Na wstępie należy przypomnieć, że stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm., dalej jako: ustawa o VAT) podstawą opodatkowania, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
Powyższa definicja wskazuje na to, że podstawą opodatkowania są dotacje lub subwencje, które wykazują bezpośredni wpływ na cenę towarów lub usług dostarczanych przez podatnika. Dotacje lub subwencje przeznaczone na ogólną działalność, które nie wykazują bezpośredniego wpływu na cenę towarów lub usług nie stanowią podstawy opodatkowania podatkiem VAT.
W celu interpretacji wyrażenia „bezpośredni wpływ na cenę towarów lub usług” należy odwołać się do orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku w sprawie C-184/00 z 22 listopada 2001 r. TSUE stwierdził, że sam fakt, że dofinansowanie wpływa na ostateczną cenę świadczenia, nie ma znaczenia dla uznania, czy powinno ono zwiększać podstawę opodatkowania VAT. W praktyce bowiem prawie zawsze dofinansowanie działalności podatnika wpływa w jakiś w sposób na poziom stosowanych przez niego cen. Istotnym elementem, wpływającym na ewentualne włączenie dofinansowania do podstawy opodatkowania, jest natomiast stwierdzenie, czy dotacje są przekazywane w celu dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług.
Dokonując analizy otrzymanej dotacji, należy mieć na uwadze czy jest ona w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia. Jeżeli dotacja wpływa na cenę świadczonych usług lub dostarczanych towarów w taki sposób, że ich cena jest niższa o konkretną kwotę lub świadczeniobiorca otrzymuje je za darmo, to taka dotacja stanowi podstawę opodatkowania podatkiem VAT.
W każdym przypadku należy także przeanalizować cel na jak zostaną przeznaczone środki z pozyskanej dotacji. W przypadku opisanym w ww. interpretacji kwotę subwencji strona w przyszłości zamierza przeznaczyć na finansowanie bieżącej działalności gospodarczej.
W uzasadnieniu Dyrektor Krajowej Informacji stwierdził, że w związku z otrzymaną przez Wnioskodawcę w ramach Tarczy Finansowej Polskiego Funduszu Rozwoju dla Małych i Średnich Firm subwencją finansową nie dojdzie do sytuacji, w której wystąpią skonkretyzowane świadczenia w zamian za określone wynagrodzenie. Kwotę ww. subwencji strona zamierza przeznaczyć na finansowanie bieżącej działalności gospodarczej, m.in. na zapłatę, wynagrodzeń pracowników, kosztów biura, kosztów nabycia materiałów budowlanych. W związku z tym, że subwencja finansowa będąca przedmiotem wniosku przeznaczona będzie na finansowanie bieżącej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, to nie ma ona wpływu na cenę świadczonych przez Spółkę usług, czy też sprzedawanych przez stronę towarów i nie stanowi ona podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT. Organ stwierdził, że w konsekwencji, ww. subwencja nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Należy zgodzić się ze stanowiskiem organu podatkowego, że istniały wszelkie przesłanki aby uznać, że subwencja otrzymana ramach Tarczy Finansowej PFR nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem VAT.
Agnieszka Budziak, Konsultant podatkowy w ECDP Tax Żuk Komorniczak i Wspólnicy sp. k.
Polecamy: VAT 2020. Komentarz
Polecamy: Biuletyn VAT