Co podlega opodatkowaniu?
Te spośród budynków, gruntów oraz budowli, które są związane z działalnością gospodarczą, także jeśli działalność ta polega na świadczeniu usług hotelarskich, podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Stawki opodatkowania są w tej sytuacji najwyższe, o czym stanowią przepisy ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 849 ze zm.). Dla kwestii podatkowych znaczenia nie ma sposób zakwalifikowania gruntów w ewidencji gruntów i budynków. Podatek należny jest zarówno od budynków lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, jak i od budynków mieszkalnych bądź ich części związanych z prowadzeniem działalności.
Uregulowanie to jednak nie znajduje zastosowania w odniesieniu do drobnej działalności agroturystycznej. Zgodnie bowiem z przepisami ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, nie stanowi działalności gospodarczej wynajem pokoi gościnnych turystom, w budynkach mieszkalnych znajdujących się na obszarach wiejskich, przez osoby ze stałym miejscem pobytu w gminie położonej na tym terenie, jeżeli liczba pokoi przeznaczonych do wynajęcia nie przekracza pięciu. Konsekwencję owej regulacji stanowi fakt, iż budynek mieszkalny, w którym podatnik prowadzi działalność agroturystyczną, podlega opodatkowaniu stawką podatkową zastrzeżoną dla innych budynków mieszkalnych, nie zaś dla działalności gospodarczej.
Opodatkowanie gospodarstwa agroturystycznego
Definicja działalności gospodarczej opisana została w ustawie o swobodzie gospodarczej jako zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.
Na potrzeby kwestii związanych z podatkiem od nieruchomości ustawodawca wprowadził jednak kilka wyłączeń. W ustawie o podatkach i opłatach lokalnych za działalność gospodarczą nie jest uważany właśnie wynajem turystom pokoi gościnnych w budynkach mieszkalnych znajdujących się na obszarach wiejskich przez osoby ze stałym miejscem pobytu w gminie położonej na tym terenie, jeśli liczba pokoi nie przekracza pięciu.
Sprawdź: INFORLEX SUPERPREMIUM
Oznacza to, że aby uniknąć najwyższej stawki opodatkowania spełnić należy w sposób kumulatywny cztery warunki. Otóż liczba pokoi w danym gospodarstwie agroturystycznym nie może przekraczać pięciu – powyżej tej liczby działalność będzie traktowana jako działalność gospodarcza. Ponadto wynajmującym może być jedynie osoba uprawiająca turystykę. Istotnym jest też fakt, iż nieruchomość musi znajdować się na terenach wiejskich. I wreszcie działalność agroturystyczną opodatkowaną niższą stawką może prowadzić jedynie osoba posiadająca w danym miejscu stałe miejsce pobytu.
Potwierdza to stanowisko przedstawione w odpowiedzi podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów - z upoważnienia ministra - na zapytanie nr 10416 w sprawie przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych:
„W myśl art. 1a ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613, z późn. zm.) za działalność gospodarczą nie uważa się wynajmu turystom pokoi gościnnych w budynkach mieszkalnych znajdujących się na obszarach wiejskich przez osoby ze stałym miejscem pobytu w gminie położonej na tym terenie, jeżeli liczba pokoi przeznaczonych do wynajęcia nie przekracza 5. Powyższe rozwiązanie skutkuje opodatkowaniem nieruchomości wykorzystywanych na wskazaną działalność znacznie niższą stawką podatku od nieruchomości niż w przypadku nieruchomości zajętych na działalność gospodarczą. Rozwiązanie to ukierunkowane jest na rozwój agroturystyki i celem jego wprowadzenia było udzielenie wsparcia osobom ze społeczności wiejskiej podejmującym tego rodzaju działalność. Służy temu w szczególności zawarcie w przepisie, wobec beneficjentów tego rozwiązania, dodatkowego warunku (poza położeniem nieruchomości) posiadania miejsca pobytu w gminie na terenie wiejskim. Według „Słownika języka polskiego” PWN „agro” stanowi pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek z rolą lub rolnictwem, a „agroturystyka” oznacza wypoczynek w gospodarstwach wiejskich, organizowany dla mieszkańców miast. Stąd też zakres przedmiotowej preferencji ustawodawca ograniczył wyłącznie do nieruchomości położonych poza granicami miast”.