W dniu 4 lipca br. Sejm przyjął nowelę w tej sprawie, tj. ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowych ze środków publicznych, która ma wejść w życie z dniem 1 sierpnia 2019 r.
Ograniczenia wiekowe
Zmiany sprowadzają się do dodania w ustawie o PIT kolejnego zwolnienia przedmiotowego z podatku. Nazwa „zerowy” jest nieco myląca, ponieważ nie będzie miała zastosowania stawka 0%, lecz z mocy prawa przychody będą mogły być zwolnione od podatku PIT. Przywilej ten ma dotyczyć wyłącznie osób do 26 roku życia. Po ukończeniu tego wieku podatek będzie trzeba płacić. Miesiąc, w którym osoba młoda skończy 26 lat, będzie ostatnim okresem korzystania ze zwolnienia.
Limit przychodu
Przepisy wprowadzające tę zmianę określają limit przychodów, które mają być zwolnione z podatku dochodowego. Limit roczny wynosi 85 528 zł, czyli jest to kwota graniczna pierwszego progu podatkowego. Biorąc pod uwagę miesięczne wynagrodzenie daje to kwotę 7 127,33 zł brutto, którą miesięcznie można osiągnąć, aby nie płacić podatku.
Zmiana zostanie wprowadzona 1 sierpnia 2019 roku, zatem limit przychodów na 2019 rok będzie mniejszy, ponieważ zostanie przeliczony proporcjonalnie i wyniesie 35 636,67 zł (5/12 z kwoty 85 528).
Należy pamiętać, że po przekroczeniu limitu przez pracownika osoba zatrudniająca ma obowiązek pobierać zaliczki na podatek dochodowy i wpłacać je do urzędu skarbowego. W tej sytuacji pojawia się jeszcze jedno istotne pytanie: kto powinien pilnować limitu przychodów?
W mojej opinii należy tutaj rozpatrzyć dwa przypadki. Pierwszy, gdy osoba młoda ma jedno źródło przychodu, wówczas zatrudniający, jeśli będzie miał o tym wiedzę, powinien pilnować limitu. W sytuacji drugiej, czyli gdy osoba do 26 roku życia ma więcej niż jedno źródło przychodów, czyli gdy podpisuje różne umowy z różnymi podmiotami, to samodzielnie powinna pilnować limitu. Osoby zatrudniające w tej sytuacji nie mają wiedzy o tym, ile kwoty z limitu zostało już wyczerpane.
W rozliczeniu PIT za 2019 r. lub oświadczenie
W odniesieniu do przychodów uzyskanych od dnia 1 sierpnia 2019 r. zwolnienie będzie stosowane w zeznaniu podatkowym składanym przez podatnika za rok 2019 r. - czyli nadpłacony podatek ma być zwracany po złożeniu PIT-u.
Ustawodawca przewidział jeszcze taką możliwość, że podatnik (np. pracownik) złoży płatnikowi (pracodawcy) oświadczenie, że jego przychody będą w całości korzystały ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy PIT. Ta opcja daje możliwość skorzystania ze zwolnienia już w 2019 r. bez konieczności nadpłacania podatku.
Zobacz: Zwolnienie z PIT dla młodych – oświadczenie pracownika
Rodzaje i liczba umów
Warte zaznaczenia jest, że zwolnienie będzie mogło być stosowane do umów o pracę czy też umów zlecenie (podpisanych z firmami). Nie będzie można natomiast z niego skorzystać, gdy zostanie podpisana umowa o dzieło lub gdy osoba przed 26 rokiem życia założy własną działalność gospodarczą. Co istotne, limit roczny obowiązywał będzie niezależnie od liczby zawartych umów lub liczby podmiotów (płatników), z którymi umowa o pracę czy zlecenie została podpisana.
Realna korzyść
Myślę, że w kontekście tej zmiany warto jeszcze wskazać na to, jaka będzie realna korzyść dla osoby młodej, która z tego rozwiązania skorzysta. Weźmy pod uwagę dwie kwoty: minimalne wynagrodzenie na 2019 r., które wynosi 2 250 zł i miesięczną kwotę graniczną czyli 7 127,33 zł.
Przy umowie o pracę na kwotę 2 250 zł brutto miesięcznie trzeba zapłacić zaliczkę w kwocie 133 zł, czyli po wprowadzeniu zwolnienia zysk roczny wyniesie 1 596 zł. Gdyby na umowie o pracę była określona kwota 7 127,33 zł, to roczny zysk na podatku wyniósłby 9 960 zł.
Polecamy: PIT 2019. Komentarz
Przy okazji tego nowego zwolnienia chciałabym zwrócić uwagę na jeszcze jedną sytuację. Jeśli będziemy mieć do czynienia ze studentem do 26 roku życia, który nie przekroczy limitu przychodów, to będzie on korzystał zarówno ze zwolnienia z PIT, jak i ze zwolnienia z opłacania składek ZUS. W tej sytuacji kwota brutto na umowie, całkowity koszt pracodawcy i kwota netto do wypłaty dla zleceniobiorcy będzie taka sama. Kwota 2 250 zł, czy też 7 127,33 zł z umowy zlecenia będzie faktycznym wynagrodzeniem netto.
Aneta Socha-Jaworska, ekspert kadrowo-podatkowy w firmie inFakt