Przedmiotowa kwestia została w ostatnim czasie poruszona w dwóch interpretacjach wydanych w dniu 5 września 2016 r. (sygn. akt. IBPB-1-2/4510-542/16-2/KP oraz IBPB-1-2/4510-543/16-2/KP) i dotyczących tego samego stanu faktycznego.
Spółka, z siedzibą w Polsce, działa w ramach międzynarodowej grupy zajmującej się produkcją stali nierdzewnej i stopów. W grupie wdrożono politykę cen transferowych, która określa m. in. rolę spółki, jako dystrybutora produktów grupy na rynku Europy Środkowo-Wschodniej. Spółka nabywa produkty w większości od innych podmiotów powiązanych i dystrybuuje na wskazanych rynkach, osiągając w ten sposób zyski opodatkowane w Polsce. W ramach polityki cen transferowych funkcjonującej w Grupie ustalono, iż rynkowa zyskowność spółki (biorąc pod uwagę jej profil funkcjonalny) powinna być stała i wynosić na poziomie EBIT 1,75%.
W sytuacji, gdy faktyczna zyskowność spółki odbiegałaby od ustalonej wartości rynkowej, podmiot powiązany pełniący rolę koordynatora rozliczeń przekazuje spółce dokumenty księgowe, określające wartość korekty „in plus” lub „in minus” tak, aby faktyczna zyskowność spółki odpowiadała wartości rynkowej. Korekta byłaby dokonywana bezpośrednio w oparciu o przedstawione dokumenty, nie zaś w ramach korekt dotychczasowych rozliczeń np. cen produktów.
W ramach zapytania, spółka chciała potwierdzić sposób oraz moment ujęcia takiej korekty w księgach rachunkowych.
Stanowisko organu
Organ odpowiadając na pytanie spółki wskazał, że korekta dochodów spółki „in plus” powinna być uznana jako przychód zgodnie z art. 12 ust. 3e ustawy o CIT w dniu otrzymania środków pieniężnych. Natomiast w przypadku korekty „in minus” według organu nie można mówić o koszcie podatkowym. Przesądza o tym brak powiązania pomiędzy korektą, a transakcjami handlowymi z podmiotem powiązanym. Zdaniem organu „wyrównanie określonego poziomu narzutu zysku ma na celu utrzymanie określonego poziomu dochodowości spółki, natomiast nie wykazano, aby ten wydatek w jakikolwiek sposób wpływał na przychody spółki.” Tym samym organ podkreślił brak związku pomiędzy poniesionym kosztem a osiąganymi przez spółkę przychodami.
Zmiany w cenach transferowych w 2017 r. - zasady ustalania przychodów i kosztów
Podsumowanie
Przedstawiony powyżej stan faktyczny, jak również stanowisko organu, po raz kolejny wskazują na istotność sposobu ustalania cen w transakcjach z podmiotem powiązanym i metodologii ich modyfikacji. Prosta korekta dochodu oparta o dokument księgowy (co jest częstym zjawiskiem wśród podmiotów działających w Polsce i będących częścią grup międzynarodowych) może nie wystarczyć do obrony powiązania poniesionego kosztu z chęcią uzyskania lub zabezpieczenia przychodu. Wyraz temu daje w jednej z przytoczonych interpretacji sam organ wskazując, iż „odpowiednie kształtowanie polityki cen transakcyjnych pomiędzy spółkami grupy kapitałowej nie powodowałoby konieczności dokonywania przedstawionych we wniosku rozliczeń i miałoby bezpośrednie przełożenie na uzyskiwane przychody w związku z działalnością gospodarczą spółki, a tym samym wywoływało inne skutki podatkowe”. Tak więc sama chęć osiągnięcia rynkowego poziomu dochodowości nie jest błędem – kluczowy jest natomiast wybór odpowiedniej metodologii i instrumentów do jego realizacji.
Autor: Krzysztof Liszka, Manager w Zespole Cen Transferowych Accreo Sp. z o.o.