Udostępnianie pojazdów służbowych pracownikom a VAT
Wnioski z opinii Rzecznika Generalnego TSUE w sprawie o sygn. C‑288/19:
1) Artykuł 2 ust. 1 lit. c) i art. 26 ust. 1 lit. b) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą 2008/8/WE z dnia 12 lutego 2008 r., należy interpretować w ten sposób, że nie stanowi odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu tych przepisów udostępnianie przez podatnika pojazdu stanowiącego część majątku jego przedsiębiorstwa do użytku prywatnego pracownika, w sytuacji gdy pracownik ten nie ponosi opłaty, nie rezygnuje z części wynagrodzenia lub innych korzyści należnych mu od podatnika ani też nie świadczy dodatkowej pracy z tytułu udostępnienia mu owego pojazdu.
2) W sytuacji gdy sąd krajowy ustali, iż udostępnienie przez podatnika pojazdu stanowiącego składnik majątku przedsiębiorstwa tego podatnika do celów prywatnych jego pracownika na okres dłuższy niż trzydzieści dni następuje odpłatnie w rozumieniu art. 2 ust. 1 lit. c) dyrektywy 2006/112 oraz orzecznictwa Trybunału dotyczącego tego przepisu, art. 56 ust. 2 tej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że pojęcie „najmu środka transportu innego niż krótkoterminowy” obejmuje takie udostępnienie”.
W stanie faktyczny spółka udostępniła dwóm swoim pracownikom, pojazdy służbowe również do realizacji celów prywatnych, którzy byli zatrudnieni w Luksemburgu i jednocześnie posiadali miejsce zamieszkania na terytorium Niemiec. Jeden z pracowników był obciążany kosztami związanymi z udostępnionym pojazdem poprzez potrącenie z wynagrodzenia wypłacanego przez spółkę w ramach stosunku pracy, natomiast drugi z pracowników korzystał z pojazdu nieodpłatnie.
Należy również podkreślić, że spółka zgodnie z prawem luksemburskim jest zarejestrowana do uproszczonego opodatkowania, zgodnie z którym nie odlicza podatku naliczonego. W związku z powyższym spółka nie dokonała odliczenia w odniesieniu do udostępnionych pojazdów służbowych, natomiast zgodnie z systemem uproszczonym, spółka nie dokonała również opodatkowania.
W związku z wspomnianym wyżej udostępnieniem pojazdów do użytkowania na terytorium Niemiec spółka zarejestrowała się do tamtejszego urzędu skarbowego (Finanzamt). Doszło do powstania sporu pomiędzy spółką, a niemieckim urzędem skarbowym, który domagał się opodatkowania podatkiem VAT powyższych czynności. Spółka złożyła odwołanie od powyżej decyzji do sądu odsyłający, który postanowił zawiesić postępowanie i wystąpić z pytaniem prejudycjalnym do Trybunału.
W opinii poprzedzającej wydanie wyroku Rzecznik Generalny odniósł się transakcji pomiędzy podatnikiem, a jego pracownikami. Podkreślił, że aby uznać transakcję za odpłatną musi dość do płatności za towar lub usługę, potrącenia z wynagrodzenia lub musi dojść do wzajemnego świadczenia. W jego ocenie bez znaczenia pozostają tutaj przepisy prawa krajowego uznające, że świadczenie na rzecz pracowników przez podatnika stanowi część dochodu podlegającego opodatkowaniu.
Wobec powyższego, Rzecznik Generalny nie przychylił się do stanowiska, że „należy uznać” potrącenie z wynagrodzenia za transakcję odpłatną, ponieważ zgodnie z orzecznictwem Trybunału musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy pracą świadczoną przez pracownika, a korzyścią z strony podatnika. W związku z powyższym podkreśla, że tym przypadku nie można mówić o żadnym domniemaniu.
W przypadku potrącenia z wynagrodzenia należy w jego ocenie poddać analizie stosunek prawny istniejący pomiędzy podatnikiem, a pracownikami.
Odnosząc się do faktu, że udostępnianie samochodów częściowo do realizacji celów prywatnych pracownikom przez podatników jest zagadnieniem budzącym zainteresowanie, wyrok może stanowić nowy punkt odniesienia w dotychczasowej linii orzeczniczej. Praktyka wskazuje, że niewiążąca dla składu orzekającego opinia Rzecznika Generalnego jest z nią najczęściej zbieżna.
Żaneta Maciejny, Associate
Polecamy: VAT 2020. Komentarz
Polecamy: Biuletyn VAT