w Polsce od podatku dochodowego osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce kwoty równej podatkowi dochodowemu płatnemu na Cyprze, a nie jak wskazuje na to polska wersja umowy zapłaconemu na Cyprze. Angielskie wyrażenie „tax payable” użyte w tym kontekście oznacza bowiem podatek podlegający zapłaceniu/należny do zapłaty. Natomiast angielskie wyrażenie „but for” użyte w kontekście art. 24 ust. 3 polsko – cypryjskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania należy tłumaczyć jako „gdyby nie” a nie jako „z wyjątkiem”.
Zgodnie z powyższym zdanie pierwsze w art. 24 ust. 3 umowy należy tłumaczyć w następujący sposób: „Uważa się, że podatek, o którym mowa w niniejszym artykule pod literą b) ustępu 1 i w ustępie 2, podlegający zapłaceniu w Umawiającym się Państwie, obejmuje jakąkolwiek kwotę, która byłaby płatna z tytułu podatku, gdyby nie jakiekolwiek ulgi, zwolnienia lub inne obniżki przyznane przez ustawodawstwo Umawiającego się Państwa.”
Reasumując należy stwierdzić, iż Wnioskodawca ma prawo do odliczenia od podatku należnego w Polsce kwoty podatku w wysokości 10% wartości dywidend, która stanowiłaby podatek do zapłacenia na Cyprze, gdyby nie zwolnienie tego rodzaju dochodów od podatku zgodnie z wewnętrznym prawem cypryjskim”.
Tego typu analizy umów są w świetle orzeczenia WSA w Warszawie z 7 października 2009 r. niedopuszczalne.