Zmiany w tym zakresie przewiduje ustawa z dnia 7 lipca 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, która została przyjęta przez Senat w dniu 14 lipca 2017 r. Wcześniej Sejm uchwalił ustawę na 45. posiedzeniu, tj. w dniu 7 lipca 2017 r. Ustawa ma wejść w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, tym samym wprowadzi nowe rozwiązania w trakcie roku podatkowego.
Wysokość odpisów nie może przekroczyć 100 tys. zł
Regulacje wprowadzane nowelizacją dają możliwość jednorazowego rozliczenia nakładów na wybrane środki trwałe do wskazanego limitu, przy jednoczesnym minimalnym nakładzie inwestycji, oraz pozwalają na bezpośrednie zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów zaliczek na takie nabycie środków trwałych.
W świetle nowych przepisów (odpowiednio art. 22k ust. 14–21 ustawy o PIT oraz art. 16k ust. 14–21 ustawy o CIT) podatnicy prowadzący działalność gospodarczą mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nabytych fabrycznie nowych środków trwałych zaliczanych do grup 3–6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych, czyli maszyn i urządzeń (poza możliwością takiego odliczenia pozostają nieruchomości i środki transportu). Przy czym wysokość odpisów nie może przekroczyć w roku podatkowym kwoty 100 tys. zł.
Z możliwości dokonywania odpisów według tych nowych zasad będzie można skorzystać pod warunkiem że:
- wartość początkowa jednego środka trwałego nabytego w roku podatkowym, wynosi co najmniej 10 000 zł lub
- łączna wartość początkowa co najmniej dwóch środków trwałych nabytych w roku podatkowym, wynosi co najmniej 10 000 zł, a wartość początkowa każdego z nich przekracza 3500 zł.
Nowelizacja wprowadza również zapis, który umożliwia zaliczenie bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów (do wysokości 100 tys. zł) dokonanych wpłat (zaliczek) na poczet nabycia środków trwałych (z grup 3–6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych, o wartości co najmniej 10 tys. zł), których dostawa zostanie wykonana w następnych okresach rozliczeniowych.
Ponadto, wskazany w ustawie limit 100 tys. zł obejmuje sumę wpłat zarówno na poczet nabycia środków trwałych jak i już dokonanych odpisów amortyzacyjnych od nabytych środków trwałych (zaliczka zostanie uwzględniona przez pomniejszenie kwoty jednorazowych odpisów amortyzacyjnych).
Nowe przepisy znajdą zastosowanie do środków trwałych nabytych od dnia 1 stycznia 2017 r. i dokonanych od tego dnia wpłat na poczet nabycia tych środków.
Podatek od biletów lotniczych
Obok powyższych zmian ustawodawca dokonał modyfikacji w przepisach w zakresie opodatkowania biletów lotniczych.
Otóż, zgodnie z nowelizacją (art. 29 ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT i art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT) przewiduje się obowiązek poboru podatku dochodowego z tytułu przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej w wysokości 10% tych przychodów – z wyłączeniem przychodów uzyskiwanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera.
Sprawdź: INFORLEX SUPERPREMIUM
Wprowadzenie powyższych zmian ma na celu potwierdzenie, że podatek u źródła od przychodów z biletów lotniczych nie będzie pobierany. Brak jest bowiem, jak argumentuje ustawodawca w uzasadnieniu do projektu, praktycznych możliwości, aby polskie podmioty (a w szczególności małe i średnie przedsiębiorstwa bądź osoby prowadzące jednoosobową działalność gospodarczą) miały możliwość wyegzekwowania certyfikatów rezydencji od zagranicznych przewoźników, a tym bardziej miały możliwość poboru podatku od ceny, która powinna zostać uregulowana na rzecz przewoźnika (za bilet).
Wprowadza się zatem pobieranie podatku wyłącznie od przewozów nierozkładowych, gdzie jest możliwość negocjacji ceny i dochodzi do bezpośredniej interakcji między przewoźnikiem lotniczym a klientem (klient ma możliwość negocjowania umowy, poboru podatku bądź wyegzekwowania certyfikatu rezydencji).