Licencja

Licencja oprogramowania to umowa na korzystanie z utworu, jakim jest aplikacja komputerowa. Umowa taka powinna określać przede wszystkim formy wykorzystania utworu - warunki, na jakich licencjobiorca jest uprawniony do korzystania z programu.

Należności licencyjne mogą generować dodatkowe ryzyka podatkowe. Dlatego, dokonując rozliczenia, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy świadczenia będące przedmiotem transakcji stanowią w ogóle należności licencyjne.

Podatnicy coraz częściej korzystają z dobrodziejstw technologicznych w swojej działalności. Wykorzystywanie możliwości udostępniania oprogramowania komputerowego w modelu Software-as-a-Service (SaaS) jest coraz bardziej powszechne i stanowi alternatywę dla klasycznych umów licencyjnych. Zarówno skomplikowane systemy, jak i proste narzędzia informatyczne mogą zostać podatnikowi udostępnione „w chmurze” – bez konieczności fizycznej instalacji oprogramowania na własnym sprzęcie.

Jeśli spółka udziela licencji na korzystanie ze znaków towarowych, które zostały przez nią wytworzone we własnym zakresie, to przychody uzyskane z tego tytułu nie są zaliczane do przychodów z zysków kapitałowych, należy je kwalifikować jako przychody z innych źródeł.

Wydatki na opłaty licencyjne firma ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ spełniają one przesłanki zawarte w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Przedsiębiorstwo ponosi je bowiem zarówno w celu osiągnięcia, zachowania, jak i zabezpieczenia źródła przychodów.

Korzystny system podatkowy dla przedsiębiorstw innowacyjnych (tzw. innovation box) funkcjonuje już w 13 krajach europejskich. Oferujący niską stawkę opodatkowania dochodów z tytułu własności intelektualnej system ma wkrótce trafić do Polski.

Programy komputerowe nie zostały zakwalifikowane przez ustawodawcę jako dzieła literackie ani naukowe. Opłaty za użytkowanie lub prawo użytkowania tych programów nie stanowi zatem należności licencyjnych, o których stanowi art. 12 ust. 3 polsko-irlandzkiej UPO. Tak wynika z wyroku NSA z 2 sierpnia 2017 r., II FSK 1961/15.

Rząd chce od 2018 roku wprowadzić do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (ustawa o CIT) nowe przepisy ustalające limit wysokości kosztów uzyskania przychodów związanych z umowami o usługi niematerialne (np. umowy licencyjne, usługi doradcze, zarządzania i kontroli) oraz związanych z korzystaniem z wartości niematerialnych i prawnych (np. ze znaków towarowych). Limit będzie dotyczył wydatków poniesionych na rzecz podmiotów powiązanych lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd w raju podatkowym (tj. kraju lub terytorium stosującym tzw. szkodliwą konkurencję podatkową). Doprecyzowane ma też zostać pojęcie „nabycia” wartości niematerialnej i prawnej.

Brak jest racjonalnych podstaw, aby na gruncie art. 12 ust. 3c ustawy o CIT traktować świadczenie polegające na udzieleniu licencji wraz z nadzorem autorskim inaczej niż świadczenie usług. Przyjęcie takiego stanowiska byłoby bowiem: niezgodne z wykładnią językową tego pojęcia, wykładnią systemową wewnętrzną, w szczególności uwzględniającą art. 16b ust. 1 ustawy o CIT, wykładnią systemową zewnętrzną, w szczególności uwzględniającą przepisy ustawy o prawach autorskich jak i przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednym ze sposobów na uzyskanie możliwości korzystania z cudzego dzieła jest uzyskanie licencji na jego wykorzystanie. Kiedy należy uzyskać licencję? W jaki sposób to zrobić?

Przychody osiągane przez nierezydentów z tytułu wypłat odsetek oraz należności licencyjnych, podlegają co do zasady opodatkowaniu podatkiem u źródła. Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako ustawa o PDOP) możliwe jest jednakże zastosowanie zwolnienia z opodatkowania powyższych przychodów, co wymaga jednakże łącznego spełnienia szeregu warunków.

Organy podatkowe cały czas prezentują niekorzystne dla podatników stanowisko. Twierdzą, że wąska definicja obejmuje należności z tytułu użytkowania programów, co powoduje obowiązek poboru podatku u źródła. Odmienne zdanie mają podatnicy, a potwierdzają je sądy administracyjne.

Wynagrodzenie za oprogramowanie komputerowe, wypłacane zagranicznym firmom z Niemiec, Irlandii, USA i Wielkiej Brytanii, nie jest należnością licencyjną. Nie ma zatem od niego podatku u źródła – potwierdził NSA w najnowszych wyrokach.

Kiedy powstaje obowiązek podatkowy od usługi rocznej licencji na dostęp do programu opłaconej jednorazowo?

Czy przedsiębiorca ma obowiązek odprowadzania składek na ubezpieczenie społeczne z tytułu zawartej umowy o dzieło i umowy licencyjnej? Odpowiedzi udzielił 19 lutego 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku.

Obowiązek podatkowy dla usługi licencji powstaje z chwilą wykonania usługi. Jeśli świadczący usługę przekazuje dokumenty umożliwiające korzystanie z licencji, bez posiadania których nie jest to możliwe, to w momencie ich przekazania usługa zostaje już wykonana. Dotyczy to usług nierozliczanych okresowo. Ale gdy świadczący te usługi otrzyma wcześniej wynagrodzenie, wtedy obowiązek rozliczenia VAT powstanie w dacie otrzymania tej zapłaty.

Od początku lipca 2013 r. ma zastosowanie zwolnienie z podatku u źródła w przypadku odsetek i należności licencyjnych. Jakie warunku muszą być spełnione, by należności licencyjne mogły skorzystać ze zwolnienia?

Koszty uzyskania przychodu w wysokości 50% przychodu można zastosować również do wypłacanych premii za przeniesienie autorskich praw majątkowych o ile premia ma ścisły związek ze stworzonym dziełem.

Spółka, w związku z planowanym zawarciem umów licencyjnych na użytkowanie programów komputerowych od kontrahentów posiadających siedzibę na terytorium 13 różnych państw, zwróciła się do organu z prośbą o wskazanie (w interpretacji podatkowej), czy tego rodzaju opłaty mieszczą się w zakresie dyspozycji przepisu art. 12 odpowiednich umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.