Chodzi o ustawę z dnia 26 czerwca 2014 r. o ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Brytyjskich Wysp Dziewiczych o wymianie informacji w sprawach podatkowych oraz Protokołu i Wspólnej Deklaracji Rządu Rzeczypospolitej Polskiej i Rządu Brytyjskich Wysp Dziewiczych, podpisanych w Londynie dnia 28 listopada 2013 r.
Ze względu na to, że Polska nie miała do tej pory odpowiedniej umowy o wymianie informacji w sprawach podatkowych z Brytyjskimi Wyspami Dziewiczymi, terytorium to znajduje się na liście krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową, opublikowanej w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 9 kwietnia 2013 r.
Zgodnie z raportem OECD w sprawie postępów we wdrażaniu standardów dotyczących wymiany informacji podatkowej z października 2010 r. Brytyjskie Wyspy Dziewicze zostały usunięte z tzw. „szarej” listy, tj. państw, które nie zrealizowały w pełni zobowiązań do przestrzegania międzynarodowych norm w dziedzinie wymiany informacji i zostały umieszczone na tzw. Liście „białej”. Dotychczas Wyspy zawarły umowy o wymianie informacji w sprawach podatkowych z kilkunastoma państwami, w tym z niektórymi państwami-członkami UE.
Klauzula przeciwko unikaniu opodatkowania od 2016 roku
Umowa pomiędzy RP a Brytyjskimi Wyspami Dziewiczymi została przygotowana w oparciu o Modelową Umowę OECD o wymianie informacji w sprawach podatkowych.
W przypadku Polski Umowa dotyczy podatków dochodowych od osób fizycznych i prawnych oraz podatku od towarów i usług. W przypadku Brytyjskich Wysp Dziewiczych Umowa odnosi się do podatku dochodowego, podatku od wynagrodzeń i podatku od majątku.
W Umowie znajdują się szczegółowe definicje i regulacje dotyczące wzajemnej wymiany informacji, zobowiązania Stron Umowy w tej materii, zakres przekazywanych informacji, kwestie kontroli podatkowej i in.
Ze względu na różnorodność systemów podatkowych i określeń w nich stosowanych, w tej Umowie, jak zresztą we wszystkich innych o podobnym celu, zawarta jest delegacja definiowania większości pojęć do prawa wewnętrznego Stron Umowy. Ma to także związek z długotrwałą procedurą wprowadzania zmian w umowach międzynarodowych, co, przy częstych zmianach systemów podatkowych, nie dawałoby możliwości efektywnego stosowania podobnych umów. Średni okres funkcjonowania podobnych umów wynosi 30 lat. Dlatego międzynarodowe umowy podatkowe definiują wyłącznie pojęcia fundamentalne, niezbędne do ich funkcjonowania i zachowania intencji Stron.
Omawiana Umowa ogranicza się do wymiany informacji na żądanie i nie obejmuje wymiany spontanicznej lub automatycznej.
Obowiązek Strony proszonej o pomoc w dostarczeniu informacji nie jest ograniczony przez miejsce zamieszkania, siedzibę lub obywatelstwo osoby, której informacje dotyczą lub przez miejsce zamieszkania, siedzibę lub obywatelstwo osoby posiadającej bądź sprawującej nadzór nad informacjami będącymi przedmiotem wniosku. Informacje w sprawach podatkowych będą wymieniane bez względu na to, czy Strona proszona o pomoc potrzebuje ich dla własnych celów podatkowych, jak również niezależnie od tego, czy czyn podlegający dochodzeniu stanowi przestępstwo na podstawie prawa Strony proszonej o pomoc, która jest zobowiązana do podjęcia wszelkich starań w celu dostarczenia informacji Stronie wnioskującej. Istotne znaczenie ma obowiązek uchylenia tajemnicy bankowej, co ma znaczenie w procesie weryfikowania przez organ podatkowy prawidłowości deklarowanej podstawy opodatkowania w odniesieniu do dochodów uzyskiwanych za granicą. Informacje będą wymieniane między Stronami Umowy wyłącznie w celu weryfikacji i prawidłowego wdrażania obowiązków podatkowych w relacjach gospodarczych miedzy Polską i Brytyjskimi Wyspami Dziewiczymi. W Umowie znalazły się też postanowienia dotyczące zwyczajowych powodów odmówienia udzielenia informacji a także bardziej precyzyjne sformułowania tej sprawy dotyczące.
Podyskutuj o tym na naszym FORUM
Protokół do Umowy zawiera postanowienie, zgodnie z którym w razie wprowadzenia na Wyspach podatku od wartości dodanej, będzie on automatycznie objęty postanowieniami Umowy.
Koszty poniesione w związku z udzieleniem pomocy będą ustalane zgodnie z postanowieniami Protokołu do Umowy. Zwykłe koszty ponoszone będą przez Stronę proszoną o pomoc a inne koszty ,przez Stronę wnioskującą. Jeśli koszty miałyby przekraczać 500USD, Strony będą się konsultować w sprawie kontynuacji określonych działań.
Wspólna Deklaracja towarzysząca Umowie i Protokołowi, stanowi preambułę, w której Państwa-Strony Umowy podkreślają m.in. cele jakie wiążą się z obowiązywaniem Umowy.
Źródło: prezydent.pl