Wnioskodawcą była Spółka informatyczna zajmująca się m.in. tworzeniem stron internetowych, internetowych kampanii reklamowych oraz aplikacji mobilnych i internetowych. W ramach działalności organizuje spotkania biznesowe, zarówno z kontrahentami, jak i pracownikami, na których poruszane są kwestie związane z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz projektów realizowanych przez Spółkę. Organizując powyższe spotkania Wnioskodawca korzysta z usług firmy cateringowej, która przygotowuje i dostarcza ciepłe posiłki do siedziby firmy. Posiłki przygotowywane są w siedzibie firmy cateringowej, a następnie przywożone są do Wnioskodawcy w jednorazowych plastikowych opakowaniach przykrytych folią spożywczą – gotowe do natychmiastowego spożycia. Spółka powzięła wątpliwość czy z tytułu nabycia ww. usług przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego.
Prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikowi w zakresie, w jakim towary i usługi wykorzystywane są do wykonywania działalności opodatkowanej. Jednakże powyższego przepisu nie stosuje się m.in. do nabywanych przez podatnika usług gastronomicznych (art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT). Zdaniem podatnika zakupione przez niego usługi cateringowe nie mieszczą się w pojęciu usług gastronomicznych, a wydatki poniesione na nabycie tych usług są związane z czynnościami opodatkowanymi.
Z racji tego, że ustawa o VAT nie definiuje zarówno usług gastronomicznych jak i kateringowych, podatnik posłużył się wykładnią językową tych pojęć. I tak (w ocenie podatnika), usługa gastronomiczna polega na świadczeniu usługi w restauracji (w pomieszczeniu zleceniobiorcy), natomiast catering ma charakter dostarczenia na zamówienie gotowej potrawy do wskazanej przez zamawiającego lokalizacji. Spółka zauważyła, że podobnie wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku w sprawie C-231/94 Faalborg-Gelting. Ponadto powołała się na rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) nr 282/2011 z 15.03.2011 r., z którego wynika, że usługi cateringowe to usługi świadczone poza lokalem zleceniobiorcy. Zgodnie z ww. rozporządzeniem polegają one na dostarczeniu gotowej lub niegotowej żywności albo napojów wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie.
Organ przyznał rację podatnikowi, że nabyte przez niego usługi mają służyć wykonywaniu czynności opodatkowanym i mają związek z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Organ zwrócił uwagę na wyrok TSUE z 11.12.2008 r. w sprawie C-371/07, w którym stwierdzono, że nieodpłatne wydawanie posiłków przez przedsiębiorstwo w jego siedzibie, co do zasady służy zaspokojeniu prywatnych potrzeb pracowników, chyba że ma na celu zapewnienie sprawnego i nieprzerwanego przebiegu spotkań służbowych.
W związku z powyższym organ stwierdził, że „(...) w sytuacji, gdy podczas spotkań z pracownikami (roboczych, organizacyjnych, koordynujących) omawiane są kwestie związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, przy założeniu, że zakup posiłków ma na celu zapewnienie sprawnego i nieprzerwanego przebiegu tych spotkań, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego.” Organ zaznaczył jednak, że powyższe prawo przysługuje tylko w sytuacji, gdy przedmiotem nabycia są faktycznie usługi cateringowe sklasyfikowane w odpowiednim grupowaniu PKWiU. Warto pamiętać, że organ podatkowy może się jedynie odnieść do przedstawionego przez podatnika stanu faktycznego i nie dokonuje analizy w zakresie poprawnego określenia ugrupowania PKWiU.
Katarzyna Bartniak
Młodszy Konsultant Podatkowy
ECDDP Sp. z o.o