Słownik terminologiczny
REKLAMA – rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję; środki (np. plakaty, napisy, ogłoszenia) służące temu celowi.
REKLAMA PUBLICZNA – jest powszechna, ogólna, nieprywatna. O publicznym charakterze działania można mówić wtedy, gdy działanie to występuje w miejscu dostępnym dla wszystkich, oficjalnie, jawnie.
Ewa Matyszewska
Gazeta Prawna Nr 230/2005 [Dodatek: Księgowość i Podatki] z dnia 2005-11-28
- ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.)
- ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z późn. zm.)
- ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 54, poz. 535 z późn. zm.)
Istnieją różne formy zachęcania klientów do zakupu towarów lub usług. W zależności od tego, jaką formę ma przyjąć promocja, może ona rodzić mniejsze lub większe problemy podatkowe. Jedną z częściej stosowanych metod, która ma na celu zachęcenie klientów do nabycia towarów lub usług, jest okresowa obniżka ceny, tzw. rabat. Przykładowo obniżona zostaje cena kawy rozpuszczalnej w okresie przedświątecznym. Taka forma promocji nie rodzi poważnych ryzyk podatkowych. Udzielony rabat pomniejsza przychód oraz obniża obrót będący podstawą opodatkowania VAT.
Gazeta Prawna Nr 230/2005 [Dodatek: Księgowość i Podatki] z dnia 2005-11-28
Jak wiadomo, zarówno w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, jak i w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem podatnika jest wartość otrzymanych częściowo nieodpłatnie rzeczy lub praw. Z przepisów regulujących ustalenie wysokości tego przychodu wynika, że przychód ten powstaje wówczas, gdy podatnik nabywa rzeczy lub prawa poniżej cen rynkowych. Jeśli dochodzi do powszechnej i ogólnodostępnej obniżki cen towaru, należy uznać, że cena rynkowa na dany produkt spada. Trudno zatem przyjąć, że klient kupujący kawę rozpuszczalną w przedświątecznej promocji uzyskuje z tego tytułu częściowo nieodpłatny przychód.
Gazeta Prawna Nr 230/2005 [Dodatek: Księgowość i Podatki] z dnia 2005-11-28
Na cele promocji przygotowywane są specjalnie opakowane zestawy produktów. Przykładowo w zestawie znajdują się dwa produkty tego samego rodzaju (zestaw dwóch proszków do prania, dwóch szamponów itp.). W takim wypadku można argumentować, że na oba produkty sprzedawane w ramach zestawu udzielony został 50-proc. rabat. Jeśli w zestawie znajdują się dwa produkty tego samego rodzaju, nie będzie problemu z ustaleniem, według jakiej stawki VAT transakcja powinna być opodatkowana.
Problem może się pojawić w razie sprzedaży w zestawie promocyjnym dwóch różnych produktów, np. sprzedaż piwa ze szklanką, jogurtu z płytą CD, kawy z kubkiem, itp. Podatnicy często mają wątpliwości, jaką stawką VAT należy opodatkować sprzedaż przygotowanego zestawu, jeśli jeden z produktów, np. jogurt, sprzedawany jest ze stawką 7-proc., zaś dołączony do zestawu upominek w postaci płyty CD ze stawką podstawową 22 proc.
W orzecznictwie sądowym przyjmuje się, że dla zastosowania tej samej stawki podatku w odniesieniu do obydwu produktów sprzedawanych w zestawie konieczne jest istnienie funkcjonalnego związku pomiędzy towarem podstawowym a towarem do niego dołączonym. Taki związek istnieć będzie np. w przypadku sprzedaży czasopisma zawierającego odpowiedzi na pytania z testu zamieszczonego na płycie CD załączonej do publikacji. W wyroku z dnia 16 października 1998 r. (sygn. akt I SA/Wr 836/98; niepublikowany) NSA uznał, że płyta kompaktowa dołączona do czasopisma komputerowego stanowi jego integralną część i powinna być opodatkowana zerową stawką VAT. Biorąc pod uwagę częsty związek funkcjonalny pomiędzy czasopismami komputerowymi a załączonymi do nich płytami wydaje się, że teza tego wyroku nie może być automatycznie stosowana w przypadku każdego rodzaju sprzedaży w zestawach.
W wyroku z dnia 1 marca 1996 (sygn. akt SA/Łd 2396/95; niepublikowany) NSA stwierdził, że w sytuacji gdy przepisy prawa podatkowego przewidują zwolnienia od podatku lub ulgową stawkę podatkową dla sprzedaży określonego wyrobu w komplecie (zestawie), to bez wyraźnego uregulowania prawnego zwolnienie lub ulgowa stawka nie dotyczy sprzedaży poszczególnych elementów tego kompletu, stanowiących odrębny wyrób. Zbliżone stanowisko zajął Urząd Skarbowy Wrocław-Krzyki w interpretacji wydanej 4 czerwca 2004 r. (nr PP/443-80/86/04), gdzie wyjaśniono, że w związku z faktem, iż w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług nie wyodrębnia się wyrobu pod nazwą „komplet (zestaw) wydawniczy” składający się z czasopisma i kasety wideo, przy dokonaniu sprzedaży należy stosować stawki podatku odrębnie dla poszczególnych elementów składowych kompletu.
Gazeta Prawna Nr 230/2005 [Dodatek: Księgowość i Podatki] z dnia 2005-11-28
Bez wątpienia wydatki ponoszone na nabycie upominku dołączanego do towaru mają związek z uzyskaniem przychodów, wpływając na podniesienie atrakcyjności produktów oferowanych przez podatnika. Podatnicy decydujący się na promocję towarów polegającą na dołączaniu do niego upominku mają jednak wątpliwości, czy wydatek poniesiony na nabycie upominku stanowi w całości koszt uzyskania przychodu. Istnieją argumenty przemawiające za uznaniem wydatków poniesionych na zakup upominków sprzedawanych w ramach zestawu w całości za koszt uzyskania przychodów podatnika. Ministerstwo Finansów stoi na stanowisku, że z punktu widzenia przepisów o podatku dochodowym wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzeniem przez niego sprzedaży premiowej stanowią koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Podstawowym celem prowadzącego sprzedaż premiową jest osiągnięcie dochodów ze sprzedaży towarów, które nabył lub wytworzył w celu zbycia, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, zatem wypłacona premia specjalna ma wpływ na podniesienie poziomu sprzedaży i tym samym na zwiększenie przychodów.
Gazeta Prawna Nr 230/2005 [Dodatek: Księgowość i Podatki] z dnia 2005-11-28
RADA
Czynności te stanowią przekazanie towarów na potrzeby reprezentacji i reklamy. Powinny zostać udokumentowane fakturami wewnętrznymi. Faktura wewnętrzna jest wystawiana tylko dla celów podatku VAT i tylko wynikający z niej podatek VAT podlega księgowaniu. Kwota netto zawarta w fakturze wewnętrznej nie jest przychodem i nie podlega księgowaniu. Ewidencja w uzasadnieniu.
UZASADNIENIE
Zgodnie uregulowaniami ustawy o VAT (art. 7 ust. 2) opodatkowaniu podlega przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem. Dotyczy to w szczególności:
• przekazania lub zużycia towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia;
• wszelkiego innego przekazania towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny,
jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.
Podstawą opodatkowania w przypadku przekazania towarów na cele reprezentacji i reklamy jest cena nabycia towarów, a gdy cena nabycia nie istnieje – koszt wytworzenia określony w momencie dostawy tych towarów (art. 29 ust. 10 ustawy o VAT). Stawką właściwą w przypadku przekazania towarów na cele reprezentacji i reklamy jest stawka stosowana przy odpłatnej dostawie takich towarów.
Obowiązek podatkowy przy czynnościach przekazania towarów na cele reprezentacji i reklamy powstaje z chwilą przekazania towarów. Przepisy ustawy o VAT (art. 106 ust. 7) stanowią, że czynności przekazania towarów na potrzeby reprezentacji i reklamy powinny zostać udokumentowane fakturami wewnętrznymi. Faktury te można wystawić w jednym egzemplarzu i należy przechowywać wraz z całą dokumentacją dotyczącą podatku VAT.
Ustawa przewiduje możliwość wystawienia jednej faktury wewnętrznej za dany okres rozliczeniowy. Faktura wewnętrzna jest wystawiana tylko dla celów podatku VAT i tylko wynikający z niej podatek VAT podlega księgowaniu. Kwota netto zawarta w fakturze wewnętrznej nie jest przychodem i nie podlega księgowaniu.
Ewidencja księgowa
1. Przekazanie towarów lub materiałów na potrzeby reprezentacji i reklamy:
a) wartość w cenach zakupu:
Wn konto zespołu 4 „Koszty według rodzajów” lub konto zespołu 5 (w analityce konto 409 „Pozostałe koszty – koszty reprezentacji i reklamy”),
Ma konto 310 „Materiały” lub konto 330 „Towary” – jeżeli zostały wydane z magazynu lub
Ma konto 300 „Rozliczenie zakupu” – jeśli zostały wydane bezpośrednio po zakupie, z pominięciem magazynu;
b) podatek VAT należny podlegający zarachowaniu na uznanie urzędu skarbowego (w wysokości wynikającej z faktury wewnętrznej):
Wn konto zespołu 4 „Koszty według rodzajów” lub konto zespołu 5 (w analityce konto „Podatki i opłaty”),
Ma konto 222 „Rozrachunki z urzędem skarbowym z tytułu VAT należnego”.
Przepisów art. 7 ust. 2 ustawy o VAT nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek (art. 7 ust. 3 ustawy o VAT).
Prezentami o małej wartości są przekazywane przez podatnika jednej osobie towary o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób. Ewidencja taka nie jest wymagana, jeżeli jednostkowa cena nabycia lub jednostkowy koszt wytworzenia przekazanego towaru nie przekracza 5 zł. Natomiast przez próbkę rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy.
Ewidencja księgowa prezentów o małej wartości przekazanych na cele reklamy – jednostka prowadzi ewidencję osób otrzymujących prezenty
Monitor księgowego z dnia 2005-12-01
Pytanie podatnika
Czy w świetle przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych mogę zaksięgować wydatki na zakup bonów w koszty reprezentacji i reklamy?
Odpowiedź organu podatkowego
Podatnicy prowadzą działalność gospodarczą i w ramach funduszu reprezentacji i reklamy zamierzają obdarować swoich najlepszych klientów. W tym celu chcieliby zakupić bony towarowe, będące kuponami podarunkowymi, które umożliwiają bezgotówkową wymianę na dowolne towary, do wykorzystania w sieci hipermarketów. Bony te nie mogą być wymieniane na gotówkę – tylko na produkty znajdujące się w ofercie sieci handlowej. Podatnicy, nie znając gustu i upodobań kontrahentów, chcieliby pozostawić im dowolność wyboru upominku.
(...)
Podatnicy stoją na stanowisku, iż bony takie są równoznaczne z prezentem, dlatego mogą stanowić koszty związane z reprezentacją. Podatnicy uważają, że takie prezenty pozwolą na utrzymanie korzystnego wizerunku firmy, utrzymanie pozytywnych kontaktów oraz podtrzymanie najlepszego wrażenia na kontrahentach.
Organ podatkowy stwierdza, że zgadza się z przedstawionym stanowiskiem, o ile stan przedstawiony w piśmie zgodny jest ze stanem rzeczywistym.
(...)
Zauważyć należy, iż powołany przepis, jak również pozostałe przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji reklamy ani reprezentacji. Jednak w takim przypadku należy przyjąć, iż reklama to rozpowszechnianie pochlebnych informacji o danym towarze w celu zwrócenia na niego uwagi i zachęcenia do zakupu. Dla celów podatkowych można przyjąć, iż reklamą jest działanie mające na celu zachwalanie firmy, zalet jej produktów bądź usług, informacji o miejscach i możliwościach ich nabycia. Z kolei reprezentacja oznacza wytworność, szyk, elegancję odnoszoną indywidualnie, chęć popisania się przed kimś, np. potencjalnym kontrahentem. Przyjąć zatem można, iż reprezentacja odnosi się do „dobrego reprezentowania się firmy”, wywołania jak najlepszego jej wizerunku. Reprezentacja może polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystroju firmy, jej logo, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów.
(...)
Zauważyć należy tym samym, iż zakup bonów, celem przekazania ich klientom, umożliwiających dokonanie zakupów poprzez ich bezgotówkową wymianę w sieci hipermarketów, stanowi koszt uzyskania przychodu, jednakże w części nieprzekraczającej 0,25 proc. przychodu, jeżeli przyczyni się do zwiększenia lub utrzymania źródła przychodu.
Prawo Przedsiębiorcy 39/2005 z dnia 26.09.2005
Pytanie podatnika
Czy przekazanie na targach krajowych i zagranicznych oraz wyłożenie w punktach sprzedaży katalogów, folderów, długopisów z logo firmy można w całości zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jako reprezentację nielimitowaną?
Odpowiedź organu podatkowego
(...)
W związku z prowadzoną działalnością podatnik w celu zwiększenia sprzedaży i pozyskania nowych odbiorców dla swoich wyrobów bierze udział w organizowanych na terenie kraju i za granicą targach. W związku z tym jednostka ponosi koszty między innymi na wynajem powierzchni targowej, zorganizowanie stoiska, jak też na towary przekazywane w celu rozpropagowania wyrobów spółki (katalogi, foldery, długopisy, koszulki z logo firmy). Wyżej wymienione towary są wykładane i ogólnie dostępne dla każdej odwiedzającej stoisko osoby. Towary reklamowe wykładane są również w punktach sprzedaży przedstawicieli handlowych firmy celem pozyskania jak największej liczby odbiorców.
Zdaniem spółki, takie działania spełniają definicję zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednocześnie tego typu reklama nie podlega ograniczeniom przepisu art. 16 ust. 1 pkt 28 cytowanej ustawy o podatku dochodowym, gdyż prowadzona jest w sposób publiczny, ogólnie dostępny dla każdego.
Po analizie przedstawionego stanu faktycznego oraz zaprezentowanego przez jednostkę stanowiska dotyczącego interpretacji przepisów prawa podatkowego tutejszy organ stwierdza, co następuje:
(...)
Kosztami uzyskania przychodów są poniesione wydatki na reklamę i reprezentację w wysokości nieprzekraczającej 0,25 proc. przychodów uzyskanych w roku podatkowym, jeśli reklama nie jest prowadzona w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób. Natomiast wydatki związane z reklamą prowadzoną w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób są kosztami uzyskania przychodów w pełnej wysokości.
W przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zdefiniowano pojęcia reklamy i reprezentacji.
Przyjmuje się, iż reklama stanowi rozpowszechnianie informacji o towarach i ich zaletach oraz zachęcanie potencjalnych klientów do ich nabycia, przy czym może mieć ona charakter publiczny (skierowana do anonimowego odbiorcy, nieoznaczonego z góry adresata, obejmuje swoim zasięgiem możliwie najszerszy krąg odbiorców) lub niepubliczny (skierowana do określonego kręgu odbiorców, do oznaczonego adresata).
W potocznym rozumieniu reprezentacja to wszelkie działania zmierzające do stworzenia najkorzystniejszego wizerunku firmy. Można ją zdefiniować jako występowanie w imieniu podmiotu gospodarczego, wiążące się z okazałością i wytwornością, w celu wywołania najlepszego wrażenia, reprezentacja odnosi się więc do dobrego reprezentowania firmy.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że spółka ponosi koszty związane z organizacją ekspozycji na targach, na które wstęp jest otwarty dla wszystkich, a ponadto towary reklamowe wykładane są w punktach sprzedaży przedstawicieli celem pozyskania jak największej liczby odbiorców – to typowy przykład reklamy publicznej.
W związku z tym poniesione przez spółkę wydatki na reklamę, która dociera do każdego odbiorcy, a nie jest świadomie ograniczona do określonego ich kręgu, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów bez ograniczenia wynikającego z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy przy spełnieniu warunku art. 15 ust. 1 ustawy.
(...).
Prawo Przedsiębiorcy 39/2005 z dnia 26.09.2005
Pytanie podatnika
Czy wydatki ponoszone przez spółkę na ogłoszenia w książkach telefonicznych i prasie należy potraktować jako reklamy i opodatkować podatkiem VAT należnym?
Odpowiedź
(...)
Spółka poniosła wydatki na ogłoszenia w książkach telefonicznych i prasie. Treść przedmiotowych ogłoszeń (stanowiących załącznik do wyżej wymienionego pisma) informowała o istnieniu firmy, asortymencie oraz godzinach otwarcia i siedzibie spółki.
(...)
Z uwagi na brzmienie art. 2 ust 3 pkt 1 ustawy z 8 stycznia 1993 roku o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym, które obejmuje swoim zakresem przekazanie lub zużycie towarów oraz świadczenie usług na potrzeby reklamy (także reprezentacji) istotne znaczenie ma odróżnienie reklamy od informacji handlowej. Ustawy podatkowe nie definiują pojęcia „reklama”.
W encyklopedii PWN pojęcie reklamy określa się jako zespół środków stosowanych przez jednostkę gospodarczą reprezentującą podaż określonych towarów lub usług, by za ich pomocą wywołać u potencjalnych nabywców zainteresowanie, wzbudzić w nich chęć zakupienia tych towarów bądź usług.
W ujęciu „Słownika wyrazów obcych” reklama to rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, zwykle za pomocą plakatów, ogłoszeń w prasie, radiu, telewizji stanowiących zachętę do nabywania towarów lub korzystania z określonych usług.
Ogólnie zatem ujmując, celem reklamy jest przekazywanie informacji o towarach (usługach) i nakłanianie potencjalnych klientów do ich nabycia. Polega ona głównie na prezentowaniu danego towaru, danej usługi, ewentualnie marki (oznakowania produktu lub producenta), cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych, modnych czy nawet prowokujących, aby skłonić jak największą liczbę potencjalnych nabywców do zakupu (korzystania z usługi). Informacja natomiast, zgodnie ze „Słownikiem języka polskiego”, to dane dotyczące określonej rzeczy, fakty, na których można się oprzeć, określony stan rzeczy. Jej funkcją jest przede wszystkim przedstawienie rzeczy (towarów, firmy) tak jak się one faktycznie, rzeczywiście, w istocie swej mają.
Informacja handlowa w przeciwieństwie do reklamy jest pozbawiona wszelkich elementów zachęty do kupna, aprobaty opisywanego towaru (firmy), chwalenia czegoś lub kogoś. Ogłoszenie podające ceny towarów oraz adresy sklepów, w których można nabyć oferowany towar za oferowaną cenę, uznać należy za ogłoszenie informacyjne. Gdyby jednak zawierało ono elementy wartościujące (oceniające) zachęcające do zakupów tych towarów, będzie ono miało charakter reklamowy.
Tak więc informacja handlowa od reklamy różni się tym, iż nie zawiera elementów wartościujących przedmiot sprzedaży, zachęcających do jego nabycia. Reklama ma na celu nakłonienie potencjalnego nabywcy do zakupu produktu, informacja handlowa zawiera natomiast podstawowe informacje niezbędne do złożenia oferty lub podjęcia rokowań, takie jak adres firmy, przedmiot oferty, cenę sprzedaży lub warunki nabycia.
Rozróżnienie informacji handlowej i reklamy ma bardzo wymierne skutki na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż jeżeli firma przekazuje na swoje potrzeby reklamowe lub zużywa na potrzeby reklamy ogłoszenia reklamowe, to wartość tych ogłoszeń należy opodatkować podatkiem od towarów i usług, natomiast wartość ogłoszeń informacyjnych o towarach, firmie, przy ich przekazaniu (zużyciu), jako czynność nie wymieniona w art. 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie podlega opodatkowaniu. Konstatując przedmiotowy wywód, naczelnik Lubuskiego Urzędu Skarbowego uznał, iż ogłoszenia zamieszczone przez spółkę w książkach telefonicznych oraz prasie, które swą treścią informowały jedynie o istnieniu firmy, asortymencie oraz godzinach otwarcia i siedzibie, mają charakter informacji handlowej niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym organ podatkowy podzielił stanowisko spółki w przedmiotowej sprawie.
Prawo Przedsiębiorcy 39/2005 z dnia 26.09.2005
Pytanie podatnika
Czy nieodpłatne przekazanie przez spółkę na rzecz potencjalnych klientów egzemplarzy promocyjnych czasopism będzie podlegało opodatkowaniu jako odpłatna dostawa towarów?
Odpowiedź organu podatkowego
(...)
Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, spółka zajmuje się sprzedażą wydawanych przez siebie czasopism specjalistycznych, gazet oraz książek. Sprzedaż gazet oraz książek opodatkowuje podatkiem od towarów i usług wg stawki 22 proc., ponieważ z uwagi na nakład nie spełniają one wymogów określonych w art. 146 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535). Cała sprzedaż dokonywana przez spółkę opodatkowana jest podatkiem od towarów i usług. Spółka w celu uzyskania na 2005 r. nabywców czasopism i gazety prowadzi różnego rodzaju akcje reklamowe i inne czynności promujące wydawane przez siebie tytuły. W celu zachęcenia czytelników do prenumeraty na 2005 r. zleciła obcej firmie wydrukowanie egzemplarzy promocyjnych dwóch tytułów czasopism, natomiast gazetę wysłaną jako egzemplarz promocyjny wydrukowała we własnym zakresie. Egzemplarze promocyjne różnią się od sprzedawanych tytułów tych czasopism, gdyż:
1) są wydrukowane na cieńszym papierze,
2) są rozprowadzane do bazy klientów bez dodatków,
3) zawierają nakładkę z informacją „Egzemplarz promocyjny”.
Natomiast gazeta stanowiąca egzemplarz promocyjny jest wysyłana po dacie jej wydania. Za wykonaną usługę druku czasopism stanowiących tzw. egzemplarze promocyjne otrzymuje fakturę VAT. Podatek naliczony z tej faktury, a także z faktur dokumentujących wydatki na wydrukowanie gazety odlicza od należnego, gdyż jest on bezpośrednio związany z czynnościami opodatkowanymi (tj. sprzedażą czasopism i gazety wg stawki VAT 22 proc.). Jednocześnie wysyłane do potencjalnych prenumeratorów egzemplarze promocyjne traktuje jako próbki wyrobów niebędące odpłatną dostawą towarów.
W świetle powyższego, zdaniem spółki, przekazywane egzemplarze promocyjne czasopism i gazety jako spełniające wymogi próbki zdefiniowane w art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług nie powinny podlegać opodatkowaniu VAT.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535) przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W art. 7 ust. 2 ustawodawca rozszerza definicję odpłatnej dostawy towarów o przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:
1) przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia;
2) wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny – jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.
Zgodnie z art. 7 ust. 3 cyt. ustawy, powyższego przepisu nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli ich przekazanie (wręczenie) wiązało się bezpośrednio z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. „PRÓBKĄ” jest najmniejsza ilość towaru pobrana z dużej partii, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy – art. 7 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku próbek, jak wynika z brzmienia przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, nie wprowadzono ograniczających limitów ich przekazywania na cele reprezentacji i reklamy, wskazując jedynie, że ich ilość i wartość nie może wskazywać na handlowy charakter ich przekazania.
Zgodnie z przedstawionym przez spółkę stanem faktycznym egzemplarze promocyjne różnią się od sprzedawanych tytułów tych czasopism użytym materiałem (wydrukowane są na cieńszym papierze), uboższą wersją (rozprowadzane są do bazy klientów bez dodatków), posiadają informację o tym, iż stanowią reklamę właściwych produktów (zawierają nakładkę z informacją „Egzemplarz promocyjny”), a ich dystrybucja nie jest odpłatną dostawą. Powyższe jednoznacznie wskazuje na ich niehandlowy charakter.
Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, należy uznać, że nieodpłatne przekazanie przez spółkę na rzecz potencjalnych klientów egzemplarzy promocyjnych czasopism nie będzie podlegało opodatkowaniu jako odpłatna dostawa towarów.
Prawo Przedsiębiorcy 39/2005 z dnia 26.09.2005