Zaznacza się, że ulga ta nie ma nic wspólnego z dotychczasową możliwością uznania odpisów aktualizujących należności za koszty podatkowe w przypadku uprawdopodobnienia ich nieściągalności np. poprzez jej kwestionowanie przez dłużnika w ramach powództwa sądowego.
Zakładają one, że podstawa opodatkowania z punktu widzenia wierzyciela, podlega zmniejszeniu o wartość wierzytelności wynikającej z transakcji handlowej (wg ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych) jeżeli wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w terminie 120 dni od dnia upływu terminu płatności określonego w fakturze (rachunku) lub umowie. Regulacja ta oczywiście nie jest jednostronna i zakłada również, że po stronie dłużnika dojdzie do zwiększenia podstawy opodatkowania o ww. kwotę. Zmniejszenie bądź zwiększenie będzie dokonywane za okres rozliczeniowy, w którym upłynął 120 dzień od dnia upływu termin zapłaty.
Zmianę należy ocenić jak najbardziej pozytywnie – będzie ona miała szczególne znaczenie dla poprawy płynności drobnych przedsiębiorców (choć oczywiście nie tylko ich), którzy nieraz w praktyce w celu pozyskania kontraktów muszą godzić się na dłuższe terminy płatności, podlegające następnie dodatkowemu wydłużaniu – a dla których zastosowanie umownych odsetek często wiązać by się mogło z utratą klienta. Oprócz bowiem twardego egzekwowania zapisów umów pozostają jeszcze w życiu gospodarczym aspekty utrzymania źródła przychodów. Ustawowy zapis o korekcie podstawy opodatkowania zarówno po stronie wierzyciela jak i dłużnika powinien zatem przyczynić się do zmniejszenia zatorów płatniczych w gospodarce (głównie poprzez odgórną motywację tego drugiego).
Należy mieć na uwadze, że w celu zastosowania nowych przepisów będą musiały zostać spełnione łącznie następujące warunki:
1) dłużnik lub wierzyciel nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
2) od daty wystawienia faktury (rachunku) lub zawarcia umowy dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym została wystawiona faktura (rachunek) lub została zawarta umowa;
3) wierzyciel oraz dłużnik jest podatnikiem podatku dochodowego mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, albo podatnikiem podatku dochodowego niemającym miejsca zamieszkania, siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uzyskującym dochody na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej za pośrednictwem zagranicznego zakładu a wierzytelność lub zobowiązanie powstało w wyniku transakcji handlowej w rozumieniu ustawy o terminach zapłaty, dokonanej za pośrednictwem tego zagranicznego zakładu i z której przychód lub koszt uzyskania przychodu został przypisany do tego zagranicznego zakładu.
Polecamy: Przewodnik po zmianach przepisów
Skrócenie okresu obowiązującego przy stosowaniu ulgi w zakresie podatku od towarów i usług w połączeniu z ulgą w podatkach dochodowych to ważny krok w kierunku poprawy płynności przedsiębiorstw.
Bartosz Gebel
Biuro Rachunkowe Ergotax Sp. Z o.o.