Koszty uzyskania przychodów
Kwestię kosztów uzyskania przychodów reguluje ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie jej brzmieniem, za koszty uzyskania przychodów uważa się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów określonych przepisami tej ustawy.
Polecamy: CIT 2018. Komentarz
Oznacza to, iż wydatki poniesione w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, przy uwzględnieniu zawartych w ustawie wyłączeń, stanowią koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem, iż spełniają one kryterium związku przyczynowo-skutkowego z przychodami osiąganymi przez podatnika.
Za koszty można przyjąć zarówno te wydatki, które pozostają w związku bezpośrednim z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim. Warunkiem jest, by podatnik był w stanie udowodnić, że poniesione przez niego wydatki mają wpływ na osiągane przez niego przychody, bądź też na możliwość ich zachowania - nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.
Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.
Umowa cesji
Przepisy Kodeksu Cywilnego regulują umowę cesji jako cesję wierzytelności, prowadzącą do przeniesienia uprawnień przysługujących jednej stronie (cedentowi), będącej dotychczasowym wierzycielem, na nabywcę wierzytelności (cesjonariusza), na podstawie zawartej między nimi umowy.
Przedmiotem umowy cesji może być każda możliwa do zbycia wierzytelność, która przed dniem podpisania umowy cesji nie przysługiwała osobie trzeciej względem dłużnika. Podstawowym warunkiem prowadzącym do zawarcia umowy jest istnienie zobowiązania do spełnienia, kiedy jedna ze stron ma prawo go żądać, a druga ma obowiązek je spełnić. W konsekwencji, zawarcie umowy cesji prowadzi do zmiany podmiotu pełniącego w danym stosunku prawnym rolę wierzyciela, przy zachowaniu tożsamości dłużnika.
Warto przy tym zauważyć, iż przepisy Kodeksu Cywilnego nie zastrzegają szczególnej formy - umowa cesji może być zawarta w dowolny sposób z tym zastrzeżeniem, iż należy zachować formę pisemną w przypadku cesji wierzytelności będących skutkiem umowy zawartej pisemnie.
Cena cesji jako koszt uzyskania przychodu
Biorąc pod uwagę przedstawioną wyżej definicję kosztów uzyskania przychodu należy wskazać, iż umowa cesji nie podlega wyłączeniom wynikającym z tekstu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W związku z tym za zasadne wydaje się przyjęcie poglądu, iż umowa cesji, której przedmiotem jest wierzytelność, może zostać zaliczona jako koszt podatkowy.
Potwierdzeniem powyższego może być stanowisko organów podatkowych, wyrażone między innymi w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 września 2013 r. (sygn. IPPB3/423-453/13-2/MC), w której organ potwierdził, że „wynagrodzenie wypłacone z tytułu umowy cesji powinno zostać zakwalifikowane do kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami”.
Należy przy tym podkreślić, iż w praktyce często podatnicy decydują się na zakup trudnych do ściągnięcia wierzytelności za niską kwotę. Jeżeli zostaną one wyegzekwowane, różnica między ceną nabycia a kwotą uzyskaną bez wątpienia będzie stanowić przychód podatnika. W związku z powyższym cena nabycia wierzytelności stanowić będzie koszt uzyskania tego przychodu.