Nowa umowa między Polską a Gruzją w sprawie unikania podwójnego opodatkowania
Chodzi o ustawę z 29 września 2022 r. o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Gruzją w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz zapobiegania uchylaniu się i unikaniu opodatkowania, podpisanej w Tbilisi dnia 7 lipca 2021 r.
Celem tej ustawy jest wyrażenie zgody Parlamentu na dokonanie przez Prezydenta RP ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Gruzją w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz zapobiegania uchylaniu się i unikaniu opodatkowania, podpisanej w Tbilisi dnia 7 lipca 2021 r. (dalej: Umowa z 2021 r.), w trybie art. 89 ust. 1 Konstytucji RP.
Umowa z 2021 r. ma zastąpić obecnie obowiązującą Umowę między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Gruzji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisaną w Warszawie dnia 5 listopada 1999 r. (dalej: Umowa z 1999 r.). Powodem, dla którego rozpoczęto negocjacje nowej polsko-gruzińskiej umowy, była potrzeba wypracowania porozumienia spełniającego najnowsze standardy dotyczące tego rodzaju umów, łączących kwestie unikania podwójnego opodatkowania z jednoczesnym uszczelnieniem systemu podatkowego, tak, aby nie dopuszczać do uchylania się od opodatkowania. Umowa z 1999 r. nie spełnia powyższych standardów ze względu na brak mechanizmów zapobiegających nadużyciom, przez co nie odpowiada także obecnym priorytetom polityki podatkowej Rzeczypospolitej Polskiej. Nie jest też w pełni kompatybilna z najnowszą (z 2017 r.) wersją Konwencji Modelowej OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku.
Jakie zmiany w nowej Umowie?
Począwszy od preambuły Umowy z 2021 r., wprowadzono do jej treści szereg rozwiązań mających na celu zapewnienie tzw. standardów minimalnych Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzonej w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r. (tzw. Konwencji MLI).
W preambule podkreślono bowiem, że wprawdzie głównym celem Umowy z 2021 r. jest eliminowanie podwójnego opodatkowania, ale równocześnie nie mogą być tworzone sytuacje sprzyjające uniknięciu lub zmniejszeniu opodatkowania przy wykorzystaniu uregulowań zawartych w tejże Umowie.
Pozostawiono natomiast tę samą, co w Umowie z 1999 r., metodę unikania podwójnego opodatkowania, którą jest metoda zaliczenia (kredyt podatkowy), co jest spójne z obecną polityką podatkową strony polskiej.
Nowością jest z kolei wprowadzenie pełnej klauzuli wymiany informacji, dzięki której Strony Umowy z 2021 r. będą mogły uzyskiwać informacje, o które się zwrócą, bez możliwości spotkania się z odmową ich udzielania tylko z tego powodu, iż informacje te znajdują się w posiadaniu banku, innej instytucji finansowej, przedstawiciela, agenta lub powiernika albo dotyczą relacji właścicielskich w danym podmiocie. Kluczowe postanowienie dla zapobiegania nadużyciom zawarto w postaci tzw. testu podstawowego celu (klauzula PPT – principal purposes test). Uniemożliwi on przyznanie korzyści przewidzianej w Umowie z 2021 r. w odniesieniu do części dochodu, jeżeli można racjonalnie przyjąć, mając na względzie wszelkie mające znaczenie fakty i okoliczności, że uzyskanie tej korzyści było jednym z głównych celów utworzenia jakiejkolwiek struktury lub zawarcia jakiejkolwiek transakcji, które spowodowały bezpośrednio lub pośrednio powstanie tej korzyści, chyba że zostanie ustalone, że przyznanie tej korzyści w danych okolicznościach byłoby zgodne z przedmiotem oraz celem odpowiednich postanowień Umowy.
Ratyfikacja Umowy z 2021 r. i zastąpienie przez nią Umowy z 1999 r. powinno przyczynić się do zapobiegania nadużyciom podatkowym oraz do rozwoju polsko-gruzińskich relacji gospodarczych.
Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Źródło: Kancelaria Prezydenta RP