Warunkiem takiej kwalifikacji jest to, by należności te zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy o pracę lub innego stosunku prawnego łączącego strony.
W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o CIT, który wyklucza zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat.
Aktualnie więc podstawowym warunkiem potrącenia (zaliczenia do kosztów) wynagrodzeń pracowników w miesiącu, za który są one należne, jest dotrzymanie terminu ich wypłaty wynikającego z przepisów prawa pracy, regulaminu wynagradzania lub innej wiążącej pracodawcę umowy.
W efekcie wynagrodzenia należne np. za miesiąc wrzesień, będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodu tego miesiąca pod warunkiem, że zostaną wypłacone do dnia określonego w regulaminie obowiązującym w zakładzie pracy (np. 5 lub 10 października, jeżeli takie zasady zostały przyjęte). Późniejszy termin wypłaty będzie zobowiązywał do zastosowania tzw. metody kasowej, czyli potrącenia kosztu dopiero w dacie wypłaty.
Czy alkohol i obiad w restauracji można zaliczyć do kosztów podatkowych?
Rezerwy na wynagrodzenia
W kontekście tworzenia rezerw na wynagrodzenia pracownicze należy wskazać na brzmienie art. 16 ust. 1 pkt 27 ustawy o CIT, gdzie ustawodawca wskazał, że nie są kosztem uzyskania przychodów rezerwy utworzone zgodnie z ustawą o rachunkowości, inne niż określone w ustawie o CIT jako taki koszt.
W stosunku do wszystkich rezerw, tworzonych na podstawie ustawy o rachunkowości - bez względu na to, czy w danym przypadku istniał obowiązek ich tworzenia, czy zostały utworzone dobrowolnie, ustawodawca zastosował więc ograniczenie potrącalności.
Kosztem uzyskania przychodów są wyłącznie te rezerwy, które ustawa o CIT wyraźnie wskazuje. W efekcie, rezerwy utworzone na wypłatę wynagrodzeń, jako nie wymienione w ustawie podatkowej, nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.
Tworzenie rezerw na wynagrodzenia wypłacane pracownikom nie będzie więc powodowało zmiany ogólnych zasad potrącania kosztów wynagrodzeń przedstawionych na wstępie. Na określenie daty uznania wskazanych wydatków za koszty dla celów podatkowych ma bowiem wpływ jedynie moment ich wypłaty pracownikowi.
Dochowanie terminów wynikających z obowiązujących przepisów pozwoli więc potrącić ponoszone wydatki w miesiącu za jakie są należne, zaś sam fakt wcześniejszego utworzenia rezerwy pozostanie bez wpływu na ten moment.
Czy wydatki na kształcenie pracownika stanowią koszty uzyskania przychodów
Tak długo więc jak zakładane koszty stanowić będą jedynie niewypłaconą rezerwę, podatnik nie będzie miał prawa powiększyć swoich kosztów uzyskania przychodu (co miałoby też miejsce bez tworzenia rezerwy).
Z chwilą jednak wypłaty wynagrodzenia w obowiązującym zakład pracy terminie, będzie on mógł potrącić wynagrodzenie w miesiącu za jaki było ono należne bez względu na wcześniejsze kwalifikowanie tych środków jako rezerwa na wynagrodzenia.
Powyższe można zobrazować na następujących przykładach:
1) rzeczywisty koszt wynagrodzeń majowych, księgowany w czerwcu, określonych jako 500 jest wyższy od rezerwy na wynagrodzenia o wartości 400 księgowanej w maju - kosztem uzyskania przychodu miesiąca maja będzie wartość 500 (o ile została wypłacona zgodnie z art. 15 ust. 4g ustawy o CIT).
2) rzeczywisty koszt wynagrodzeń majowych, księgowany w czerwcu wynosi 400 i jest niższy od rezerwy na wynagrodzenia o wartości 500 księgowanej w maju, Spółka potrąci w miesiącu maju wartość 400 (również o ile została wypłacona zgodnie z art. 15 ust. 4g ustawy o CIT).
Reasumując - wysokość utworzonej rezerwy pozostaje bez znaczenia dla potrącalności kosztów wynagrodzeń faktycznie wypłacanych pracownikom.
Rezerwy utworzone na wypłatę wynagrodzeń, jako nie wymienione w ustawie podatkowej, nie stanowią kosztu uzyskania przychodów, natomiast wynagrodzenia w związku z którymi utworzono rezerwy mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów według opisanych zasad.