Tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z 23 marca 2017 r. (sygn. I SA/Wr 1485/16).
Sprawa dotyczyła spółki, w której w wyniku przeprowadzonego audytu wewnętrznego, stwierdzono nieprawidłowości w rozliczeniu podatku od nieruchomości za okres 2010-2014 r. oraz za okres od stycznia do października 2015 r. Zidentyfikowana zaległość podatkowa wynikała z różnicy pomiędzy:
1) stwierdzonym zaniżeniem podstawy opodatkowania w jednych obszarach oraz
2) równoczesnym zawyżeniem podstawy opodatkowania w innych obszarach.
Sprawdź: INFORLEX SUPERPREMIUM
W związku ze zidentyfikowaniem zaległości podatkowej w podatku od nieruchomości spółka złożyła w październiku 2015 r. korekty deklaracji podatku od nieruchomości za wyżej wskazane okresy i zapłaciła zidentyfikowaną zaległość podatkową wynikającą z tej korekty.
Na tym tle spółka zwróciła się do organu podatkowego z wnioskiem o interpretację, w którym zapytała, czy w związku ze złożeniem korekt deklaracji podatku od nieruchomości, uwzględniających zaległości w tym podatku za poprzednie okresy, spółka powinna rozpoznać zaległy podatek, jako koszt w momencie ujęcia go w prowadzonych księgach rachunkowych, czy odpowiednio skorygować koszty w podatku dochodowym za okresy, których dotyczył zaległy podatek od nieruchomości.
Prezentując własne stanowisko wskazała, że wydatki na zapłatę podatku od nieruchomości nie są bezpośrednio związane z konkretnymi przychodami, a ich poniesienie jest generalnie związane z uzyskiwanymi przez spółkę przychodami; tym samym należy ująć je, jako koszt podatkowy, stosownie do art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, w dacie ich poniesienia. W związku z powyższym pod pojęciem „dnia poniesienia kosztu” w przedmiotowym przypadku rozumieć należy dzień, na który spółka uwzględniła koszt w prowadzonych księgach rachunkowych, na podstawie złożonej korekty deklaracji.
Organ uznał to stanowisko za nieprawidłowe. Zdaniem organu zaległa część podatku powinna zostać ujęta przez spółkę w księgach rachunkowych, w okresie sprawozdawczym, w którym nastąpiło określone zdarzenie gospodarcze (podatek powinien być uiszczony zgodnie ze złożoną deklaracją), spełniając tym samym warunek określony w art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, ujęcia podatku od nieruchomości, jako kosztu podatkowego. W konsekwencji, dokonanie korekty (zwiększenia lub zmniejszenia) kosztów uzyskania przychodów w rachunku rozliczeniowym spółki powinno nastąpić odpowiednio w okresach, za które złożono deklaracje podatkowe CIT-8.
WSA we Wrocławiu przychylił się do stanowiska organu. Organ podkreślił, że korekty, które zostały sporządzone w roku 2015, w istocie nie są samoistnym dokumentem potwierdzającym poniesienie jakiegoś wydatku, który nie został zaksięgowany, ale są dokumentem odnoszącym się do wcześniejszej deklaracji, czyli do wcześniejszego dowodu, który był podstawą do zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodu przez spółkę. W związku z tym nie można przyjąć, że te dokumenty są jakimiś dokumentami, które stanowią odrębną podstawę, do wpisania danych wydatków do ksiąg podatkowych.
Patrycja Łukasiewicz