Należności licencyjne
Próżno w obowiązujących w Polsce przepisach szukać definicji legalnej należności licencyjnych. To, co kryje się pod tym pojęciem, zdefiniowała doktryna, wywodząc znaczenie owego pojęcia z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a także regulacji umów międzynarodowych.
Pod pojęciem należności licencyjnych rozumieć należy przychód z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how). Umowy licencji zawiera się na podstawie przepisów kodeksu cywilnego.
Produkty cyfrowe
W dobie cyfryzacji i komputeryzacji najczęstszym przedmiotem udzielanych licencji, są produkty cyfrowe. Należą do nich dla przykładu programy komputerowe, zdjęcia, znaki graficzne, utwory zapisane jedynie w formie cyfrowej czy też nagrania audiowizualne. Zakup licencji na owe towary zaliczany jest na gruncie przepisów prawa europejskiego do usług elektronicznych.
Zgodnie z brzmieniem rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej „do usług świadczonych drogą elektroniczną o których mowa w dyrektywie 2006/112/WE, należą usługi świadczone za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej, których świadczenie – ze względu na ich charakter – jest zasadniczo zautomatyzowane i wymaga minimalnego udziału człowieka, a ich wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe”.
Chodzi tutaj między innymi o takie produkty, których dostawy dokonywane są w formie elektronicznej. Znajduje to potwierdzenie w stanowisku przedstawionym przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z 5 grudnia 2012 r., sygn. I SA/Wr 680/12, w którym przedstawiono, iż „nie ma znaczenia sam proces twórczy polegający na wykonaniu produktu ani też to czy dostawy dokonuje sam wytwórca produktu czy też dystrybutor tego produktu. O zakwalifikowaniu do usług elektronicznych przesądza sam fakt dokonania dostawy produktów cyfrowych”.
Obowiązek podatkowy
Jeżeli licencja zostaje zakupiona od podmiotu zagranicznego, konieczne jest zbadanie, czy dana transakcja traktowana być powinna jako import usług. Zgodnie bowiem z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług import usług to świadczenie usług przez nierezydenta, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca. Na gruncie tej ustawy za miejsce świadczenia usług uznawane jest miejsce siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy.
Polecamy: Pakiet żółtych książek - Podatki 2018
W związku z powyższym stwierdzić należy, iż usługi dające się zakwalifikować jako usługi elektroniczne rozliczane powinny być jako import usług. Wiąże się to ze zobowiązaniem podatnika występującego w roli usługobiorcy do naliczenia podatku, który jest należnym od owej transakcji. Ponadto zgodnie z obowiązującymi przepisami występuje możliwość odliczenia owego podatku.