Powstaje więc pytanie, czy chodzi o analizę transakcji pod kątem pełnej zawartości danych identyfikacyjnych stron transakcji, czy analizę w celu zidentyfikowania transakcji podejrzanych i powiązanych? Ustawa nie określa również, w jaki sposób należy dokumentować wyniki analiz. Czy będą przygotowane przez Generalnego Inspektora jakiekolwiek wytyczne do tego artykułu?
Zgodnie z przepisami ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, jak wskazuje resort finansów, instytucja obowiązana, w ramach stosowania środków bezpieczeństwa finansowego, ma obowiązek prowadzenia bieżącego monitoringu stosunków gospodarczych, włącznie z badaniem transakcji dokonywanych w trakcie trwania tych stosunków w celu zapewnienia, że prowadzone transakcje są zgodne z wiedzą instytucji obowiązanej na temat klienta, profilu działalności oraz ryzyka, w tym, w miarę możliwości, źródeł pochodzenia środków, jak również zapewnienia, że posiadane dokumenty, dane lub informacje są na bieżąco uaktualniane.
Polecamy: Controlling i Rachunkowość Zarządcza – prenumerata
Polecamy: Przeciwdziałanie praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu – nowe procedury
Bieżące monitorowanie transakcji realizowanych przez klienta ma na celu niezwłoczne identyfikowanie przez instytucję obowiązaną transakcji odbiegających od "profilu transakcyjnego" klienta.
Jeżeli nie można racjonalnie wyjaśnić aktywności klienta, może to wskazywać na proceder prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, co oznacza, że jest wyższe ryzyko. Poza analizą merytoryczną, tj. nakierowaną na identyfikowanie transakcji podejrzanych, bank powinien również dokonywać analizy formalnej nakierowanej na badanie kompletności i rzetelności danych zawartych w rejestrze informacji o transakcji.
Analiza powinna obejmować analizę ryzyka oraz identyfikację stron transakcji (dane identyfikacyjne stron transakcji). Zgodnie z postanowieniami art. 8a (obecnie art. 49 ust. 2 ustawy - przypis redakcji) wyniki bieżącej analizy przeprowadzanych transakcji powinny być dokumentowane w formie papierowej lub elektronicznej oraz przechowywane przez okres 5 lat, licząc od pierwszego dnia roku następującego po roku, w którym zostały przeprowadzone. W przypadku likwidacji, połączenia, podziału oraz przekształcenia instytucji obowiązanej do przechowywania dokumentacji stosuje się odpowiednio przepisy art. 76 ustawy o rachunkowości. Sposoby analiz oraz określanie ryzyka z uwzględnieniem kryteriów z art. 10a ust. 3 ustawy (obecnie art. 33 ust. 3 - przypis redakcji) - powinny być określone przez samą instytucję obowiązaną.