Taka strategia może doprowadzić przynajmniej do wznowienia postępowania w przypadku powołania się przez podatnika na fakt popełnienia przez niego przestępstwa i osiągnięcia dochodu z tego tytułu. Tak wynika z wyroku WSA w Kielcach z 1 kwietnia 2010 r. (sygn. akt I SA/Ke 161/10) i wyroku NSA z 14 kwietnia 2011 r. (sygn. akt II FSK 1422/10).
Sprawa dotyczyła zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 r., według stawki 75% w kwocie 65 227 zł od dochodów nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów w wysokości 86 969 zł.
Polecamy:Czy zwrot wydatków poniesionych przez przedstawiciela handlowego jest opodatkowany PIT?
Podatnik zwrócił się o stwierdzenie nieważności decyzji Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w tej sprawie.. Uzasadniając wniosek podatnik wskazał, że przychody z działań o charakterze przestępczym nie mogą być opodatkowane, ponieważ państwo nie może czerpać korzyści z działalności sprzecznej z prawem.
Podatnik wystąpił z wnioskiem dowodowym o włączenie do akt sprawy dowodów z akt karnych Republiki Federalnej Niemiec, gdzie jak utrzymywał został prawomocnie skazany za kradzieże. W celu potwierdzenia powyższego podatnik załączył do wniosku jako dowód kserokopię sporządzonego w języku niemieckim dokumentu.
Ponadto podatnik wniósł o uzyskanie przez organy podatkowe z centralnego rejestru skazanych w Niemczech i Holandii informacji o jego karalności. Dyrektor Izby Skarbowej odmówił przeprowadzenia wnioskowanych dowodów.
Polecamy:Popełniłeś błąd w zeznaniu PIT – możesz złożyć korektę
I dlatego sprawa trafiła do oceny sądów administracyjnych. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach zwrócił uwagę, że organy podatkowe powinny były rozważyć konieczność wznowienia postępowania:
„W rozpatrywanej sprawie podatnik wniósł o stwierdzenie nieważności decyzji wydanej w sprawie ustalenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów. Podatnik nie wskazał jednak na żadną z wad decyzji. Oświadczył tylko, że opodatkowane dochody pochodzą z przestępstw – wskazał więc na okoliczność faktyczną. Jak stwierdził zaś organ, m.in. w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji fakt ten nie został ujawniony w trakcie postępowania zwyczajnego i nie był znany organowi w dacie wydania decyzji w tym postępowaniu. Oznacza to, że podniesione przez podatnika okoliczności w zakresie poczynionych w postępowaniu głównym ustaleń faktycznych należało ocenić w aspekcie przesłanek do wznowienia postępowania. Przepis art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej stanowi bowiem, że w sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji nieznane organowi, który wydał decyzję. Tym samym, w ocenie Sądu, organ błędnie zakwalifikował nową okoliczność podaną przez skarżącego, badając ją jako ewentualną przesłankę nieważności decyzji z art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej czyli przesłankę rażącego naruszenia prawa, mimo że podatnik nie powoływał się na nią we wniosku. Ponadto organ wykazał się swoistą niekonsekwencją. Z uzasadnienia decyzji organu można wywnioskować, że fakty powołane przez skarżącego stanowiłyby o rażącym naruszeniu prawa gdyby były potwierdzone wyrokiem sądowym, jednocześnie jednak organ oddalił wniosek dowodowy strony, mogący służyć potwierdzeniu popełnienia przez nią przestępstwa. Pomimo szerokich wyjaśnień odnośnie instytucji stwierdzenia nieważności, podkreślania faktu, iż instytucja ta dotyczy decyzji dotkniętych poważnymi wadami o charakterze materialno – prawnym, istniejącymi w dacie wydania decyzji i tkwiącymi w niej samej, organ oceniał istnienie faktów, nieznanych w dacie wydania decyzji w postępowaniu głównym. Z powyższego wynika, że organ ab initio prowadził postępowanie w sposób nieprawidłowy.”