Mimo że zniknęły powszechnie kiedyś występujące okienka z napisem „kasa” i coraz rzadziej zatrudnia się kasjerów, to w związku z dokonywaniem bieżących płatności obrót gotówkowy, chcemy czy nie, i tak wystąpi. Musimy więc w sposób prawidłowy zorganizować zasady jego dokumentowania.
Jednostki, nawet jeżeli nie prowadzą działalności gospodarczej, posiadają różnego rodzaju aktywa obrotowe (art. 3 ust. 1 pkt 18 lit. b), w tym aktywa finansowe (art. 3 ust. 1 pkt 24 uor), a przede wszystkim aktywa pieniężne (art. 3 ust. 1 pkt 25 uor).
Zgodnie z ustawą o rachunkowości oraz Prawem dewizowym krajowymi środkami płatniczymi obok waluty polskiej są papiery wartościowe i inne dokumenty pełniące funkcję środka płatniczego, wystawione w walucie polskiej. Walutą polską są znaki pieniężne: banknoty i monety - pieniądze, występujące jako środek rozliczeniowy oraz jako środek regulowania należności i zobowiązań w transakcjach, które realizowane są w każdej jednostce gospodarczej. Oprócz aktywów pieniężnych w formie krajowych środków płatniczych występują waluty obce i dewizy (art. 3 ust. 1 pkt 25 uor), które, wyrażone w złotych polskich, podlegają tak jak waluta polska zasadom zapisanym w ustawie o rachunkowości.
Sama „Kasa” nie wystarczy
Rozliczenia gotówkowe jednostek pieniężnych krajowych i zagranicznych bez względu na rodzaj waluty prowadzi się na koncie „Kasa”. Konto o tej lub podobnie brzmiącej nazwie jest kontem syntetycznym - kontem księgi głównej. Ewidencją na tym koncie objęte są wszystkie środki płatnicze występujące w danym okresie. Żeby można było mówić o prawidłowo prowadzonej ewidencji środków pieniężnych w kasie, do konta księgi głównej muszą być prowadzone księgi pomocnicze, będące uszczegółowieniem i uzupełnieniem konta syntetycznego (art. 16 uor). Zapisy w księgach pomocniczych - na kontach analitycznych przedstawione w porządku chronologicznym - muszą umożliwiać ustalenie:
- ilości środków płatniczych, które wpłynęły do kasy jednostki,
- ilości środków płatniczych, które z kasy jednostki wypłacono,
- stanu poszczególnych środków płatniczych na każdy moment.
Dotyczy to zawsze odrębnie ewidencjonowanych, występujących w jednostce wszystkich środków płatniczych według wartości nominalnej. Stąd ewidencja środków płatniczych w postaci gotówki powinna być prowadzona w odrębnych raportach kasowych.
Dowody wpłaty najlepiej w trzech egzemplarzach
Zmiany w zasobach wszystkich aktywów pieniężnych mających postać gotówki dokumentowane są w jednakowy sposób, bez względu na rodzaj środka płatniczego, według założeń określonych w zasadach (polityce) rachunkowości. Dowody dokumentujące wpływ gotówki oraz jej wypłatę są dowodami ścisłego zarachowania. Takie traktowanie tych dowodów dotyczy wystawianych odręcznie potwierdzeń obrotu gotówką. Dowody wystawiane techniką komputerową w module „kasa” mają automatycznie nadawaną numerację, a także bywają automatycznie przenoszone do raportu kasowego.
Dowodem dokumentującym wpływy gotówki jest własny „Dowód wpłaty - KP”, który powinien być sporządzany w trzech egzemplarzach. Oryginał przekazuje się do księgowości wraz z raportem kasowym, pierwsza kopia przekazywana jest wpłacającemu, druga kopia pozostaje w bloczku lub może być przechowywana na trwałym nośniku albo w postaci wydruków papierowych jako odrębny zbiór.
Dowodem dokumentującym wypłatę jest „Dowód kasa wyda - KW”, który również sporządza się w trzech egzemplarzach: oryginał przekazuje się do księgowości wraz z raportem kasowym, drugi egzemplarz otrzymuje odbierający gotówkę, trzecia kopia pozostaje w bloczku lub przechowywana jest według zasad właściwych dla dowodu KP.
W praktyce dostępne w handlu bloczki dowodów wpłaty i wypłaty mają najczęściej dwa egzemplarze w różnej, powtarzającej się kolorystyce, a poszczególne formularze nie mają nadanej żadnej numeracji. Taki zbiór formularzy może sugerować słuszność wystawiania dowodu KP i KW w dwóch egzemplarzach z dowolną numeracją, co, jak już zostało powiedziane, nie jest rozwiązaniem optymalnym.
Brak numeracji oraz stosowanie formularzy w jednej kolorystyce daje możliwość prawidłowego, trwałego oznakowania tym samym numerem trzech egzemplarzy oraz ujęcia tych numerów w ewidencji druków ścisłego zarachowania.
Za takim postępowaniem przemawia przede wszystkim:
- ilość spraw sądowych związanych z niedoborem gotówki w kasie,
- dokumentacja księgowa przedkładana w sądzie, potwierdzająca brak sprawowania kontroli oraz nieprawidłowe dokumentowanie obrotu gotówką.
Na niekorzyść jednostek najczęściej przemawia właśnie sposób dokumentowania obrotu gotówką. Nie ma tu w zasadzie większego znaczenia fakt, czy jednostka prowadzi księgi rachunkowe z wykorzystaniem programów komputerowych finansowo-księgowych czy techniką ręczną. Jest mniej problemów z dokumentowaniem lub są one innego rodzaju jedynie tam, gdzie dowody KP i KW wystawiane są z modułu „kasa”. W takim przypadku nie ma bowiem możliwości manipulowania numeracją, jest natomiast informacja o ilości wystawionych w danym okresie sprawozdawczym dowodów. Nie ma też możliwości wystawienia dwóch dowodów o tym samym numerze. Przyjęty do stosowania stały wygląd dowodu wpłaty i wypłaty pozwala łatwo zidentyfikować wprowadzony do raportu kasowego dokument o innej szacie graficznej i numeracji. Jeżeli wystawione dowody nie są przenoszone do raportu kasowego automatycznie, to bez względu na technikę wystawiania zawsze pozostaje problem kompletności ich ujęcia w raporcie kasowym. Problem kompletności nie występuje w programach, które dowody KP oraz KW przenoszą do raportu kasowego automatycznie. Tu problemem może być treść, z jakiego tytułu i ile wpłacono lub wypłacono gotówki.
Anulowany dowód trzeba zachować
W dowodach kasowych nie można dokonywać żadnych poprawek kwot wpłat i wypłat wyrażonych cyframi lub słownie. Mylnie (nieprawidłowo) wystawiony dowód KP lub KW należy anulować, zaznaczając taką informację na formularzu. Anulowany dowód należy przechowywać w zbiorze właściwym dla trzeciego egzemplarza (w bloczku, w formie wydruku lub na trwałym nośniku).
Wypełniając dowód wpłaty i wypłaty, należy pamiętać, że musi mieć on cechy dowodu księgowego zapisane w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ustawy o rachunkowości.
Należy również pamiętać, że dowód księgowy dotyczący wpłaty i wypłaty „opiewający na waluty obce z punktu widzenia uor powinien zawierać przeliczenie ich wartości na walutę polską według kursu obowiązującego w dniu przeprowadzenia operacji gospodarczej. Wynik przeliczenia zamieszcza się bezpośrednio na dowodzie, chyba że system przetwarzania danych zapewnia automatyczne przeliczenie walut obcych na walutę polską, a wykonanie tego przeliczenia potwierdza odpowiedni wydruk” (art. 21 ust. 3 uor).
Sporządzone w taki sposób dowody obrotu gotówką mogą pełnić funkcję dowodową.
Dowody z błędami nie są wiarygodne
Bardzo często przedkładane w sądzie dowody mają poważne uchybienia i nie mogą być uznane za wiarygodne w postępowaniu. Dowody wpłaty i wypłaty, jak wszystkie dowody księgowe, powinny być rzetelne, to jest zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej, którą dokumentują, kompletne oraz wolne od błędów rachunkowych.
Przyjrzyjmy się najczęściej występującym nieprawidłowościom oraz ich następstwom w dokumentowaniu:
1. Dowody obrotu gotówką nie są objęte ewidencją ścisłego zarachowania, co może być przyczyną:
• pominięcia dowodów wpłaty lub wypłaty w raporcie kasowym,
• wystawiania kilku dowodów o tym samym numerze i różnej treści ekonomicznej,
• zgubienia już wystawionego dowodu,
• wprowadzenia dowodów z innych bloczków,
• wystawienia drugiego dowodu o innej treści ekonomicznej.
2. Dowody w bloczku przed wydaniem do użycia nie zostały ponumerowane, co może spowodować:
• brak kompletnego zbioru dowodów obrotu gotówką w raporcie kasowym,
• pominięcie dowodu KP w raporcie kasowym pod datą wystawienia,
• ujęcie dowodu KW na kwotę inną niż faktycznie wypłacono,
• wystawienie dowodów o tym samym numerze i różnej treści ekonomicznej,
• celowe zgubienie już wystawionego dowodu,
• wystawienie kolejnego dowodu o innej treści ekonomicznej,
• wprowadzenie dowodów z innych bloczków.
3. Dowody KP i KW są wypełnione nieprawidłowo, np.:
• brak koniecznego podpisu (na dowodzie KP i KW muszą być umieszczone dwa podpisy: osoby, od której przyjęto składniki aktywów, oraz osoby, której wydano aktywa - art. 21 ust. 1 pkt 5 uor),
• brak kompletnej informacji o tytule oraz osobie, której wypłacono środki pieniężne,
• brak daty oraz numeru dowodu KP i KW,
• dowody wpłaty i wypłaty mają powtórzone numery.
4. Dowody wpłaty i wypłaty mają niekompletną lub niejasną treść ekonomiczną:
• przy zbiegu nieprawidłowości i spraw spornych brak treści informującej „za co”, z jakiego tytułu środki pieniężne wpłacono lub wypłacono, dodatkowo utrudnia ustalenie kwoty niedoboru oraz powoduje ponoszenie kosztów sądowych,
• wątpliwa informacja z treści dowodu skutkuje nieprawidłowym rozliczeniem należności i zobowiązań opłaconych gotówką, co z kolei powoduje powstanie kolejnych nieprawidłowości w księgach rachunkowych.
Ponadto na nieprawidłowości, a co za tym idzie - na występowanie niedoboru gotówki w kasie, ma wpływ zróżnicowany sposób dokumentowania tych samych zdarzeń gospodarczych.
W obu przypadkach zagadnienie wystawiania dowodów wpłaty i wypłaty można rozwiązać na dwa sposoby:
• na potwierdzenie każdego obrotu gotówkowego zawsze wystawiamy dowód KP i KW lub
• w zasadach (polityce) rachunkowości specyfikujemy grupę dowodów, dla których nie ma obowiązku wystawiania dowodu dodatkowego - wówczas na fakturze umieszcza się odpowiednią adnotację (pieczątkę) o wpłacie lub wypłacie gotówki zawsze z potwierdzeniem dwoma podpisami.
Maksymalny stan kasy określa kierownik
Gromadzone w kasie środki pieniężne mogą być w niej przechowywane do wysokości określonego przez kierownika jednostki niezbędnego stanu pogotowia kasowego. Do tej wysokości uznawana jest również odpowiedzialność instytucji ubezpieczeniowej. Natomiast osoba materialnie odpowiedzialna za obrót gotówkowy, która składa w formie pisemnej oświadczenie o przyjęciu odpowiedzialności (oświadczenie powinno być przechowywane w aktach osobowych osoby odpowiedzialnej za kasę), odpowiada za stan gotówki w kasie oraz prawidłowość operacji kasowych.
Środki z banku na podstawie KP
Środki pieniężne podjęte z rachunku bankowego na pokrycie określonych wydatków przyjmuje się do kasy oraz do ewidencji na podstawie dowodu KP. Dowód ten musi być wystawiony w dniu pobrania środków z banku. Podobnie na podstawie tego dowodu wykazuje się odpowiednią wartość w raporcie kasowym i wprowadza ją do ksiąg rachunkowych zapisem:
DT 100... „Kasa” (odpowiednie konto analityczne)
CT 149 „Środki pieniężne w drodze”
Drugi zapis, potwierdzający wydanie z banku określonej kwoty, wprowadzamy do ksiąg rachunkowych na podstawie wyciągu bankowego zapisem:
DT 149 „Środki pieniężne w drodze”
CT 130 „Rachunek bieżący”
lub
DT 149 „Środki pieniężne w drodze”
CT 131 „Rachunek dewizowy”
Podobnie ewidencji na koncie „Środki pieniężne w drodze” podlega gotówka odprowadzona do banku. Dowodem, który pozostaje w raporcie kasowym, jest dowód KW wraz z bankowym dowodem wpłaty. Oba dowody muszą mieć taką samą datę. Fakt przekazania nadwyżki do banku ujmuje się w księgach rachunkowych zapisem:
DT 149 „Środki pieniężne w drodze”
CT 100... „Kasa”
Drugi zapis, potwierdzający wpłatę do banku określonej kwoty, wprowadzamy do ksiąg rachunkowych na podstawie wyciągu bankowego zapisem:
DT 130 „Rachunek bieżący”
CT 149 „Środki pieniężne w drodze”
lub
DT 131 „Rachunek dewizowy”
CT 149 „Środki pieniężne w drodze”
Ewidencja na koncie „Środki pieniężne w drodze” umożliwia ustalenie stanu środków pieniężnych w drodze: między kasą a rachunkiem bankowym oraz między rachunkiem bankowym a kasą. Z zasady saldo powinno być wyłącznie debetowe, tzn. powinno wykazywać stan środków pieniężnych w drodze: stan środków wpłaconych do banku za pośrednictwem poczty, innego banku, utargi placówek handlu detalicznego, różnice między kwotami potwierdzonymi dwoma różnymi dokumentami. Ten drugi wariant - saldo kredytowe - nie powinien występować w prawidłowych sytuacjach.
Kontrola? Tak, ale najlepiej niezapowiedziana...
Stan gotówki w walucie polskiej oraz walutach obcych musi być potwierdzony spisem z natury - obligatoryjnie na koniec okresu sprawozdawczego (art. 26 ust. 1 pkt 1 uor.). Dodatkowo w ciągu roku dla zapewnienia bezpieczeństwa obrotu gotówkowego należy przeprowadzać niezapowiedziane kontrole stanu gotówki w kasie. Takie postępowanie niezbędne jest również dla wypełnienia obowiązku sprawowania kontroli przez kierownika jednostki.
Stwierdzona spisem ilość i wartość musi być zgodna ze stanem wykazanym w odpowiednim raporcie kasowym. Ujawnione bezsporne nadwyżki kasowe przyjmowane są na stan dowodem KP. Natomiast nadwyżki wymagające wyjaśnienia i rozliczenia podlegają ujawnieniu na koncie „Rozliczenie niedoborów i nadwyżek”. Podobnie na tym koncie podlegają ujawnieniu stwierdzone niedobory gotówki. Każdą inwentaryzację należy udokumentować według zasad przyjętych do stosowania przez daną organizację.
Reasumując:
- Prawidłowo wystawione „Dowody wpłaty - KP” oraz „Dowody wypłaty - KW” zabezpieczają aktywa pieniężne i mogą pełnić funkcję dowodową w postępowaniu sądowym.
- Na każdym dowodzie wpłaty i wypłaty należy umieścić podpis osoby wpłacającej i wypłacającej środki pieniężne.
- Prawidłowo wystawiony i objęty ewidencją księgową dowód wpłaty i wypłaty aktywów pieniężnych gwarantuje bezpieczeństwo obrotu gotówkowego.
Podstawa prawna:
- ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości - j.t. Dz.U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694; ost.zm. Dz.U. z 2006 r. Nr 208, poz. 1540
- ustawa z 27 lipca 2002 r. - Prawo dewizowe - Dz.U. Nr 141, poz. 1178; ost.zm. Dz.U. z 2006 r. Nr 157, poz. 1119
dr Weronika Gackowska