Tak uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku z 27 kwietnia 2011 r. (sygn.. I SA/Bd 76/11).
Sanatorium działające w miejscowości posiadającej status uzdrowiska, złożyło wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Podatnik zapytał w nim o sposób naliczania opłaty środowiskowej – czy powinna być ona pobierana od osób, których pobyt na terenie uzdrowiska nie przekracza 24 godzin?
Drugie pytanie dotyczyło ilości dni, za które należy pobrać przedmiotową opłatę, w sytuacji, gdy dana osoba melduje się w uzdrowisku np. w poniedziałek o 11 rano, zaś opuszcza je w środę o 10.00.
Zobacz również: Stawki maksymalne podatków i opłat lokalnych na 2013 rok
Zobacz również: Stawki maksymalne podatków i opłat lokalnych na 2012 rok
Zdaniem sanatorium, w obu przypadkach opłata nie powinna być pobierana.
Organ podatkowy wyjaśnił, że zarówno u.p.o.l., jak i stosowna uchwała rady miasta w zakresie poboru opłaty środowiskowej, posługują się pojęciem „dzień pobytu”, za który się ją pobiera.
Nie zawierają jednak definicji dnia, nie precyzując zwłaszcza, czy opłata powinna być pobrana zarówno za pełny, jak i niepełny dzień pobytu kuracjuszy w uzdrowisku.
Zdaniem organu, na gruncie art. 17 ust. 1a u.p.o.l., obowiązek uiszczenia opłaty uzdrowiskowej aktualizuje się dopiero po upływie doby kalendarzowej pobytu osoby w miejscowości uzdrowiskowej i wraz z rozpoczęciem każdego dnia pobytu.
Uznał tym samym stanowisko podatnika za prawidłowe w odniesieniu do pytania pierwszego, oraz za nieprawidłowe – w zakresie pobierania opłaty za każdy rozpoczęty dzień pobytu.
Należy uwzględnić cel wypłaty
Sanatorium złożyło skargę do WSA. Sąd, uwzględniając ją, uznał, że wykładnia art. 17 ust. 1a u.p.o.l. dokonana przez organ jest nieprawidłowa.
Celem tego przepisu jest bowiem obciążenie opłatą osób fizycznych przebywających w celach zdrowotnych, turystycznych, wypoczynkowych lub szkoleniowych w miejscowościach znajdujących się na obszarach, którym nadano status uzdrowiska.
Opłata uzdrowiskowa związana jest zatem z korzystaniem przez osobę fizyczną z walorów uzdrowiska. W przekonaniu sądu, obciążenie osoby fizycznej opłatą z tego tytułu możliwe jest po przekroczeniu doby, liczonej od chwili przybycia do uzdrowiska, ale za pełny dzień kalendarzowy.
Opłata ta musi być bowiem ekwiwalentna, płacona jest za pobyt w uzdrowisku. Tym samym brak jest podstaw prawnych do poboru opłaty uzdrowiskowej za pierwszy i ostatni dzień pobytu, gdyż są to z reguły dni niepełne.
Polecamy: Czy podział majątku dorobkowego małżonków podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych?
Polecamy: Czy pożyczki w rodzinie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych?
Sąd dodał, że gdyby przyjąć tok rozumowania organu, opłata winna być pobrana, np. za 5 minut pobytu w uzdrowisku. Taki stan rzeczy z pewnością nie realizuje celu jej poboru, jakim jest pobyt w uzdrowisku ze względów zdrowotnych, turystycznych, wypoczynkowych lub szkoleniowych przez pełny dzień pobytu.
Jeśli opłata miałaby być pobrana za niepełny dzień, to niewątpliwie winno to wynikać wprost z przedmiotowego przepisu lub innej regulacji uzupełniającej.