Opodatkowanie dochodów z aplikacji mobilnych

Nieograniczony obowiązek podatkowy

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) – wszelkich, za wyjątkiem tych, które zostały wymienione w art. 21, 52, 52a, 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz dochodów, od których na gruncie przepisów Ordynacji podatkowej podatek nie jest pobierany.

Miejsce położenia źródeł przychodów nie ma dla tej regulacji znaczenia. Natomiast za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej uważa się osobę, która albo posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (czyli tak zwany ośrodek interesów życiowych), albo przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepisy te znajdują zastosowanie po uwzględnieniu zawartych przez Rzeczpospolitą umów dotyczących unikania podwójnego opodatkowania. Przychody, które podatnik otrzymuje w walucie obcej przeliczane są na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego na dzień uzyskania przychodu.

Należności licencyjne

Dochody mające swoje źródło w aplikacji mobilnej należy definiować, a także rozliczać jako przychody z praw autorskich. Jeśli licencja udzielana jest podmiotowi zagranicznemu, warto w tej sytuacji prześledzić kwestię dotyczącą umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (o ile Rzeczpospolita posiada taką z państwem licencjobiorcy) pod kątem regulacji dotyczących należności licencyjnych.

Sprawdź: INFORLEX SUPERPREMIUM

Poszczególne umowy mogą zawierać odmienne regulacje zarówno przy samej definicji „należności licencyjnych”, jak i miejsca i sposobu ich rozliczenia. W prawie polskim należności licencyjne definiuje się jako przychód z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how). Definicja ta pokrywa się z w większości przypadków z definicjami umów międzynarodowych. Co do zasady są to stosunki prawne nawiązywane w oparciu o przepisy kodeksu cywilnego, przy zastosowaniu regulacji ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz ustawy prawo wolności przemysłowej.