W niniejszym artykule zostaną przedstawione nowe regulacje dotyczące nieodpłatnego świadczenia usług, które - jak można przeczytać w uzasadnieniu do projektu ustawy - miały na celu ściślejsze odwzorowanie definicji odpłatnego świadczenia usług do uregulowań tego zagadnienia zawartych w art. 26 ust. 1(a) i 1(b) dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej; Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z przepisu tego wynika więc, że nieodpłatne świadczenie usług nie podlega opodatkowaniu. Normę tę jednak uzupełnia przepis art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, który właśnie został zmieniony w omawianej ustawie z dnia 18 marca 2011 r.
W stanie prawnym obowiązującym do 31 marca 2011 r. nieodpłatne świadczenie podlegało opodatkowaniu po spełnieniu następujących warunków:
- zostało przekazane na cele osobiste wymienionych w przepisie osób,
- nie było związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa,
- podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części.
Obecnie za zrównane z odpłatnym świadczeniem usług będą dwa rodzaje świadczeń wymienione w art. 8 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o VAT:
1) użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów,
2) nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
Jak łatwo zauważyć, różnica pomiędzy uchylonym, a aktualnym brzmieniem przepisu art. 8 ust. 2 ustawy o VAT sprowadza się do:
1. Wyodrębnienia dwóch rodzajów nieodpłatnych świadczeń, tj.;
a) użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa;
b) nieodpłatnego świadczenia usług.
2. Braku odwołania się przy nieodpłatnym świadczeniu usług do warunku dotyczącego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług.
3. Odmiennego uregulowania związku świadczonych nieodpłatnie usług z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Jeśli chodzi o użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, to przykładowo regulacja to może dotyczyć prywatnego użytku samochodów firmowych lub używania przez pracowników służbowych telefonów komórkowych.
Istotne jest jednak to, żeby przy nabyciu tych towarów podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku z tytułu ich zakupu. Warunek ten uniemożliwia podwójne opodatkowanie tej czynności.
VAT 2011 - zmiany od 1 kwietnia
VAT 2011 - wszystkie zmiany od 1 stycznia
Jeśli bowiem podatnik nabył od osoby niebędącej podatnikiem VAT samochód osobowy od którego oczywiście nie mógł odliczyć podatku, wprowadził go do ewidencji środków trwałych i następnie udostępnił go pracownikowi, który będzie go również wykorzystywał do celów prywatnych, czynność ta nie będzie opodatkowana VAT (por. wyrok TSUE z dnia 27 czerwca 1989 r. w sprawie C-50/88 Heinz Kühne).
Odnosząc się zaś do drugiej sytuacji uregulowanej w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, czyli nieodpłatnego świadczenia usług, podkreślić należy, że nie odwołuje się ona do przesłanki przysługiwania podatnikowi prawa do odliczenia podatku naliczonego jako warunku opodatkowania czynności nieodpłatnego świadczenia usług.
Jest to uregulowanie odmienne od dotychczasowego, ale zgodne z prawem wspólnotowym. Ratio legis tego przepisu jest następujące, skoro podatnik korzysta z określonych usług na własne potrzeby, powinien ponieść ciężar podatku VAT, podobnie jak w sytuacji, gdyby usługi te zakupił od innego podmiotu na rynku.
Wracając do przykładu z nabyciem przez podatnika samochodu osobowego od osoby niebędącej podatnikiem VAT, to gdyby ów podatnik zamiast zakupu tego pojazdu wynająłby go, wtedy nie miałoby znaczenia, że wynajmuje go od osoby niebędącej podatnikiem VAT. Bez względu bowiem na okoliczność czy przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku z tytułu najmu, obowiązany byłby opodatkować nieodpłatne jego przekazanie swojemu pracownikowi na cele prywatne.
Gdyby jednak korzyść pracownika miała drugorzędne znaczenie w porównaniu do korzyści przedsiębiorcy (np. wykorzystywanie samochodu przez przedstawiciela handlowego), to należałoby zrezygnować z opodatkowania takiej czynności (por. wyrok TSUE z dnia 16 października 1997 r. w sprawie C-258/95 Julius Fillibeck Söhne & Co. KG).
W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. nr 247, poz. 1652), w okresie od 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., nie stosuje się art. 8 ust. 2 ustawy o VAT w odniesieniu do nabywców i użytkowników samochodów osobowych oraz tzw. samochodów „z kratką” w związku z ograniczeniem ich uprawnień do odliczenia podatku naliczonego od tych samochodów oraz wyłączeniem możliwości odliczania VAT od paliwa do ich napędu.
Warto również zwrócić uwagę na następną różnicę. W poprzednim stanie prawnym usługi były bowiem opodatkowane, jeżeli nie były one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, natomiast obecnie użyto sformułowania użycie towarów lub świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.Trudno w chwili obecnej przesądzić, czy ta zmiana będzie miała praktyczne odzwierciedlenie.
Wydaje się jednak, że nie ma żadnych podstaw prawnych, aby utożsamiać przesłankę w postaci związku z prowadzeniem przedsiębiorstwa ze związkiem z prowadzeniem działalności gospodarczej. Są to pojęcia zawierające inne treści, tylko częściowo pokrywające się (zob. wyrok WSA z dnia 19 grudnia 2007 r., sygn. akt I SA/Łd 905/07).
Związek z działalnością gospodarczą ma wszystko to, co dotyczy jej przedmiotu, to jest:
- wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także
- działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy,
- jak również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Polecamy: Zwrot VAT za materiały budowlane - poradnik
Natomiast związek z prowadzeniem przedsiębiorstwa ma, poza wszystkimi elementami wymienionymi powyżej, między innymi cały katalog obowiązków obciążających pracodawców w ramach obowiązującego systemu prawa. W przypadku przyjęcia powyższej interpretacji, zmiana ta może spowodować opodatkowanie większej ilości przypadków nieodpłatnego świadczenia usług wykonywanych zwłaszcza dla pracowników , niż to miało miejsce do tej pory.
Ponieważ, jak wynika z powyższego, zmiana art. 8 ust. 2 ustawy o VAT prawdopodobnie spowoduje, że większa ilość czynności nieodpłatnych zostanie opodatkowana, warto wspomnieć również o podstawowych zagadnieniach związanych z prawidłowym rozliczeniem usługi wykonanej nieodpłatnie.
Jeśli chodzi o obowiązek podatkowy, to zgodnie z art. 19 ust. 16 ustawy o VAT w przypadku czynności, o których mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19 ust. 1-5 ustawy o VAT, a więc zgodnie z zasadami ogólnymi, czyli z chwilą wykonania usługi, natomiast jeżeli wykonanie usługi powinno być potwierdzone fakturą, z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wykonania usługi.
Przepisy ustawy o VAT, również w sposób szczególny regulują zasady określania podstawy opodatkowania. Zgodnie z art. 29 ust. 12 ustawy o VAT, w przypadku nieodpłatnego świadczenia usług, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika. Podstawa opodatkowania powinna zatem odpowiadać faktycznemu kosztowi poniesionemu przez podatnika w celu świadczenia usługi, co niewątpliwie wiąże się z tym, że jest ona niższa od wartości rynkowej.
Z drugiej jednak strony jej wartość będzie trudna do ustalenia. Przykładowo, w przypadku bezpłatnego prowadzenia księgowości dla członka rodziny podstawa opodatkowania może obejmować m.in. zużyte materiały biurowe.
Zgodnie zaś z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej do podstawy należałoby też włączyć część kosztów pośrednich (np. np. koszty energii elektrycznej, paliwa, wynagrodzeń, odpisy amortyzacyjne itp.) odpowiadającą proporcji pomiędzy całkowitym czasem faktycznego wykorzystania towarów oraz czasem faktycznego wykorzystania towarów do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika (zob. wyrok TSUE z dnia 26 września 1996 r. w sprawie C-230/94 Renate Enkler).
Natomiast gdy podatnik nie poniesie żadnych kosztów przy nieodpłatnym świadczeniu usług lub gdy kosztów tych nie da się określić, podstawa opodatkowania będzie miała wartość „zerową", co w konsekwencji spowoduje nieopodatkowanie tej czynności podatkiem od towarów i usług (zob. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 7 marca 2008 r., nr ILPP1/443-488/07-2/MT).
W związku z tym, że nieodpłatne świadczenie usług po spełnieniu przesłanek z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT należy traktować jako odpłatne świadczenie usług, to również stawka podatku VAT, poza wyjątkami wyszczególnionymi w ustawie o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeniach wykonawczych, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a i 146f ustawy o VAT będzie wynosiła 23%. Tak więc nieodpłatne przekazanie pracownikowi samochodu na cele prywatne opodatkowane będzie podatkiem w wysokości 23%, w przeciwieństwie do nieodpłatnego przekazania karnetu na basen, które powinno zostać opodatkowane 7% stawką podatku.
Odnośnie zaś prawidłowego sporządzania dokumentacji dokonanej czynności, podlegająca opodatkowaniu usługa wykonana nieodpłatnie, powinna być zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy o VAT udokumentowana fakturą wewnętrzną. W celu ograniczenia ilości sporządzanej dokumentacji wprowadzono uproszczenie, zgodnie z którym za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie.
Oczywiście koszty świadczonych usług mogą zostać przeniesione z podatnika, który jest odpowiedzialny za ich rozliczenie, na osobę na rzecz której usługa była świadczona. Najczęstszym przypadkiem jest refakturowanie usług na pracowników (chociaż w przypadku sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej - w tym pracowników - wystawianie faktur nie jest konieczne, chyba że osoby te zażądają wystawienia faktury).
Również w tym zakresie ustawodawca wprowadził nowy przepis art. 8 ust. 2a, który powinien rozwiać wszelkie wątpliwości co do możliwości i zasad refakturowania usług. Zgodnie z jego brzmieniem, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.
Tekst ten pod tytułem „Kiedy opodatkować nieodpłatne świadczenia usług – zmiany od 1 kwietnia 2011 r.” został opublikowany w INFORmatorze Prawno-Podatkowym nr 16/2011.