Sąd Najwyższy uznał, że sklep internetowy może stanowić odrębne, samodzielne dobro majątkowe będące przedsiębiorstwem w znaczeniu przedmiotowym (art. 55[1] kodeksu cywilnego), a jako składnik większej całości – zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa; jego zbycie może prowadzić do powstania solidarnej odpowiedzialności nabywcy ze zbywcą za zobowiązania związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części (art. 55[4] k.c.). Tak wynika z wyroku z 19 czerwca 2024 r. (sygn. II CSKP 2110/22).
Sklep internetowy może być przedsiębiorstwem będącym samodzielnym dobrem majątkowym
Sąd Najwyższy uchylił wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z 30 września 2021 r., w którego uzasadnieniu Sąd odwoławczy uznał, że zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna być wyodrębniona organizacyjnie, finansowo oraz funkcjonalnie w istniejącym przedsiębiorstwie, bowiem chodzi o przekazanie takiego zespołu składników majątkowych, który już jest zdolny do samodzielnego funkcjonowania w takim charakterze.
Sąd Najwyższy nie podzielił stanowiska sądów niższej instancji, że składniki niematerialne, mimo że mogą stanowić minimalny zasób dający podstawę dalszej działalności sklepu internetowego, czy wręcz zachowanie pewnej ciągłości tego sklepu, nie mogą stanowić wystarczających elementów składowych, przesądzających o tym, że doszło do zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 i 554 kodeksu cywilnego.
Na razie nie zostało opublikowane uzasadnienie tego wyroku.
Źródło: Wyrok Sądu Najwyższego (Izba Cywilna) z 19 czerwca 2024 r. (sygn. II CSKP 2110/22).