Klasyfikacja PKWiU
Przepisy podatkowe wymagają od przedsiębiorców dokonywania klasyfikacji świadczonych usług oraz sprzedawanych towarów. Wiele przepisów odnosi się bezpośrednio do klasyfikacji PKWiU i uzależnia od niej określone skutki prawne. W szczególności widoczne jest to w przypadku podatku VAT. Przyjęcie odpowiedniej klasyfikacji jest istotne z punktu widzenia opodatkowania danych transakcji, stawki podatku, podmiotu, który powinien opodatkować transakcję, mechanizmu podzielonej płatności oraz innych obowiązków w podatkach.
Podatnicy mają różne możliwości potwierdzenia klasyfikacji podatkowej towarów i usług. Jedną z nich jest opinia GUS. Pomimo niechęci organów podatkowych ostatnio NSA w wyroku z dnia 12 marca 2021 r., sygn. akt I FSK 134/19, potwierdził, że także w toku wydawania interpretacji podatkowej organ podatkowy powinien odnieść się do dokonanej przez podatnika klasyfikacji i jeżeli ma wątpliwości, powinien je zaznaczyć.
Grupowanie PKWiU w interpretacji podatkowej
W związku z wątpliwościami dotyczącymi klasyfikacji podatkowej towarów i usług podatnicy często we wnioskach dokonują klasyfikacji pod kątem grupowania PKWiU. Spółka będąca czynnym, niezwolnionym podatnikiem VAT świadczyła usługi polegające na wynajmie żurawi wieżowych wraz z obsługą, a także bez obsługi. Ponadto spółka świadczyła usługi transportu żurawi na plac oraz z placu budowy, a także instalacji i demontażu żurawi. Spółka przedstawiła posiadaną opinię GUS w zakresie klasyfikacji przedstawionych usług.
Organ podatkowy pozostawił wniosek spółki bez rozpoznania, wskazując, że nie można wydać interpretacji podatkowej w sytuacji, gdy wskazane przez spółkę grupowanie PKWiU jest sprzeczne z opisem nabywanej usługi. Organ wskazał, że w opisie stanu faktycznego należy w sposób zupełny i precyzyjny przedstawić wszelkie istotne z punktu widzenia sprawy elementy.
W konsekwencji organ podatkowy w sposób „milczący” wskazał, że nie dokona klasyfikacji PKWiU kupowanych usług. Argumentacja organu spotkała się z aprobatą Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Dopiero Naczelny Sąd Administracyjny zauważył rację i sens argumentów podnoszonych przez wnioskodawcę.
Klasyfikacja statystyczna a obowiązek podatkowy - wyrok NSA
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 12 marca 2021 r., sygn. akt I FSK 134/19, wskazał, że przedmiotem indywidualnej interpretacji podatkowej może być zakwalifikowanie towaru albo usługi do konkretnego grupowania PKWiU. W ocenie NSA brak jest uzasadnienia, aby klasyfikacja statystyczna, która ma wpływ na obowiązek podatkowy, była wyłączona z interpretacji. Tym samym NSA potwierdził, że spółka przedstawiła stan faktyczny w sposób umożliwiający wydanie interpretacji indywidualnej i określenie, czy nabywane przez skarżącą usługi mogą zostać zakwalifikowane jako usługi budowlane. Powstałe wątpliwości dotyczyły nie stanu faktycznego, lecz kwalifikacji usług, która wpływała na obowiązek podatkowy.
W ocenie NSA przyjęcie przez organy podatkowe, że symbol PKWiU stanowi jedynie element stanu faktycznego wniosku, z pominięciem normatywnego charakteru takiej kwalifikacji, mogłoby skutkować związaniem organu interpretacyjnego wskazaniem wnioskodawcy, co przekreślałoby sens wydawania interpretacji podatkowej. Jeżeli więc organ stwierdza nieprawidłowość pomiędzy opisem kupowanych usług a przyjętą przez wnioskodawcę klasyfikacją podatkową, powinien wskazać to w interpretacji podatkowej, a nie pozostawiać wniosek podatnika bez rozpatrzenia.
Komentarz
Stanowisko NSA wskazane w omawianym wyroku jest bardzo korzystne dla podatników, którzy chcą potwierdzić konsekwencje podatkowe w zakresie transakcji dostawy sprzedawanych przez siebie towarów lub świadczenia przez siebie usług. Wyrok ten jest sprzeczny z dotychczasowym podejściem fiskusa, który odmawiał dokonywania weryfikacji przyjętej klasyfikacji, bazując na oświadczeniu wnioskodawcy (przykładowo interpretacja z 17 marca 2017 r., nr 0461-ITPP3.4512.26.2017.2.MD). W efekcie organy podatkowe albo pozostawiały wnioski bez rozpoznania, albo wydawały interpretacje z zastrzeżeniem, że jej ważność jest ograniczona do prawidłowości wskazanego przez wnioskodawcę kodu PKWiU, co oznaczało, że zakwestionowanie przez organ podatkowy klasyfikacji PKWiU sprzedawanych usług lub towarów prowadziło do odmiennych skutków podatkowych niż zabezpieczone interpretacją. Takie sytuacje ograniczały walor ochronny interpretacji podatkowych.
Stanowisko NSA zrywa z tą praktyką, wskazując, że organ w toku wydawania interpretacji podatkowych musi dokładniej analizować stan faktyczny i dokonywać własnych ocen w zakresie klasyfikacji towarów lub usług do określonego PKWiU, zwłaszcza jeżeli od tej klasyfikacji zależą skutki podatkowe, o które pyta podatnik. Podobne stanowiska można już znaleźć w innych orzeczeniach sądów administracyjnych. Już wcześniej sądy administracyjne wskazywały na podobne stanowisko. Przykładowo Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z 10 września 2015 r., sygn. akt I SA/Kr 1206/15, wskazał, że organ interpretacyjny nie może uchylać się od dokonania klasyfikacji świadczonych usług, jeżeli ma ona wpływ na potrzeby podatkowe. Miejmy zatem nadzieję, że korzystny wyrok NSA zwiększy bezpieczeństwo podatników i zaufanie do państwa.