To, co robią urzędy, zgodne jest ze stanowiskiem Ministerstwa Finansów wyrażonym w odpowiedzi na interpelację poselską. Ministerstwo twierdziło w niej, że (...) W świetle art. 26 ust. 7c ustawy o PIT organ podatkowy nie może jedynie żądać dowodów poniesienia wydatków na opłacenie przewodników osób niewidomych, tj. rachunków, faktur, umów. Może natomiast przeprowadzić dowód z przesłuchania świadka lub strony za jej zgodą, a co za tym idzie – poprosić o podanie nazwisk osób, które świadczyły usługi przewodników (...). w świetle przepisów ustawy o PIT kwota, jaką osoba niewidoma zapłaciła swojemu przewodnikowi, stanowi dla osoby świadczącej usługę przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym (...).
Z danych Polskiego Związku Niewidomych (PZN) wynika, że z ulgi rehabilitacyjnej korzysta około 70 000 niewidomych. Osoby niewidome zrzeszone w związku to najczęściej osoby ze znacznym lub umiarkowanym stopniem niepełnosprawności. 80 000 osób zrzeszonych w związku to nie wszyscy ociemniali, jacy żyją w Polsce, gdyż wielu z nich nie stać na wpisanie się do związku i opłacanie składek – wyjaśniono nam w PZN w Warszawie.
Zdaniem związku ulga rehabilitacyjna to jedna z nielicznych rekompensat, jakie pozostały niewidomym. I właśnie dlatego przedstawiciele PZN oddział w Tarnowie uważają, że kontrolowanie osób niewidomych, które skorzystały z ulgi, i wzywanie ich przewodników na przesłuchania nie powinno mieć miejsca.
Trzeba przyznać, że w tej sprawie obie strony mają trochę racji. Jednak biorąc pod uwagę liczne dzisiaj oszustwa, jak np. wyłudzenie w kwietniu br. w dolnośląskim Urzędzie Skarbowym 5 mln zwrotu VAT, nasuwa się pytanie, czy kontrola niewidomych jest rzeczywiście priorytetowym zadaniem dla fiskusa, który nie zawsze potrafi z równą skutecznością szukać pieniędzy tam, gdzie się one znajdują.